Uczenie się ćw 6
Uczenie - proces dzięki któremu zachodzą pewne stałe zmiany w zachowaniu w wyniku ćwiczeń lub doświadczeń, nie daje się zaobserwować uczenia tylko jego wyniki
Względnie stała zmiana zachowania - na nasze zachowanie mają wpływ też inne czynniki np. zmęczenie, wtedy idzie nam w czymś gorzej, ale to umiemy. Wyśpimy się i wykonujemy to już dobrze. Sprawdzenie uczenia się jako jedynego wpływu na zachowanie w 100% możliwy jest tylko w warunkach eksperymentalnych.
Uczenie rezultat ćwiczeń i doświadczeń - uczenie się to proces aktywny. Zmiany zachowania poprzez proces ćwiczeń można mówić o uczeniu się.
Uczenie poprzez warunkowanie - klasyczne - odruchy wrodzone wyjściem do warunkowego uczenia, bodziec pierwotnie neutralny pod wpływem bodźca bezwarunkowego staje się bodźcem warunkowym. Bodziec neutralny musi być przed bezwarunkowym inaczej zawsze będzie neutralny. (Efekt tolerancji na narkotyki - organizm uczy się warunkowo z nimi poradzić, w tym samym otoczeniu mniejsza śmiertelność bo otoczenie wyzwala odruchy warunkowe). Okres między między bodźcem neutralnym i warunkowym może być długi - efekt niechęci określonego smaku. Szczury i woda ze zmienionym smakiem powodująca wymioty po godzinie. Nie chciały pić wody o tym smaku i zapachu. Ale po porażeniu prądem zaraz po piciu piły dalej. Nie skojarzyły jednego z drugim. Łatwiej bać się węży (po nakłonieniu niż klamki). Wygaszanie - zapominanie reakcji, która już nie jest potrzeban np. pies duży nie boi się zwierząt których się bał jak był mały i ich zapach mu nie przeszkadza. Spontaniczne odnowienie - reakcja na bodziec bezwarunkowy, który uległ wygaszeniu. Generalizacja - reagowanie na bodźce podobne do bodźca warunkowego. Różnicowanie - dobra reakcja na podobny bodziec do bodźca warunkowego. Powstanie i zanik reakcji lękowych - szczur co się go nie boimy i walenie w rurę = boimy się później szczura, królik i ciastka = przestajemy się bać królika - odwarunkowanie - zanik reakcji na bodziec warunkowy - staje się neutralny.
Warunkowanie sprawcze - metoda uczenia polega na próbach i błędach. Uczenie zachowań które prowadzą do celu - zachowanie instrumentalne. Prawo efektu - nieskuteczne impulsy są eliminowane a pozytywne wzmacniane gratyfikacją. Częstość zachowania zależy od efektu. Częstość zachowania - jak często dane zachowanie występuje w danej jednostce czasu. Bodźce różnicujące - pozytywne zachowanie nagroda, złe to kara. Wzmocnienie - gdy po jakimś bodźcu zachowanie pojawia się częściej. Zasada Premacka - wykonywanie atrakcyjnej czynności po mniej atrakcyjnej. Czynności i ich atrakcyjność zależą od naszych potrzeb, a wzmacnianie nie zależy od tego jak często będziemy wykonywać tą czynność tylko czy mamy do tego sposobnośc. Bodziec agresywny po nim kara to unik. Wzmocnienie negatywne to wykonywanie czynności by uniknąć kary lub np. bólu. Stopniowe przybliżenie - patrzymy na coś = nagroda, zbliżamy = nagroda, robimy = nagroda. Karanie - gdy bodziec awersyjny następuje po jakimś zachowaniu a po tym następuje zmniejszenie częstości zachowania. Karanie powoduje stłumienie zachowania a po usunięciu negatywnych skutków wraca jeszcze silniejsze. Karanie i jego skuteczność zależy od subiektywnych odczuć (sprawiedliwe, niesprawiedliwe, ja zrobiłem, ktoś inny et.) Nie karanie złych uczynków wiąże się z negatywnym wzmocnieniem. Częste karanie nie przynosi efektów. Kara wiążę się ze wskazaniem prawidłowego zachowania. Wzmacnianie sporadyczne - czasami wygrywanie rekompensuje straty i ciężko takie zachowanie oduczyć. Bodźce różnicowe - wskazują jakie zachowanie i kiedy jest odpowiednie. Ludzie patrzą na kopyta ruszamy nimi, nie patrzą przestajemy. Uczymy się bezradności przy braku kontroli.
Poznawcze podejście do problematyki uczenia się - utajone uczenie się - nie objawia się w zachowaniu na początku. Zachowanie służy celowi. Rozwiązanie problemu wymaga zrozumienia. Najpierw metoda prób i błędów dopiero potem zrozumienie i nauczenie.
Społeczne uczenie się - przyglądanie daje schemat zachowania, pokazanie czegoś z modelem.