Próby dzielności koni wierzchowo - zaprzęgowych

• Rozpowszechnione w Europie i Ameryce

• Cel: wypróbowanie dzielności ogierów półkrwi

• Składają się z następujących prób:

• Pod siodłem w biegu na przełaj lub na torze (galopem)

• W kłusie na krótkim dystansie w wózku dwukołowym (w sulkach)

• W pojeździe czterokołowym na dłuższym dystansie

• Próba uciągu

• Próby trwają 3 dni

• 1 dzień - przegląd ogierów „w ręku”, pokaz ujeżdżania pod siodłem

• 2 dzień - bieg pod siodłem na dystansie ok. 10 km

• 3 dzień - bieg pod siodłem na dystansie ok. 12 km

• Najniższe obciążenie ogiera powinno wynosić w obu biegach 65 kg

• Przy biegach na 10 i 12 km - sprawdzenie tętna

• Po zakończeniu każdego biegu przegląd ogierów

• Czwartego dnia próba pracy w zaprzęgu - zbadanie charakteru, temperamentu i usposobienia ogiera oraz stopnia jego skłonności do pracy w zaprzęgu

• 1000 m w sulkach

• 200 m stępem i kłusem na zmianę w ciężkim pojeździe

• Tor piaskowy - 30 m

• Ocenie podlegają:

• Sposób ruszania z miejsca

• Sposób ciągnięcia w stępie

• Sposób ciągnięcia w kłusie

• Sposób ciągnięcia w stępie na grzędzie piaskowej

Próby dzielności koni pociągowych

• Wprowadzono je stosunkowo niedawno - w połowie XIX w.

• W krajach prowadzone są swoiste próby dzielności koni pociągowych

• Próby eksperymentalno - naukowe - zbadanie procesów fizjologicznych

• Próby użytkowe - zbadanie siły konia i jego możliwości prawotwórczych

• Próby dzielności koni pociągowych:

• W pojazdach kołowych

• czterokołowych - wozy, platformy

• dwukołowych - sulki

• sanie - dość rzadko

• W saniach

• W specjalnych wozach dynamometrycznych

• W kieratach

• Podział prób dzielności koni pociągowych

• Próby maksymalnej siły uciągu

• Próby określające różne wartości prawotwórcze

• Zalety

• Prostota i łatwość przeprowadzenia

• Możliwe do wypełnienia przez każdego przeciętnego konia

• Ze względów praktycznych należy przeprowadzić próby dystansowe

• Stępem - ok. 20 km

• Kłusem - ok. 10 km

Próbom dzielności koni typu pociągowego poddawane są w Polsce tylko ogiery, zarówno licencjonowane, jak i wychowane w stadninach państwowych

• Ogiery licencjonowane

• Nie przechodzą systematycznego treningu

• W próbach dzielności biorą udział konie dojrzałe w różnym wieku

• Próba szybkości w kłusie

• Próba szybkości w stępie z obciążeniem

• Próba ciągnięcia na grzędzie piaskowej

• Ogiery wychowane w stadninach państwowych

• Odsyłane do zakładów treningowych (ZT)

• Tam trenowane i poddane próbie dzielności

• Próba I - szybkości w kłusie

• Próba II - uciągu

• Próba III - szybkości w stępie

• Próba IV - przewozowa

Próby maksymalnej siły uciągu ze stopniowym zwiększaniem wysiłku

• Stosowana w Wirtembergii, Niemcy

• Próba składa się z dwóch części

• Próba długotrwałości pracy z podwyższaną siła uciągu i szybkości ciągnięcia dużego ciężaru

• W tej próbie ustala się liczbę kilogramometrów (kGm) wykonanej pracy

• Próba szybkości w lekkim pojeździe

Wyniki prób dzielności i ich znaczenie dla zarodowej hodowli koni

• Wymagania

• Tylko konie wytrenowane albo zaprawione w pracy

• Siła uciągu określana za pomocą dynamometru

• Koń próbowany w pojedynkę

• Próby na dostatecznie długich trasach

• Jakość tras dla wszystkich koniach jednakowa

• Uprząż dobrze dopasowana

• Prawidłowo wykonany wóz z nasmarowanymi osiami

• Ujęcie wyników poszczególnych prób w punktach

• Możność klasyfikacji wyczynowej

• Możność porównywania użyteczności pociągowych

• Klasyfikacja materiału zarodowego

• Próby przeprowadzać parokrotnie

• Pełna ocena konia

• Analiza pokroju

• Wynik próby dzielności

• Stwierdzenie zachowywania się w pracy

• Zachowanie się konia w ciężkiej próbie pozawala na ukazanie

• Chęci i zawziętości w ciągnięciu

• Długotrwałości dużego napięcia sił

• Temperamentu

• Pobudliwości nerwowej

• Charakteru

• Usposobienia

• Wytrzymałości

• Przerwy wypoczynkowe - krótkie, lecz częste

---