Jak starać się o rentę?
red.
2010-02-12 09:32
Na łamach Gazety Wyborczej, z dnia 05 lutego 2010 roku, opublikowany został artykuł, o tym kto i na podstawie przedłożenia jakich dokumentów, może starać się o przyznanie renty.
Renta jest świadczeniem przysługującym osobom, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej. Najczęstszym powodem, dla którego Polacy występują do ZUS o przyznanie tego rodzaju świadczenia, jest utrata zdolności do pracy.
Żeby otrzymać rentę, trzeba być pełnoletnim, chyba że jest się kobietą, która co prawda nie ukończyła 18 lat, ale wyszła za mąż po ukończeniu lat 16. Istotną sprawą jest jednak bycie ubezpieczonym. Z konieczności spełnienia tego warunku zwolnieni są m.in. studenci i matki na urlopie wychowawczym oraz niektórzy bezrobotni.
W momencie ustalania prawa do renty ważne jest, by mieć odpowiednią ilość okresów składkowych i nieskładkowych.
Niektóre osoby mogą jednak liczyć na swoistą taryfę ulgową. Jeśli do ubezpieczenia zostali zgłoszeni przed osiągnięciem pełnoletniości lub maksymalnie pół roku po ukończeniu szkoły (ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub wyższej), wystarczy, że takie osoby przedstawią dokumenty, że w ich okresach składkowych i nieskładkowych nie było przerw dłuższych niż sześć miesięcy. Wtedy ZUS przyzna im rentę, mimo że nie mają odpowiedniego stażu odprowadzania składek.
Natomiast osoby powyżej 30. roku życia muszą mieć pięcioletni okres odprowadzania składek przypadający w dziesięcioleciu poprzedzającym utratę zdolności do pracy.
Aby otrzymać rentę należy w oddziale ZUS złożyć odpowiednie dokumenty:
wniosek o rentę - druk na stronie www.zus.pl lub w oddziale
wywiad zawodowy (na druku ZUS N-10)
zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk ZUS Rp-7)
dokumentację medyczną choroby plus zaświadczenie od lekarza o niezdolności do pracy
W trakcie spotkania z lekarzem orzecznikiem, którego wskazuje ZUS, lekarz ten podczas badania musi: potwierdzić datę powstania niezdolności do pracy, stwierdzić trwałość inwalidztwa lub przewidzieć okres, jaki potrwa niezdolność do pracy, potwierdzić związek utraty zdrowia z chorobą lub wypadkiem, określić celowość lub bezcelowość ewentualnego przekwalifikowania zawodowego.
Decyzję o przyznaniu bądź odmowie renty dostaje się pocztą. Jeśli chcemy ją zakwestionować, mamy do tego prawo, w ciągu dwóch tygodni od momentu otrzymania decyzji możemy poprosić o to, by stan naszego zdrowia jeszcze raz zweryfikowała komisja lekarska. Potem zostaje tylko sąd.
Okres na jaki zostanie przyznana renta zależy od stopnia niezdolności do pracy. Na świadczenie stałe mogą liczyć osoby, których inwalidztwo jest trwałe. Zgodnie z przepisami wprowadzonymi w 2005 r. obecnie niezdolność do pracy orzeka się na maksimum pięć lat, chyba że nie ma rokowań na odzyskanie sprawności przed upływem tego czasu.
Rentę szkoleniową przyznaje się jeśli jest szansa, że przekwalifikowanie zawodowe, które da możliwość choremu wrócić na rynek pracy. Rentę taką można dostać na pół roku, chyba że starosta wystąpi w naszym imieniu o przedłużenie okresu jej wypłacania na kolejnych 30 miesięcy.
Wysokość renty zależna jest od dotychczasowych zarobków. Obecnie najniższa renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wynosi 675,10 zł.
75 procent tej kwoty wynosi renta z powodu niezdolności częściowej, co daje 519,30 zł. Wyższe są świadczenia, jeśli inwalidztwo powstało w wyniku wypadku podczas pracy lub choroby zawodowej. W takim przypadku jest to odpowiednio 810,12 zł oraz 623,16 zł. W przypadku renty szkoleniowej mamy zagwarantowane że dostaniemy z ZUS nie mniej niż 519,30 zł.
Kwota renty co roku wzrasta wraz z waloryzacją.
Źródło: Gazeta Wyborcza, z dnia 05 lutego 2010 roku.
http://www.pion.pl/index.php?page=czytelnia&art=3981&cat=149