STYLE KOMUNIKACYJNE

STYL PASYWNY

→ BRAK BEZPOŚREDNIEJ EKSPRESJI MYŚLI, UCZUĆ,

ŻYCZEŃ-SĄ ONE WYRAŻANE POŚREDNIO LUB

CAŁKOWICIE TŁUMIONE (MARSZCZENIE CZOŁA, PŁACZ,

MAMROTANIE POD NOSEM)

→ CIĄGŁE PODPORZĄDKOWYWANIE SWOICH POTRZEB

POTRZEBOM INNYCH, UŚMIECHANIE SIĘ

→ PODCZAS ROZMÓW DUŻO SŁUCHAJĄ, POMNIEJSZAJĄ

ZNACZENIE SWOICH WYPOWIEDZI MÓWIĄC NP. „NIE

JESTEM EKSPERTEM, ALE………..”

→ TRUDNO JEST IM O COŚ POPROSIĆ, ZA TO CZĘSTO

ULEGAJĄ PROŚBOM INNYCH, NAWET JEŚLI NIE JEST IM

TO NA RĘKĘ. PRĘDZEJ ZNAJDĄ WYMÓWKĘ ZAMIAST

WPROST ODMÓWIĆ

→ CICHY, SŁABY ORAZ NIEPEWNY GŁOS

→ STAŁE CECHY WYPOWIEDZI TO: PAUZY, ZAWAHANIA,

PRZESKAKIWANIE Z TEMATU NA TEMAT, NIEJASNOŚĆ

WYPOWIEDZI ORAZ SPORO WYRAŻEŃ TYPU: „TO

ZNACZY..”, „WIESZ….”

→ OSOBA KOMUNIKUJĄCA SIĘ PASYWNIE OCZEUJE, ŻE INNI

DOMYŚLĄ SIĘ, CO ONA CHCE POWIEDZIEĆ

→ PRAWDOPODOBNE, ŻE OSOBA TA PRZYJMIE NIEDBAŁĄ

POSTAWĘ, JEJ DŁONIE BĘDĄ CZĘSTO ZIMNE, SPOCONE I

DRŻĄCE. PATRZY W DÓŁ, UCIEKA WZROKIEM

- CZĘSTO NIE MÓWI TEGO, CO MA NA MYŚLI

Na podstawie: McKay, M., Davis, M., Fanning, P. (2004). Sztuka skutecznego porozumiewania się. Gdańsk, GWP

---