KATECHEZA
SCENARIUSZ
Temat: Pan Jezus chwali tych, którzy nie widzieli Go, a uwierzyli .
Cel dydaktyczny: Na podstawie perykopy o niewiernym Tomaszu uczę, że Pan Jezus chwali tych, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Cel wychowawczy: Kształtuję postawę wiary w obecność Zmartwychwstałego Jezusa wśród nas.
Metody: Opowiadanie, dialog, inscenizacja, pogadanka, met. poglądowa, śpiew, układanka.
Pomoce: Pismo Święte, flanelogram, postacie cyrkowe, obrazy biblijne, stroje dla aktorów,
obrazy liturgiczne, rozsypanka.
I. Wprowadzenie do tematu.
Bardzo się cieszę, że mogę dzisiaj na katechezie wraz z wami spotkać się z Panem Jezusem, który tak bardzo na nas czeka i chce z nami rozmawiać. W zeszłym tygodniu przeżywaliśmy święta Zmartwychwstania Pańskiego, a w całym Kościele brzmi wciąż Alleluja, dlatego na początek zawołajmy z całego serca:
- Alleluja!
- Alleluja!
- Jezus Zmartwychwstał!
- Jezus Zmartwychwstał!
Posłuchajcie, co takiego przydarzyło się Marcinowi, waszemu koledze.
opowiadanie:
Do miasta Marcina przyjechał cyrk. Pełno w nim jest różnych zwierząt: są w nim konie, słonie, małpy, a nawet lwy i tygrysy. Marcin wybrał się do niego z babcią. Siedzą w trzecim rzędzie, a na arenie galopują konie, lwy skaczą przez płonące koło, słonie tańczą, niedźwiedzie biją brawo, foka podrzuca piłkę na nosie. Jest też sztukmistrz, który robi nieprawdopodobne rzeczy: wyciąga zające z kapelusza, znajduje pieniążek za uchem pani z pierwszego rzędu. Nagle jeden z clownów zapowiada:
Uwaga ! za chwilę wystąpi przed państwem pogromca tygrysów! Włoży on głowę do paszczy tygrysa!
- Nie wierzę, że można coś takiego zrobić! -szepcze do babci Marcin.
- Zaraz zobaczysz! -mówi babcia.
I rzeczywiście! Szczerzące zęby tygrysy robią to, co treser im każe. Wreszcie pogromca podchodzi do największego z tygrysów, otwiera mu pysk i wkłada głowę między olbrzymie zęby. Wszyscy aż przestają oddychać ze strachu. Na szczęście po chwili treser wyjmuje głowę z pyska zwierzęcia. Tygrys z głośnym kłapnięciem zamyka zęby.
- Wierzę, wierzę! -krzyczy Marcin.
- Oj Marcinku, uwierzyłeś, ponieważ zobaczyłeś, a co by było, gdybyś nie zobaczył? -zapytała babcia.
(powtórzenie w pytaniach):
Kto jest bohaterem tego opowiadania?
Gdzie poszli babcia i Marcin?
Co tam zobaczyli?
Co takiego zapowiedział clown?
Co powiedział Marcin?
Co Marcin zawołał, gdy sztuczka się udała?
Dlaczego Marcin uwierzył?
Co powiedziała babcia ?
Bardzo łatwo jest uwierzyć, kiedy się zobaczy, a dużo trudniej, kiedy się nie widzi. Wtedy trzeba dużo więcej wiary. Nam też czasami brakuje wiary w to, czego nie widzimy. Nawet uczniom Pana Jezusa przychodziło z trudem uwierzyć w to, czego nie widzieli, chociaż dotyczyło to samego Pana Jezusa. !
II. Rozwinięcie tematu.
(Rozpoczynam od powtórzenia tego, co dzieci miały na poprzedniej katechezie, traktuję to jako wprowadzenie do perykopy o niewiernym Tomaszu / J 20,24-29 / )
Jak umarł Pan Jezus?
Co zrobili przyjaciele Pana Jezusa?
Uczniowie bardzo się bali , gdy Pan Jezus umarł. Zamknęli się w dużej sali - we Wieczerniku.
Co stało się po trzech dniach?
Co zobaczyły kobiety gdy poszły do grobu?
5. Kogo zawiadomiły o tej radosnej nowinie?
6. Kto wtedy stanął wśród uczniów w Wieczerniku?
7. Kto z was pamięta, jakimi słowami przywitał Pan Jezus uczniów?
Wyobraźcie sobie, że jednego z uczniów nie było wtedy w Wieczerniku, gdy przyszedł Pan Jezus. Wstańcie. Posłuchajmy co nam o tym mówi Pismo Święte:
(Parafraza J 20, 24- 29)
Apostoła Tomasza nie było wtedy, gdy przyszedł Pan Jezus więc nie chciał uwierzyć, że Pan zmartwychwstał. Mówił:
„Jeśli nie zobaczę śladów gwoździ na rękach, rany w boku, jeśli nie dotknę Jezusa, nie uwierzę!”
I wtedy dzieje się coś wspaniałego! Chociaż drzwi są zamknięte, pośrodku Apostołów staje Pan Jezus i mówi:
„Tomaszu, dotknij moich ran, włóż rękę do mojego boku i nie bądź niedowiarkiem”.
Tomasz bardzo się cieszy, ale jeszcze bardziej się wstydzi. Pada na kolana i wykrzykuje: „Pan mój i Bóg mój!”.
Wtedy Pan Jezus mówi bardzo ważne słowa :
„UWIERZYŁEŚ TOMASZU, PONIEWAŻ MNIE ZOBACZYŁEŚ.
BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY NIE WIDZIELI, A UWIERZYLI”
( J 20, 29 )
( Powtórzenie w pytaniach )
Dlaczego grób, do którego przyszły kobiety był pusty?
Kto stanął pośród uczniów?
Kogo nie było razem z uczniami?
Co Tomasz mówił, gdy uczniowie opowiadali, że widzieli Zmartwychwstałego Pana Jezusa?
Kiedy Tomasz powiedział, że uwierzy?
Kto nagle stanął pośrodku uczniów?
Co Pan Jezus kazał zrobić Tomaszowi?
Co zawołał Tomasz?
Co bardzo ważnego powiedział Pan Jezus do Tomasza?
Pan Jezus chwali tych, którzy nie widzą, a wierzą. Nazywa ich błogosławionymi czyli szczęśliwymi.
Powtórzmy wszyscy: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.”
Powtórzmy jeszcze raz, ale głośniej!
( Inscenizacja: Wybieram 2 chłopców, chłopiec I- gra Pana Jezusa chłopiec II- gra Tomasza )
Wyobraźmy sobie, że jesteśmy w sali, którą widzimy na obrazie. Bardzo się boimy, bo nie wiemy ,że Jezus żyje. (Cała klasa udaje, że się boi.)
Nagle pośród nas staje Pan Jezus i mówi : „Pokój wam”. ( Na środek wychodzi chłopiec I w przebraniu i mówi: „ Pokój wam”)
Cieszymy się więc bardzo, że Pan Jezus zmartwychwstał. ( Dzieci tworzą kółko i tańczą wokół Pana Jezusa. Inne klaszczą )
Już się nie boimy: wierzymy, że Pan Jezus żyje. Ale nie ma z nami Tomasza. ( Wchodzi chłopiec II i pyta: Dlaczego jest wam tak wesoło ? )
Chłopiec II: Z czego się tak cieszycie ?
(Wszyscy:)
- Pan Jezus przyszedł do nas !
- Jezus żyje !
- Pan zmartwychwstał !
Ale Tomasz nie chce nam uwierzyć.
Chłopiec II: „Jeśli nie zobaczę, nie uwierzę.”
Wtedy wchodzi Pan Jezus i podchodzi do Tomasza.
Chłopiec I: „Dotknij moich rąk i nie bądź niedowiarkiem!”
Chłopiec II ( klęka ): „Pan mój i Bóg mój”.
Chłopiec I: „Uwierzyłeś Tomaszu, bo mnie zobaczyłeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli !”
Wszyscy: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli !”
Dzisiaj poznaliśmy Tomasza, któremu bardzo trudno było uwierzyć, że Pan Jezus żyje, dopóki Go nie zobaczył.
( utrwalenie )
Co takiego powiedział Pan Jezus Tomaszowi ?
Kogo nazywa Pan Jezus błogosławionymi, czyli szczęśliwymi ?
Sam Pan Jezus mówi nam, że wcale nie trzeba Go widzieć i dotykać, aby uwierzyć. Nas także chwali, kiedy wierzymy, że jest obecny wśród nas, chociaż Go nie widzimy.
Gdzie spotykamy się z Panem Jezusem ?
Co nam o tym przypomina ?
Wierzymy, że Pan Jezus jest z nami w tabernakulum, chociaż Go nie widzimy.
Powtórzmy : Wierzymy, chociaż nie widzimy !
Dzieci : Wierzymy...
(Dzieci przypinają obrazek z ołtarzem i paschałem )
Co stoi obok ołtarza od świąt Wielkanocnych ?
Jak ona wygląda ?
Te czerwone kulki przypominają nam o ranach, jakie Pan Jezus miał na rękach, nogach i w boku.
Ta świeca mówi nam, że jest z nami Ktoś obecny. Kto ?
Wierzymy w to, chociaż Pana Jezusa nie widzimy.
Powtórzmy : Wierzymy, chociaż nie widzimy !
Dzieci : Wierzymy...
. Przed chwilą czytaliśmy słowa z Pisma Świętego.
Kto mówi do nas słowami Pisma Świętego ?
Powtórzmy : Wierzymy, chociaż nie widzimy !
Dzieci : Wierzymy...
Kto jest obecny z nami podczas naszego spotkania ?
Powtórzmy : Wierzymy, chociaż nie widzimy !
Dzieci : Wierzymy...
(Uczę dzieci piosenki , po nauczeniu modlimy się jej słowami)
Pan Jezus nazwał nas błogosławionymi, czyli szczęśliwymi, ponieważ wierzymy w Jego obecność, chociaż Go nie widzimy. Z radości możemy więc śpiewać, dziękując za obecność żywego, Zmartwychwstałego Pana Jezusa wśród nas. Dziękujemy Ci, Jezu, za to, że jesteś z nami ! Wstańmy i podziękujmy radosnym śpiewem :
Pan jest wśród nas, Alleluja ! 3 x D, e, A, D
Pan jest wśród nas !
III. Zastosowanie.
Podziękowaliśmy Panu Jezusowi za to, że jest z nami, że nazwał nas błogosławionymi i szczęśliwymi. Jezus pochwalił nas, bo wierzymy, chociaż Go nie widzimy. Pan Jezus jest z nami w każdej chwili gotów nam ciągle pomagać. Pan Jezus zawsze dodaje nam odwagi do bycia dobrymi. Ale to nie wszystko, bo wtedy gdy pamiętamy, że Pan Jezus jest z nami obecny jesteśmy grzeczniejsi, bardziej uczynni. Pan Jezus jest zawsze z nami. Wierzymy w to, chociaż nie widzimy. Bo nie trzeba zobaczyć, aby uwierzyć. Mam nadzieję, że Marcin, bohater naszego pierwszego opowiadania nie będzie już nigdy więcej krzyczał, że nie uwierzy, dopóki nie zobaczy.
( Utrawalenie )
Kogo Pan Jezus chwali ?
Jak ich Pan Jezus nazywa ?
My też chcemy, aby nas Pan Jezus pochwalił. Dlatego z wiarą i z wielką radością powstańmy i zaśpiewajmy :
( Modlitwa na zakończenie )
Pan jest wśród nas, Alleluja ! 3 x
Pan jest wśród nas !
Na znak, że wierzymy w obecność Pana Jezusa pośród nas, chociaż Go nie widzimy ułożymy puzzle. ( Dzieci otrzymują obrazek do pokolorowania i wklejenia do zeszytu ).
MĘKA NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA wg św. Mateusza.
Narrator: Jezusa stawiono przed namiestnikiem.
Namiestnik zadał Mu pytanie:
Piłat: Czy Ty jesteś królem żydowskim ?
Narrator: Jezus odpowiedział.
Pan Jezus: Tak, Ja nim jestem.
Nar.: A gdy oskarżali Go arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział.
Wtedy zapytał Go Piłat:
Piłat: Nie słyszysz, jak zeznają przeciw Tobie ?
Nar.: On jednak nie odpowiedział mu na żadne pytanie tak, że
namiestnik się bardzo dziwił. A był zwyczaj, że na każde święto
namiestnik uwalniał jednego więźnia, którego chcieli.
Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia imieniem Barabasz. Gdy się więc tłumy zebrały, spytał ich Piłat :
Piłat: Którego chcecie, abym wam uwolnił - Barabasza czy Jezusa
zwanego Mesjaszem ?
Nar: Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie :
Żona Piłata: Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we
Śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu.
Nar.: Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłumy, żeby prosiły
o Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa.
Pytał ich namiestnik :
Piłat: Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił ?
Tłum: Barabasza !
Nar.: Rzekł do nich Piłat :
Piłat: Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?
Tłum: Na krzyż z Nim !
Nar.: Namiestnik odpowiedział :
Piłat: Cóż właściwie złego uczynił ?
Nar.: Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli :
Tłum: Na krzyż z Nim !
Nar.: Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta,
wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc :
Piłat: Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz.
Nar.: A cały lud zawołał :
Tłum: Krew Jego na nas i na nasze dzieci !
Nar.: Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał
na ubiczowanie. Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego mówiąc:
Tłum: Witaj królu żydowski.
Nar.: Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie.
A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie. Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jezusa. Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejsce Czaszki, dali Mu wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić. Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili miedzy siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc tam pilnowali Go.
A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: To jest Jezus, Król Żydowski. Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie. Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali mówiąc:
Tłum: Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz,
wybaw sam siebie, jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża.
Nar.: Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi szydząc
powtarzali:
Tłum: Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela
Niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział:
Jestem Synem Bożym.
Nar.: Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani.
Od godziny szóstej mrok ogarnął ziemię aż do godziny dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem:
P. Jezus: Eli, Eli Lama sabachtani.
Nar.: To znaczy:” Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił.”
Słysząc to niektórzy ze stojących tam mówili:
Tłum.: On Eliasza woła.
Nar.: Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę napełnił ją octem, włożył na trzcinę i dał Mu pić. Lecz inni mówili:
Tłum: Poczekaj, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić ?
Nar.: A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha
( Wszyscy klękają)
A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół, ziemia
zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby otworzyły się i wiele ciał świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego Zmartwychwstaniu, weszli do miasta Świętego i ukazali się wielu. Setnik zaś i jego i jego ludzie, którzy odbywali straż przy Jezusie, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili:
Setnik: Prawdziwie, ten był Synem Bożym.
Oto Słowo Pańskie.
Coś więcej nam o tym opowie ciekawy program radiowy.
( Słuchowisko )
Spikerka: Bardzo serdecznie witam wszystkie dzieci i zapraszam was do
wysłuchania naszego programu. Dzisiaj moim gościem jest Paweł,
uczeń pierwszej klasy.
Paweł: Dzień dobry pani. Cześć wam wszystkim !
S: O czym chciałbyś nam opowiedzieć ?
P : Chcę wszystkim opowiedzieć o moim Przyjacielu, który zawsze jest
przy mnie i pomaga mi.
S : Prosimy bardzo.
P : W mojej klasie jest jeden bardzo gruby kolega, Artur. Wygląda tak nie
dlatego, że tyle je, ale dlatego, że jest chory. Wszyscy się z niego wyśmiewają i robią mu różne przykre niespodzianki. Ostatnio chłopaki zaczęli go przezywać Balon i kłuć szpilkami, aby wypuścić z niego powietrze. Wstyd powiedzieć, ale ja bardzo im w tym pomagałem. Jednak gdy w piątek zobaczyłem jego smutną buzię i łzy w oczach przypomniały mi się słowa Pana Jezusa, który mówi, że każdy człowiek jest moim bliźnim i w każdym jest sam Pan Jezus. W każdym, czyli w Arturze też ! Wiedziałem, że muszę stanąć w jego obronie, ale jak to zrobić ? Przezywających jest więcej, a Marcin szef bandy ma najmocniejsze pięści w klasie ! Bardzo się bałem, ale poprosiłem Pana Jezusa, aby mi pomógł. I nagle, wyobraźcie sobie,
poczułem, że nie jestem już sam, ale jest ze mną Ktoś, kogo nie widzę. Wiedziałem, że to Pan Jezus. Długo się nie zastanawiałem. Stanąłem między Balonem a Marcinem.
Daj mu spokój, przestań się z niego śmiać !
O, jaki obrońca się znalazł, odejdź, bo też dostaniesz !
Trochę się przestraszyłem, ale szybko sobie przypomniałem, że przecież jest ze mną Pan Jezus, chociaż Go nie widzę. Dlatego nie stchórzyłem.
Zostaw Artura, przecież to nasz bliźni. Nie pamiętasz, co mówiła siostra na katechezie ? Gdy dokuczasz Arturowi, boli Pana Jezusa !
Marcin się zmieszał, ale głupio mu było ustąpić. Na szczęście zadzwonił dzwonek i weszliśmy do klasy. Po lekcjach Marcin nie próbował już zaczepiać Artura, powiedział, że musi szybko być w domu i wybiegł ze szkoły.
Dziękuję Ci, Panie Jezu ! - pomyślałem - Gdyby nie to, że zawsze jesteś ze mną, nie pomógłbym koledze.
S: Dziękujemy ci, Pawełku, za to opowiadanie. Czy chciałbyś
jeszcze coś powiedzieć słuchaczom ?
P: Tak. Hej koledzy i koleżanki ! Pamiętajcie, że jest z nami zawsze Pan
Jezus, chociaż Go nie widzimy ! Każdy z was mógłby też opowiedzieć niejedną piękną historię, jak Pan Jezus obecny, chociaż niewidzialny pomaga wam. Cześć !
S :Dziękujemy ci bardzo i do usłyszenia w następny poniedziałek.
( Powtórzenie w pytaniach)
Kto był bohaterem tego opowiadania ?
Bohaterem jest Paweł.
Co takiego wydarzyło się w szkole Pawła ?
Chłopcy przezywali grubego kolegę i dokuczali mu.
Co wtedy robił Paweł ?
- Przezywał razem z kolegami
Co sobie nagle przypomniał Paweł ?
Paweł sobie przypomniał słowa Pana Jezusa, że każdy człowiek to bliźni.
Co zrobił Paweł ?
Stanął w obronie przezywanego kolegi.
Dlaczego Paweł był taki odważny ?
Bo wiedział, że z nim jest Pan Jezus.
Do czego nas zachęca Paweł ?
Abyśmy też opowiedzieli o tym, jak Pan Jezus nam pomaga.
8. O czym nam Paweł przypomina ?
O tym, że Pan Jezus jest zawsze z nami - nawet wtedy, kiedy Go nie widzimy.
Komu z was Pan Jezus też pomógł w trudnej sytuacji ?
( Dzieci opowiadają )
Pan Jezus zawsze dodaje nam odwagi do bycia dobrymi. Ale to nie wszystko, bo wtedy gdy pamiętamy, że Pan Jezus jest z nami obecny jesteśmy grzeczniejsi, bardziej uczynni.
8