Seattle, RPG, Neuroshima, dodatkowe materiały

Nasz świat umiera. Wojna z Molochem zbliża się ku końcowi. I zapewniam cie, że to nie my wygramy. Bestia ma fabryki, amunicje, broń. My mamy spodnie pełne strachu. Większość już zrezygnowała, walczą jeszcze niedobitki. Posterunek, Nowy Jork, Federacja - oni jeszcze się nie poddali. Będą walczyli do końca, mimo iż walka przypomina pojedynek między Dawidem, a Goliatem. Tylko nie licz na bibilijny cud. historia nie powtarza się dwa razy. Mimo to jest ktoś jeszcze... niewielu o tym wie, sam dowiedziałem się tydzień temu, podczas przypadkowego spotkania. Mniejsza z tym. Zacznę od początku.

W 2020, kiedy Bestia była jeszcze młoda, popełniała wiele błędów. Kiedy opanowywała kolejne miasta, wielu ludziom udawało się ujść z życiem. Nie mieli oni wtedy szans na walkę, więc zeszli do podziemi. Tak właśnie było z Seattle. Ludzie zamieszkali w podziemiach i nie mieli szans na ucieczkę - powierzchnię opanowały maszyny. Musieli przetrwać tam, gdzie byli. Tunele metra, kanały, nowo drążone przejścia - to był teraz ich dom. Wkrótce powstało samowystarczalne podziemne miasto. W specjalnych miejscach hodowali żywność, podziemne rzeki stały się źródłem wody. Głęboko pod Molochem przetrwało życie.

Ale ludzie podziemi nie odpuścili maszynom. Tam trwa wojna. Moloch niewiele sobie z niej robi, bo mieszkańcy Seattle są jeszcze słabi. Traktuje ich jak muchy, które miażdży się, gdy podlecą za blisko. Taka sytuacja jest korzystna dla ludzi podziemia. Bliski kontakt z fabrykami Bestii, zaowocował niesamowitym postępem technicznym. Broń laserowa, cyberwszczepy czy inne cuda nauki są tam codziennością. Postrunek w porównaniu z Seattle jest daleko w tyle. Ale nic jeszcze nie powiedziałem o ludziach tam żyjących...

Sytuacja wypleniła z nich wiele uczuć. Co prawda mają kościoły, zakładają rodziny, ale to już nie jest to samo. Każdy mieszkaniec podziemi jest do bólu racjonalny, zdaje się być gdzieś nieobecny, myślami zawsze związany z Molochem. Mieszkanie pod ziemią, pod nosem Maszyny nie jest korzystne dla zdrowia: oni się uodpornili, ale nie są już tak do końca ludźmi... Ich skóra jest szara, włosy czarne, oczy ciemnosrebrne, matowe, prawie jednobarwne... Ludźmi są już tylko w sercach, choć i to nie jest pewne - czyż nieustanna walka nie upodabnia nas do wroga? Wielu traktuje ich jak mutantów, bo w sumie nimi są, ale wielu uważa, że te mutacje nie są niczym złym i traktuje ich jak równych sobie.

Zaś mieszkańcy Seattle mają do mutantów też dziwny stosunek. Nienawidzą maszyn, ale mutek to co innego. Jeśli walczy on po stronie Bestii to jest przeciwnikiem, w innym wypadku traktuje się go jak człowieka, kapujesz? Natomiast ludzie to już dla nich świętość. No może trochę przesadziłem... Po prostu znają wartość ludzkiego życia i nie chcą być odpowiedzialni za jego odbieranie. W ostateczności zabiją, ale tylko w ostateczności...

Pewnie nieźle ci namieszałem w moralności, nie? Nie przejmuj się tak bardzo, pewnie i tak nigdy nie spotkasz, nikogo kto by się tam urodził. Dlaczego? Bo to miasto leży w samym sercu Molocha. Są tylko dwie możliwości, żeby ktoś z nich się dostał tu do nas. Pierwsza to przejście przez teren Bestii. Niezwykle mało prawdopodobne, udać może się tylko pojedynczej osobie. Poza tym po tej przeprawie i tak straciłby resztki człowieczeństwa. Rodzą się w ten sposób psychopaci, których jedyną myślą jest zniszczyć maszyny. Szybko giną. Niestety, ale to prawda... Czasem ci z Seattle organizują też wyprawy do nas - ładują się na łodzie i próbują dopłynąć. Jeszcze żadna łódź nie dopłynęła w całości, ale paru rozbitków przetrwało. Jest ich niewielu, ale mieszkańcy Seattle chodzą po naszych ziemiach.

Skąd wiem? Jeszcze do wczoraj miałem przyjaciela, ale skąd mogłem wiedzieć, że mieszkańcy Teksasu, są okrutniejsi od Molocha? Jeśli tacy są prawdziwi ludzie, to może lepiej, byśmy przegrali wojnę...