KINEZYTERAPIA WYKŁAD 13.05.2008
METODA WOJTY
I pozycja- odpowiedzi ontogenetyczne 1 stadium zgięcie. W pozycji pronacyjnej kończyny
dolne są tu zgięte w biodrach i kolanach, a kończyny górne uniesione (całe leżą obok
głowy). Stosowanie oporu na głowie, dochodzi do wyprostu szyi i uniesienia górnej
części tułowia.
II pozycja- odpowiedzi ontogenetyczne 1 stadium wyprostu i początkowej II stadium zgięcia.
Kończyny górne oparte są o podłoże tylko na przedramionach. Przez opor na głowie
dochodzi do symetrycznego wyprostu szyi i unoszenie obręczy barkowej „stabilizacja
pozycji czworonożnej”.
III pozycja- jest „czworonożna” z oparciem kończyn górnych na dłoniach. Opór w obrębie
karku, co wzmacnia unoszenie głowy i stabilizację podporu na kończynach górnych.
IV pozycja - klęk podparty, jednonożny. Opór na barkach, tułowiu. Dochodzi do
prostowania głowy, tułowia, kończyn- uniesienie ciała, pozycji stojącej.
Pozycja V i VI (pozycje kuczne)- wzmacniają prostowanie - tułowia VII i VIII….
METODA NDT BOBATH
Została zapoczątkowana w latach 40 XX wieku w Londynie przez fizjoterapeutkę bertę Bobach i jej męża Karela- neurologa.
Zastosowanie znalazła w rehabilitacji dzieci z porażeniem mózgowym, al.e i u dorosłych. Jest stosowana na całym świecie. Wiedza o tej metodzie dotarła do Polski w latach 60-tych.
Najbardziej charakterystyczne dla tej metody jest stosowanie dużej liczny odruchów, specyficznej formy ułatwiania ruchów oraz prawidłowego następstwa rozwojowego prowadzonych ćwiczeń. Metoda neurorozwojowego leczenia usprawniającego, polaga na hamowaniu patofizjologicznych odruchów i nieprawidłowych wzorców ruchowych oraz rozwijaniu czynności ruchowych u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym.
Pierwszych odczuć dostarczają reakcje odruchowe. Są to odruchy postawy oraz reakcje prostowania i równowagi. 1 dają odczucie ułożenia ciała w pozycji leżącej (odruchy postawy). Reakcje prostowania dostarczają doświadczeń ruchowych, ułożenie ciała przeciwko grawitacji, równowaga dostosowuje siłę mięśni.
Główne zasady:
- hamowanie odruchów patologicznych i normalizacja napięcia mięśniowego
- dążenie do osiągnięcia prawidłowych ruchów poprzez przemieszczanie w przestrzeni tzw.
punktów kluczowych, którymi są: głowa, obręcz barkowa i obręcz biodrowa- wykształcenie
nieprawidłowych reakcji prostowania i równowagi
- wszystkie ruchy są kontrolowane rękami terapeuty
- ruchy prowadzone są wolno, by dziecko włączyło się do pracy
- prowadzimy dziecko z jednej pozycji do 2
- ścisła współpraca z rodzicami
- program dobierany do pacjenta indywidualnie
- ciągle powtarzamy i wykorzystujemy w życiu codziennym- ćwiczenia pamięci ruchowej-
kompensacja
Metoda zawiera dodatkowe techniki służące do regulacji wahającego się napięcia mięśniowego:
- nacisk i ciągnięcie, obciążenie i opór stosowany na podobnych zasadach jak w PNF; u
sportowców pozwala to utrzymać i odzyskać równowagę u atetotyków i taktyków- ułatwić
statykę i kontrolować powolne ruchy
- zatrzymanie ruchu w wybranej jego fazie oraz utrzymanie osiągniętej pozycji. W ten sposób
osiągamy umiejętność dostosowania pracy mięśni przy zmianie postawy i kontroli przebiegu
ruchu
- poklepywanie określonej części ciała, co może działać hamująco lub stymulująco.
Ćwiczenia rozluźniające, głaskanie, potrząsanie kończynami, wahadłowe ruchy tułowia i
kończyn
Założenia metody:
1) doświadczenia czuciowo-ruchowe takiego dziecka są odmienne, co wywołuje
nieprawidłowe odczuwanie własnego ciała oraz nieprawidłowe ruchy
2) reakcja prostowania i równowagi często nie rozwijają się
3) zaburzenia w napięciu mięśni i niewłaściwe jego rozłożenie powoduje powstawanie
odmiennych wzorców ruchowych, typowych dla zaburzeń
4) pierwsze nieprawidłowe objawy dotyczące zwykle kontroli głowy i tułowia, a potem w
dystalnych częściach ciała
5) dominują wzorce zgięciowe i wyprostne, a ruchy rotacyjne upośledzone
Koncepcja metody obejmuje:
- wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżenie napięcia wzmożonego i podwyższenie
obniżonego
- hamowanie nieprawidłowych odruchów
- wyzwolenie ruchów w formie najbardziej jak to jest tylko możliwe zbliżonej do
prawidłowych
Terapia ćwiczeń całego ciała dziecka. Każdy ruch jest odpowiednio przygotowany.
Metoda sprawdza się w:
- leczeniu mózgowego porażenia dziecięcego
- przepuklin oponowo-rdzeniowych
- asymetrii posturalnych
- zaburzeń ruchowych pochodzenia ośrodkowego
- uszkodzonych splotów ramiennych
- korekcji wad postawy