Punkt równoważnikowy miareczkowania- moment, w którym ilość dodanego odczynnika zrównoważy stechiometrycznie ilość składnika oznaczonego. Wymagania przy oznaczeniach ilościowych: 1. Użycie odczynnika o dokładnie znanym stężeniu 2. Dokładnego zmierzenia objętości roztworu badanego i mianowanego 3. Dokładnego ustalenia końca reakcji przed dobór odp. Wskaźnika. Zalety: szybkość, dokładność, możliwość wyk. Różnych reakcji do oznaczeń ilościowych Warunki reakcji: muszą przebiegać stechiometrycznie, muszą przebiegać szybko, r. mianowany nie powinien reagować z innymi subst. zawartymi w roztworze, PK można wyznaczyć z dużą dokładnością. METODY ANALIZY MIARECZKOWEJ: 1. Alkacymetryczne- wykorzystuje się reakcje zobojętnienia 2. Red oksymetryczne- wyk. Redox 3. Kompleksometryczne- wyk. Reakcje tworzenia trwałych, latwo rozp zw. Kompleksowych 4. Strąceniowe- wyk. Reakcje, w których jony łącząć się ze sobą dają trudno rozp. się związki. Wymogi subst podstawowej: absolutnie czysta; łatwa do otrzymania, suszenia i przech; nie powinna być higroskopijna i ulegac zmianom na powietrzu, musi być dobrze rozp. w wodzie, musi posiadac ściśle określony skład chemiczny. Przykłady: węglan sodu, szczawian sodu, kwas szczawiowy, dwuchromian potasu, azotan srebra. Wskaźniki: oranż metylowy- 3,1-4,3 (pomarańczowa), fenoloftaleina 8,1-10( malinowa) błękit bromotymolowy 6-7,6( zielona)