PRAWO OCHRONY KONKURENCJI WYKŁAD 7 4.12.2011
Ustawa o przecwidziałaniu praktykom monopolistycznym - 1990 - później były publikowane 4 teksty jednolite do jednej ustawy, któa pierwotnie wszystkiego miała aż 33 artykuły, w tym właściwie 21 merytorycznych dotyczących ochrony antymonopolowej.
Ta koniecznośc publikacji tekstów jednolitych wynikała z konieczności posiadania jednego tekstu prawnego z racji zmian, jakie wprowadzała. (1995 - rekonstrukacja ochrony antymonopolowej).
Pierwotna ochrona była wadliwie skonstruowana. Ta ustawa byłą reakcją na program budowy gospodarki rynkowej w Polsce. Dla nowej gospodarki ta ochrona z 87 jest nieprzydatna, choć jeszcze do kwietnia 90 ta ustawa ciąglę obowiązywała. Tutaj ustawodawca zawarł ramy do tej ustawy.
Preambułą - w celu zapewnienia ochrony konkurencji, ochrony podmiotów gospodarczych i ochrony konsumentów. Dobrze, że taka preambuła była, bo wskazywała na aksjologię regulacji prawnej.
Nie ma ministra finansów jako organu antymonopolowego, jest powołany urząd antymonopolowy.
Dla potrzeb ochrony będziemy traktowali podmiot który jest organizatorem świadczenia usług użyteczności publicznej i nie wpasowuje isę w definicję przedsiębiorcy.
Ustawa z 95 - przyjmuje zasadę eksterytorialności - stosujemy wobec każdego podmiotu, kórego zachowania przewidują zachowania zaznaczone w sutawie.
Art 22 - prepis blokujący - to reakcja na identyczną zasadę eksterytorialności w zagranicznej ustawie antymonopolowej. Dla ochrony własnej gospodarki często stosowano metodę, że każda ustawa przyjmowała zasadę eksterytorialności.
Obecnie taki prezpis nie jest potrzebny, bo jesteśmy w UE. Przepis blokujący w sprawach poza unią mamy uregulowany w prawie unijnym.
Słowniczek ustawowy - pojawiają się kluczowe definicje dla ochrony. Pozycja monopolistyczna oraz pozycja dominująca. Nie pojawia się definicja rynku. Nie ma definicji praktyki monopolistycznej.
92 rok - Sąd antymonopolowy - Istotą praktyk mono jest niezgodne z prawem wykorzystywanie przez podmiot pozycji zajmowanej na rynku, które ogranicza kontrahenta, inny podmiot.
Istotą INDYWIDUALNEJ praktyki mono jest takie działanie i taki skutek, który osiąga ten monopolista.
Z czasem refleksja - że istota praktyki musi wyznaczać TYP, czy jest indywidualna czy kolektywna (czy grupa przedsiębiorców nie dąży do uzyskania pozycji dominiującej).
Pozycja mono - podmiot ten nie spotyka się z konkurencją na rynku krajowym i lokalnym. Oddaje definicję podmiotu pełnego. Niestety nic ni ema wspomniane o duopolu, oligopolu.
W wypadku dupolu i oligopiolu mamy do czynienia z konkurencją monopolistyczną.
Art 7 - bezwzględnie zakazane praktyki - dotyczył praktyk podmiotów zajmujących pozycję mono albo bardzo silnie dominującą pozycję na rynku. Ujawiani się tu bezwzględnośc, gdy chodzi o podmioty monopolistyczne albo posiadjaće pozycję dominującą.
Klauzula rozsądku - art 6 - ustawa przyjmowała „chyba, że... są one niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej i nie powodują ograniczenia konkurencji”. Te art z 4 i 5 praktyki są zakazan,e, chyba że... .
Kwalifikacja - „konieczna” - czyli reguła korzyści z art 9