1) Zestaw plot „Strzała- 2M”

Przeznaczenie i podstawowe dane:

Przeciwlotniczy zestaw rakietowy „Strzała- 2M” jest środkiem ogniowym służącym do bezpośredniej osłony przed uderzeniami z powietrza na małych wysokościach. Plot rakiety 9M32M przeznaczone są do zwalczania celów niskolecących z tylnej i przedniej półsfery na kursie zbliżania i oddalania oraz w zawisie. Zestaw umożliwia zwalczanie celów powietrznych emitujących promieniowanie podczerwone (termiczne). Mały ciężar, prosta budowa i krótki czas przygotowania zestawu do strzelania umożliwiają skuteczne zwalczanie celów powietrznych w następujących strefach rażenia:

a) do celów zbliżających się (przednia półsfera):

- na wysokościach od 50 do 150 m

- na odległościach od 2800 do 50 m

- lecących z prędkością do 150 m/s

b) do celów oddalających się (tylna półsfera):

- na wysokościach od 50 do 2300 m

- na odległościach od 500 do 4200 m

- lecących z prędkością do 260 m/s

Zestaw może być wykorzystywany w dowolnej porze doby i roku w warunkach widzialności optycznej. Prawdopodobieństwo zniszczenia celu jedną rakietą wynosi 0,3.

Startu rakiet można dokonywać, gdy wysokość lotu celu jest mniejsza niż 50 m- są możliwe straty części rakiet wskutek wpływu promieniowania tła i zakłóceń. Startu możemy dokonać z zestawu przenośnego (naramiennego), czteroprowadnicowej wyrzutni FAM-14/MTU-4US lub stołu startowego (2 prowadnice) morskiego zestawu rakietowo- artyleryjskiego ZU-23-2MR. Plot zestaw rakietowy „Strzała- 2M” posiada możliwość wielokrotnego uzbrajania w rakiety.

Budowa:

a) wyrzutnia- służy za prowadnicę podczas startu rakiety oraz jako jej opakowanie w czasie przenoszenia, przewożenia oraz jest zabezpieczeniem operatora przed działaniem gazów prochowych silnika startowego

b) źródło zasilania- w przypadku okrętowego PZR napięcia sterujące doprowadzane są z zewnętrznego źródła zasilania (okrętowego) przez przekaźniki i rezystory przeznaczone do zapłonu elektrycznego.

c) mechanizm startowy

Dane:

1) typ głowicy naprowadzającej- cieplna, pasywna

2) sposób kierowania- bierne na podczerwień

3) waga głowicy bojowej- 0,37 kg

4) waga pocisku rakietowego- 9,8 kg

5) silnik marszowy- 500 m/s

6) silnik startowy- 28 m/s

7) pole widzenia głowicy -1,5

8) pole widzenia głowicy - +40

9) czas samolikwidacji 14-17 s

10) minimalny kat odpalania rakiety- +20

2) Zasady strzelania

Planowanie i zabezpieczenie wykonania strzelań

Wszystkie strzelania powinny być poprzedzone następującymi czynnościami:

1) opracowaniem zadania dla jednostki zabezpieczającej strzelanie i ujęciem tego w planie szkolenia MW (holownik, tarcza, samolot z rękawem itp.)

2) opracowaniem zadania taktycznego na strzelanie (dotyczy strzelań egzaminacyjnych)

3) sprawdzeniem umiejętności obsługi sprzętu i udzieleniem jej instruktażu

4) przygotowaniem i sprawdzeniem gotowości sprzętu artyleryjskiego i okrętu do strzelania

Warunki bezpieczeństwa strzelania

1) za przestrzeganie warunków bezpieczeństwa podczas strzelania odpowiadają: kierownik strzelania, dowódca okrętu, kierujący ogniem i kontrolny

2) każdy dowódca, który wykonuje strzelania artyleryjskie wyznacza tzw. kontrolnych, dopuszczając ich do wykonywania obowiązków podczas strzelań artyleryjskich. Kontrolny odpowiada za zgodne wskazanie celu.

Zasady celowania do celów powietrznych

Okrętowa artyleria plot małego kalibru zwalcza samoloty, śmigłowce i rakiety na małych wysokościach oraz samoloty nurkujące bezpośrednio na okręt lub osłaniany obiekt.

W zależności od sytuacji powietrznej, rodzaju celu, odległości od celu, warunków widoczności i wyposażenia w przyrządy stosuje się następujące sposoby strzelania:

1) dokładny- gdy działa naprowadzane są zdalnie na cel na podstawie danych wypracowanych przez PKO

2) z przelicznikiem- gdy działa wycelowuje się za pomocą przezierników, dane wyjściowe, a dane wyjściowe określa się „na oko” (prędkość i kurs), odległość- radarem, dalmierzem lub „na oko”

3) wg tras- gdy przy strzelaniu celowniczowie zgrywają trasy z celem i na odległościach mniejszych niż 1500 m, a do rakiet na wszystkich odległościach. Dane wyjściowe określa się „na oko” i na podstawie typu celu.

Metody strzelania

1) ogień towarzyszący- jest zasadniczą metodą strzelania do celów powietrznych z małokalibrowej artylerii przeciwlotniczej wyposażonej w celowniki kołowe

2) ogień zaporowy- prowadzi się wówczas kiedy celowniczy nie jest w stanie dokładnie celować w warunkach słabej widoczności.

------------------------------------------------------

- cel musi dążyć do środka celownika

- znajdujemy punkt celowania (znaleźć odpowiedni pierścień i na nim znaleźć punkt przecięcia z kursem)

- musimy znaleźć kąt wyprzedzenia

- znajdujemy prędkość na pierścieniu

- poprawka pół pierścienia

V_p = V_c · R R = sin α

α - kąt lotu

Cele nawodne:

- α to kąt biegu

- pionowa oś kąt celownika- odległość do celu

Czynniki zewnętrzne

Warunki strzelania- to warunki balistyczne i meteorologiczne, przy których odbywa się strzelanie z broni lufowej lub rakietowej.

Do balistycznych warunków strzelania (od których zależy prędkość v) zalicza się:

1) zmianę ciężaru pocisku

Tolerancje produkcyjne przewidują różnice w ciężarze pocisku +/- 3 %. Znaki wagowe „-” to lżejsze od normalnych. Znaki wagowe „+” to cięższe od normalnych. LG- lżejszy od ciężaru normalnego powyżej 3 %. TŻ- cięższy od ciężaru normalnego powyżej 3 %.

2) temperaturę ładunku miotającego (napędowego)

Ma ona duży wpływ na palenie się ziaren w komorze ładunkowej. Różnica temperatury o 9-10ºC powoduje zmianę prędkości początkowej o 1 %.

3) zużycie przewodu lufy

Balistycznymi konsekwencjami zużycia lufy są:

- spadek prędkości początkowej

- zwiększenie się rozrzutu pocisków

Lufę uważa się za zużytą całkowicie jeżeli prędkość początkowa pocisku zmniejszy się o 8-10 %, a rozrzut zwiększy się dwukrotnie. W przypadku artylerii małokalibrowej zmianę prędkości początkowej pocisku wskutek zużycia przewodu lufy określa się na podstawie ilości oddanych strzałów. I tak po oddaniu 2000 strzałów prędkość początkowa zmniejsza się o około 2 %.

Do meteorologicznych warunków strzelania, które określają warunki lotu na torze, zalicza się:

1) gęstość powietrza- wielkość siły oporu powietrza działającej na lot pocisku zależy w znacznym stopniu od fizycznego stanu atmosfery, która z kolei zależy od:

- temperatury powietrza

- ciśnienia atmosferycznego

- wilgotności powietrza

Gęstość powietrza ma znaczny wpływ na lot pocisku. Im gęściej rozmieszczone są molekuły powietrza, tym większa jest ich masa, a tym samym większa jest siła oporu powietrza i odwrotnie. Zmiana gęstości powietrza powoduje zmianę siły oporu powietrza, która z kolei wpływa na charakter lotu pocisku i przesunięcie toru lotu pocisku

2) ciśnienie powietrza

3) temperatura powietrza

4) wilgotność powietrza

5) prędkość wiatru

6) kierunek wiatru

Wpływ czynników balistycznych i meteorologicznych uwzględnia się w stosunku do pewnych średnich (umownych) warunków przyjętych za normalne (tabelaryczne). Różnice pomiędzy normalnymi, a rzeczywistymi warunkami nazywa się odchyłkami balistycznymi i meteorologicznymi. Na podstawie odchyłek wprowadza się odpowiednie poprawki zgodnie z tabelami strzelniczymi.

---