Piotr Buda, rok IV, NTK

model antropologiczny

Gimnazjum w Mrzeżynie

klasa IIa

……………………… …...………………..

data podpis opiekuna praktyk

Spotkanie przy stole

Cel: Ukazanie możliwości odkrywania obecności Jezusa Chrystusa w życiu.

Osiągnięcia:

- uczeń zna znaczenie powiedzenia „siedzieć jak na tureckim kazaniu”;

- uczeń rozumie sens fragmentu Ewangelii o uczniach idących do Emaus;

- uczeń pragnie pogłębiać swoją wiarę i wiedzę religijną przez uczestnictwo w katechezie
i liturgii.

Orędzie zbawcze: Ewangeliczna opowieść o uczniach z Emaus ukazuje Jezusa zasiadającego z nimi przy stole. Jezus zasiadł do wspólnego stołu i jako honorowy gość przewodniczył modlitwie dziękczynnej nad chlebem, łamał go i rozdawał uczniom. Właśnie w geście łamanego chleba uczniowie rozpoznali Pana. Dla pierwszych chrześcijan fakt ten posiadał pouczające znaczenie. Przypominał, że dzięki łamanemu w Eucharystii chlebowi, zmartwychwstały Chrystus jest żywy i obecny pośród swego ludu i z nim pozostaje.

Pomoce: Podręcznik ucznia s. 23-26, fragment Pisma św. o uczniach z Emaus (M1), świeca i zapałki, modlitwa na zakończenie (M2).

Treść katechezy	metody
Modlitwa: Ojcze nasz… Sprawdzenie obecności i przygotowania do zajęć. I. Powiedzenie „siedzieć jak na tureckim kazaniu” Zapisujemy na tablicy powiedzenie: „siedzieć jak na tureckim kazaniu”, a następnie wspólnie szukamy znaczenia tego powiedzenia. Zastanawiamy się również jakich dziedzin życia dotyczy to powiedzenie. Również w kwestiach wiary często potrzebujemy wiele wyjaśnień. Chrześcijanin to osoba, która całe życie poszukuje odpowiedzi na pytania dotyczące Boga. Postawienie problemu: Co może nam pomóc w rozumieniu prawdy o Bogu?	Wspólna modlitwa Pogadanka Podsumowanie katechety
II. Spotkanie przy stole w Emaus Temat: Spotkanie przy stole Zapalamy świece, wszyscy powstają. Odczytujemy fragment Pisma św. o uczniach z Emaus. Uczniowie w parach przygotowują wywiad z uczniem z Emaus na podstawie tekstu biblijnego. Jedna osoba wciela się w dziennikarza a druga w ucznia Jezusa - Kleofasa. Dziennikarz chce się dowiedzieć co pomogło uczniom Jezusa odczytać sens wydarzeń, które spowodowały ich smutek i rozczarowanie. Czas: 10-15 min. Kilka chętnych osób prezentuje przeprowadzony wywiad. Po prezentacji w kilku zdaniach zwracamy uwagę, że uczniowie doszli do rozpoznania Jezusa dzięki rozmowie z Nim (modlitwa), słuchaniu wyjaśnień Pisma św. (liturgia słowa), trwaniu przy wspólnym stole i łamaniu chleba (liturgia eucharystyczna). Każdy od chwili chrztu św. jest w drodze do Emaus.	Zapis w zeszycie Uroczyste odczytanie Pisma św. (M1) Wywiad biblijny (M1) Prezentacja pracy Podsumowanie katechety
III. Moja droga do Emaus Prosimy o wykonanie schematu drogi uczniów do Emaus (np. w formie osi) i zaznaczeniu poszczególnych wydarzeń jakie ich spotkały. Po wykonaniu tego zadania niech każdy spróbuje zaznaczyć na tym schemacie na jakim jest etapie w swojej drodze do Emaus. Notatka: Jest nią schemat wykonany przez uczniów. Modlitwa na zakończenie: Panie Jezu, wyznaję Ciebie (podręcznik s. 26)	Ilustracja tekstu biblijnego Zapis w zeszycie Wspólna modlitwa (M2)

Materiały katechetyczne:

M1: Fragment Pisma św. o uczniach z Emaus (Łk 24, 13-35):

Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni. A jeden z nich imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało. Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak to się stało. Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiedziały, ale Jego nie widzieli. Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały. I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy się im otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

M2: Modlitwa na zakończenie:

Panie Jezu, wyznaję Ciebie jako Tego,

który umarł i zmartwychwstał.

Uznaję Twoją żywą obecność.

Wyznaję Twoje święte Imię.

Uznaję Twój Krzyż i Zmartwychwstanie.

Powierzam Ci moje życie,

moje nadzieje i oczekiwania,

moje cierpienia i radości.

Ty jesteś moim Panem.

W Twoim Sercu jest moje zbawienie.

W tajemnicy Twojego Ciała - odkupienie.

Zapraszam Cię do mojego serca. Amen.

1

---