Narada KKWR
Dnia 2 lutego 2006 roku, w siedzibie Zarządu Głównego TPD przy ul. Krakowskie Przedmieście 6 odbyła się narada Krajowego Komitetu Wychowania Resocjalizującego, w której uczestniczyli liczni przedstawiciele świata nauki, mediów, resortów ministerialnych, organizacji pozarządowych oraz działacze TPD i KKWR.
Posiedzenie obejmowało następujące zagadnienia:
Powołanie Międzynarodowej Federacji Przyjaciół Dzieci.
Organizacja Centrum Praw Dziecka i Rodziny ZG TPD.
Tematyka tegorocznego FORUM Przyjaciół Dzieci Ulicy.
Naradę otworzył Prezes Zarządu Głównego TPD i Przewodniczący KKWR - Pan Wiesław Kołak, który przedstawił zebranym główne założenia dotyczące aktywowania federacji oraz centrum.
Pani Barbara Głowacka - Sekretarz KKWR zaprezentowała projekt statutu federacji. Jej głównym celem ma być wspieranie ruchu obywatelskiego na arenie międzynarodowej, ze szczególnym wyróżnieniem problematyki praw dziecka.
Zebrani wysoko ocenili pomysł utworzenia federacji i jej założenia statutowe. Pan Maurycy Seweryn - Prezes Stowarzyszenia "Troska'' wyraził akces dla udziału w nowej federacji. Pan Przewodniczący Stanisław Kukuryka pogratulował Panu Prezesowi Kołakowi pomysłu, który wg niego "może mieć charakter wielkiej wymowy międzynarodowej''.
Pan Wiesław Kołak zaproponował wszystkim zebranym przystąpienie do tworzącej się federacji. Ponadto podkreślił, że wokół federacji będzie tworzona Rada Programowa, skupiająca ludzi zaangażowanych w działalność na rzecz dzieci i ochrony ich praw. Wyraził życzenie, aby nowopowstająca federacja była organizatorem tegorocznego FORUM Przyjaciół Dzieci Ulicy. Przypomniał zebranym, że 6 lat temu odbyło się I FORUM, które podjęło problematykę okrucieństwa wobec dzieci i młodzieży, również okrucieństwa młodych ludzi wzajemnie wobec siebie. Efektem forum była publikacja oraz rekomendacje dla kierunków działania jakie wytyczyło forum na rzecz ograniczenia zjawiska okrucieństwa. Pan Wiesław Kołak podkreślił także , że problem jest nadal niebywale istotny i dlatego wymaga ponownego podejścia, przedyskutowania i wypracowania skutecznych metod jego ograniczenia.
W dalszej części spotkania Pani Barbara Głowacka zaprezentowała zebranym poszerzoną tematykę FORUM akcentując pogląd, że nasila się także okrucieństwo dorosłych wobec dzieci. Uznała, że jest to problem, który powinien być myślą przewodnią przygotowanego seminarium. Stwierdzenie to rozbudziło dyskusję na powyższy temat. Uściślając wypowiedzi osób uczestniczących w dyskusji próba określenia problematyki seminarium kształtowała się następująco:
Przemoc dzieci i młodzieży wobec nauczycieli w szkole. Wielu nauczycieli nie posiada kompetencji do pracy wychowawczej. Konieczność wdrożenia metody mediacji. W proces wychowania powinny włączyć się także organizacje pozarządowe. Potrzeba tworzenia zespołów interdyscyplinarnych i upowszechnienie tego rozwiązania jako modelowego ( P. Teresa Kaniowska - MENiN).
Nauczyciele nie mogą skupić się na pracy wychowawczej w szkole. Przyczyna tkwi w biurokratyzacji zawodu nauczycielskiego, pokonywanie kolejnych stopni awansu zawodowego, powoduje brak czasu na wychowanie (P. Jan Kostynowicz - KKWR).
Dziecko, jako ofiara w procesie wychowania. Istnieje potrzeba dokonania retrospekcji, czy wskutek zabiegów wychowawczych zrobiło się lepiej, czy gorzej? Co zrobiliśmy w zakresie diagnozowania sytuacji dziecka? Jak realizowana jest terapia agresji? Należy szerzej podejść do tematu: dziecko kat, dziecko ofiara, dziecko jako sacrum, dziecko jako śmieć ludzki. Nasz stosunek do dzieci w kontekście ludzi dorosłych - pełnienie ról społecznych: wychowawcy, katechety, przedstawiciela organizacji pozarządowej itp. Istnieje konflikt pokoleń, który przekłada się na konflikt cywilizacji. Trzeba powiązać problematykę dzieci z problemami ludzi dorosłych (P. Prof. Lesław Pytka - KKWR, UW).
Istnieje potrzeba określenia, jakie są rzeczywiste rozmiary problemu okrucieństwa wobec dzieci, a jak dalece problem rozdmuchują media. Zatem to dorośli mogą stanowić problem (P. Teresa Kaniowska - MENiN).
Zmiany w świecie ludzi dorosłych. To nie dzieci są twórcami zmian, ale my, natomiast to dzieci ponoszą konsekwencję tych zmian. Dorośli powinni sobie uświadomić, że ponoszą odpowiedzialność za świat dzieci i to co się z nimi dzieje, w tym okrucieństwo rzeczywistości dziecięcego świata. Okrucieństwo, to problem starszego pokolenia (P. dr Jarosław Utrat - Milecki - KKWR, UW).
Istnieje ogromna potrzeba rozpoczęcia batalii o wyższy poziom kultury wychowawczej rodziców. Gubimy problem maleńkiego dziecka. Zaangażujmy media publiczne w proces podnoszenia kultury pedagogicznej rodziców (P. Bohdan Tracewski - TPD).
Naszym zadaniem jest budowanie świata dziecka. W pedagogice następuje obecnie okres realizmu. Wychowanie nie wszystko może. I z tego punktu widzenia jesteśmy odpowiedzialni za dzieciństwo, które jest przesycone pajdokratycznym myśleniem. Kończy się okres manipulowania wokół dziecka, na rzecz budowania rzeczywistości, w której ono dorasta ( P. Prof. Barbara Solińska - Theiss - APS).
W mediach istnieje moda na przemoc. Media są ukierunkowane na złe dzieci. Jest potrzeba ukazywania pozytywnych wzorców dzieci. Agresja dzieci przybiera formę tarczy ochronnej (P. Aneta Purzycka - TPD).
Media publiczne powinny skończyć lansowanie negatywnych wzorów, ponieważ to powoduje upadek autorytetów społecznych. Ludzie proszą o wartościowe, dobre programy. Telewizja jest najbardziej sugestywnym medium docierającym do ludzi. To co się mówi w TV jest postrzegane jako najważniejsze (P. Zofia Czernicka - Dziennikarka TVP).
Na uwagę zasługuje fakt przemocy i agresji instytucji wobec dzieci. Na wielu konferencjach mówi się źle o dzieciach. To może nakręcać spiralę agresji wobec dzieci (P. Andrzej Martuszewicz - Prezes Zrzeszenia Kuratorów Sądowych).
Telewizja wydłuża czas pokazywania na wizji dzieci, które przeżyły traumatyczną sytuację (np. tragiczna śmierć rodziców w Chorzowie). Massmedia nie powinny pokazywać dziecka, które właśnie przeżywa wewnętrznie taką dramatyczną sytuację. Istnieje zakaz filmowania dzieci w placówkach. Konieczność skierowania pisma do mediów o niewykorzystywanie dzieci, ofiar będących w kryzysie (P. Tamara Uliasz - MPiPS).
Widoczna jest "przemoc strukturalna'' instytucji wobec dzieci (P. dr J. Utrat - Milecki - KKWR, UW).
Współcześnie dziecko i jego dzieciństwo połączone jest z problematyką mediów. Dziecko jest obiektem pokazywanym w mediach (P. Prof. Lesław Pytka - UW).
Konieczny jest przepis prawny określający sposób pokazywania dzieci w mediach (P. Tamara Uliasz - MPiPS).
Warto podkreślić, że problematyka FORUM rysuje się, jak zwykle bardzo bogato. Dyskutanci trafnie uchwycili najbardziej palący problem dotyczący dziecka.
Posiedzenie zakończyło się podsumowaniem spotkania przez Pana Prezesa W. Kołaka i zaproszeniem wszystkich obecnych do aktywnego uczestnictwa w FORUM oraz Międzynarodowej Federacji Przyjaciół Dzieci.