przedstawienie się wychowanków, zapamiętanie swoich imion: wychowankowie i prowadzący zajęcia siadają w kręgu. Prowadzący przedstawia się i podaje następnej osobie jakiś przedmiot [np. długopis].
1 osoba mówi: nazywam się......., a ten długopis dostałam od...... Podaje długopis następnemu uczestnikowi, który mówi: nazywam się......, ten długopis dostałem od......., która dostała go od....... Zabawa trwa dotąd, aż długopis wróci do rąk prowadzącego.
§ utrwalenie imion oraz zapamiętanie przynajmniej 1 cechy charakterystycznej dla każdej osoby, która będzie pomagała ją odróżnić [np. tylko Jacek ma okulary, tylko Kasia ma warkocze itp.]. Wychowankowie witają się mówiąc: os.1 „chcę przywitać ......., który dzisiaj ma ........”. Osoba już przywitana wita następną w ten sam sposób. Zabawa trwa do czasu, kiedy wszystkie osoby zostaną przywitane.
c) ustalenie reguł wspólnej pracy
Podpisanie kontraktu grupowego: wspólne ustalenie zasad, których wszyscy mamy przestrzegać w czasie zajęć. W czasie „burzy mózgów” zapisujemy i oznaczamy numerami wszystkie propozycje, jakie wymieniają uczestnicy. Następnie przeprowadzamy głosowanie. Zasady, które uznaliśmy za najważniejsze, zapisujemy na arkuszu papieru, który umieszczamy w widocznym miejscu. Podpisanie ich przez wszystkich uczestników zajęć oznacza zgodę na ich przestrzeganie i stosowanie się do nich w czasie trwania zajęć.
Zabawa " Znajdź swoją parę". Nauczyciel rozdaje kartoniki z różnymi symbolami, następnie, na hasło nauczyciela " Znajdź swoja parę" dzieci wzajemnie się odnajdują.
Ćwiczenie ,,Labirynt” . Uczniowie dobierają się w pary. Każda para otrzymuje kartkę z ,,labiryntem”. Pierwsza osoba zamyka oczy i ołówkiem wodzi po labiryncie zgodnie z instrukcją partnera (od punktu startu do mety). Po wykonaniu ćwiczenia następuje zmiana ról. Po zakończeniu ćwiczenie zostaje omówione na forum klasy
(co pomagało, co sprawiało trudność).
Kręgi czas ok. 5 min.
Uczestnicy stoją parami twarzą do siebie, tworząc dwa koła - zewnętrzne i wewnętrzne. Prowadzący podaje polecenia. Po każdym wykonanym w parze zadaniu koło zew. przesuwa się o jedno miejsce w prawo. Należy pamiętać aby z każdym nowym partnerem przywitać się, a po wykonaniu polecenia pożegnać.
Przykładowe komendy:
-uśmiech -ulubiona pora roku
-wydarzenie z poprzedniego dnia -połaskotać partnera
-podanie ręki -ulubiony przedmiot
-co jadłem na śniadanie -czy masz przyjaciela
-powiedzieć krótki wyszukany komplement -dotknąć się nosami
-ulubiona książka z dzieciństwa -uściskać się
-zanucić początek ulubionej piosenki -ulubione zwierze
-podanie swojego imienia od tyłu -moje marzenie
-mój fragment Pisma Świętego -kim chciałbym być
-pogłaskać partnera pogłowie
-powiedzieć szybko „stół z powyłamywanymi nogami”
Obraz samego siebie czas ok. 20 min
Każdy notuje 10 zdań które zaczynają się stereotypowo od słów: „Ja jestem......” Każdy zaznacza trzy zdania, które według niego wyrażają szczególne aspekty jego osobowości. wszystkie kartki układane są na środku tekstem do dołu. Każdy członek grupy po kolei podchodzi i losuje jedną kartkę i czyta głośno zapisany tekst. Następnie grupa próbuje odgadnąć kto jest autorem tej kartki. Na zakończenie powinna odbyć się ocena:
Czy trudno było sformułować tych dziesięć zdań?
Jakie informacje wybrałem?
Jak dobrze udało mi się odgadnąć tożsamość pozostałych członków grupy?
Czy dowiedziałem się czegoś nowego o pozostałych członkach grupy?
Czy patrzę teraz na kogoś inaczej?
Wrzuć strach do kapelusza czas ok. 15 min.
Gra toczy się w kręgu. Każdy uczestnik (włącznie z prowadzącym) pisze na kartce zdanie rozpoczynające się od słów: w tej grupie boję się, że .... Kartki są wrzucane do kapelusza. Teraz każdy losowo wyciąga kartkę i czyta na głos jej treść, starając się przekazać co autor czuł pisząc ją. Prowadzący czuwa, żeby wszyscy słuchali i nie czynili żadnych komentarzy. Gdy wszyscy skończą, następuje rozmowa o tym doświadczeniu
Coś miłego czas ok. 10 min.
Każdy na kartce papieru pisze swoje imię i nazwisko. I korzystając z czyjejś pomocy przyczepia ją sobie na plecach. Zadaniem wszystkich jest napisanie sobie wzajemnie na plecach coś miłego: to co się nam w danej osobie podoba, jakieś pozytywne cechy, które w niej zauważamy, które poznaliśmy podczas zajęć itp.
Podsumowanie zajęć niedokończone zdania czas ok. 10 min.
Najbardziej podobało mi się ćwiczenie.........................
Najmniej podobało mi się ćwiczenie............................
Zamierzam wykorzystać.........................................
Dowiedziałem się, że..........................................
Podobało mi się...............................................
Po wykonaniu.......(nazwa ćwiczenia)........czuję się.........
Dlaczego, ponieważ
Każda osoba dostaje dwie kartki. Na pierwszej zapisuje pytanie zaczynające się od słowa „dlaczego”. Na drugiej kartce zapisuje odpowiedź na to pytanie rozpoczynając od słowa „ponieważ”. Kartki są zbierane do dwóch koszyków, do jednego pytania, do drugiego odpowiedzi. Po wymieszaniu kartek każdy losuje po jednej kartce z każdego koszyka. Następnie po kolei wszyscy czytają wylosowane pytania i odpowiedzi na głos. Ponieważ pytania i odpowiedzi były bardzo różne, gar dostarcza dużo śmiechu.
Cebula
Celem tej sympatycznej zabawy jest poznanie ludzi o podobnym usposobieniu i zainteresowaniach. Uczestnicy stoją parami twarzą do siebie, tworząc dwa koła - zewnętrzne i wewnętrzne . Prowadzący podaje polecenia. Po każdym wykonanym w parze zadaniu koło zew. przesuwa się o jedno miejsce w prawo. Należy pamiętać aby z każdym nowym partnerem przywitać się, a po wykonaniu polecenia pożegnać.
Przykładowe komendy:
-uśmiech -ulubiona pora roku
-wydarzenie z poprzedniego dnia -połaskotać partnera
-podanie ręki -ulubiony przedmiot
-co jadłem na śniadanie -czy masz przyjaciela
-powiedzieć krótki wyszukany komplement -dotknąć się nosami
-ulubiona książka z dzieciństwa -uściskać się
-zanucić początek ulubionej piosenki -ulubione zwierze
-podanie swojego imienia od tyłu -moje marzenie
-mój fragment Pisma Świętego -kim chciałbym być
-pogłaskać partnera pogłowie
-powiedzieć szybko „stół z powyłamywanymi nogami”
Można też ułożyć poważniejsze polecenia i wykorzystać tę zabawę na poważnym wieczorze. Zasady pozostają te same, dobrze jest jednak zmienić obowiązującą pozycję ze stojącej na siedzącą.
Odgadnij zasadę
Jedna osoba wychodzi, a pozostali ustalają zasadę, według której będą odpowiadać na pytania. Po powrocie "nieobecny" zadaje uczestnikom pytania dotyczące ich samych i słuchając odpowiedzi musi zgadnąć zasadę, według której odpowiadają. Zasady mogą być łatwe i trudne, w zależności od wieku i doświadczenia uczestników. Mogą być wizualne, np.: podrap się w głowę, zanim odpowiesz lub strukturalne, np.: każda odpowiedź zaczyna się na inną literę alfabetu. Inne przykłady: odpowiadasz na pytanie tak, jakbyś był osobą po twojej prawej stronie lub wszystkie dziewczyny kłamią, a chłopcy mówią prawdę.
Pociągi
Uczestnicy ustawiają się trójkami, stając jeden za drugim - w ten sposób tworzą pociągi. Pierwsza osoba w każdym "pociągu" jest "buforem" - zamyka oczy i wyciąga ręce do przodu, druga jest "lokomotywą" i chwyta pierwszą za biodra lub ramiona, zamyka oczy. Trzecia osoba to "maszynista", trzyma drugą osobę i ma (jako jedyny w "pociągu") otwarte oczy. Przy pomocy rąk kieruje ruchem swojego "pociągu". Nie wolno nic mówić. "Pociągi" mogą poruszać się z różną prędkością. Po kilku minutach jazdy następuje zmiana ról w zespołach. Zmiany są trzy, tak aby każdy mógł się spróbować w każdej roli.
Wychowankowie otrzymują narysowane na kartonach koło, na którym są zaznaczone wszystkie etapy zajęć [podpisane] i każdy wycinek koła odpowiada jednemu zajęciu albo pewnemu etapowi zajęć. Dodatkowo jeden wycinek zostaje pusty. Części podpisane należy pokolorować odpowiednim kolorem [zaznaczamy, że wahadło zielonym kolorem, a np. supeł czerwonym] i w zależności od tego, jak bardzo podobała się dana zabawa, wychowanek silniej lub słabiej przyciska kredkę. Tam, gdzie pozostało puste miejsce uczestnicy zajęć wpisują swoje uwagi, spostrzeżenia, pochwały itp.