1. Definicje systemów CAx tzn. CAD, CAPP, CAM i CAQ. Elementy składowe CIM TECHNIKA CAx. Współpraca komputerów jest możliwa poprzez ich połączenie w sieć komputerową, która łączy w przedsiębiorstwie poszczególnych użytkowników i pozwala na przetwarzanie danych między podsystemami CIM. W skład systemu CIM wchodzą systemy techniczne określane jako techniki CAx. Do technik, podsystemów technicznych CAx : CAD (ang. Computer Aided Design, pol. komputerowo wspomagane projektowanie) - proces, w którym komputer wykorzystywany jest jako podstawowe narzędzie pracy projektanta, CAM (ang. Computer Aided Manufacturing, pol. komputerowo wspomagane wytwarzanie) - proces, w którym komputer ma za zadanie połączyć fazy projektowania i wytwarzania, czyli jest używany do planowania procesów produkcyjnych oraz do kontrolowania pracy narzędzi i przepływów materiałów, CAPP (ang. Computer Aided Planing, pol. komputerowo wspomagane planowanie) - na tę technikę składają się narzędzia, które wspomagają realizację zadań związanych z planowaniem pracy; służy integracji działań ludzi i środków produkcji, CAQ (ang. Computer Aided Quality Assurance, pol. komputerowo wspomagane sterowanie jakością) - metody i techniki komputerowego wspomagania projektowania, planowania i realizacji procesów pomiarowych oraz procedur kontroli jakości. 2. Charakterystyka systemów CAE. (COMPUTER AIDED ENGINNERING) System kompleksowego wspomagania projektowania I wytwarzania .Zintegrowane wewnętrznie oprogramowanie o budowie modułowej. Pełna dwukierunkowa integracja wewnętrzna systemu powoduje, że każda zmiana wprowadzona na dowolnym etapie projektu zostaje automatycznie wprowadzona również w pozostałych środowiskach programu. Program umożliwia komunikację i wymianę danych z większością dostępnych systemów obliczeniowych i symulacyjnych. Główne obszary wykorzystania systemu to:
# analiza, symulacja i optymalizacja procesów wytwarzania # ocena wytrzymałości elementów maszyn i urządzeń # rozwiązywanie statyki i dynamiki układów # analiza statyczna i wytrzymałościowa naprężeń, analizy zmęczeniowe
# komputerowa optymalizacja projektu
# wykonywanie szerokiego spektrum analiz elementów i złożeń (z uwzględnieniem zagadnień szczelin i kontaktu) # obliczanie naprężeń, odkształceń, drgań, stateczności itp. # analiza termiczna w stanach ustalonych i nie ustalonych - obliczanie temperatur oraz przepływu ciepła) # wizualizacja wyników przeprowadzanych analiz 3. Struktura funkcjonalna systemów CAPP. IDEE MITROFANOWA-OPITZA klasyfikacji elementów oraz technologii grupowej dały podstawy budowy komputerowych systemów klasyfikacji elementów. Technologia grupowa stanowi bazę, na podstawie, której powstała metoda wariantowa projektowania procesów technologicznych. Proces budowy systemu CAPP z zastosowaniem METODY WARIANTOWEJ odbywa się w DWÓCH ETAPACH. METODY BUDOWY SYSTEMÓW CAPP - METODA WARIANTOWA ETAP PIERWSZY PRZYGOTOWAWCZY ETAP PRZYGOTOWAWCZY, w którym tworzone są kody części - przeprowadzana jest klasyfikacja części na podstawie ich kodów, tworzone są rodziny części. Rodziny części generowane są na podstawie podobieństwa konstrukcji elementu lub podobieństwa procesu wytwarzania elementu. W procesie tworzenia rodzin części stosuje się różne metody, począwszy od najprostszej, wykorzystującej fakt, iż podobne części mają podobny kod, polegającej na porównywaniu kodów poszczególnych części, po metody z obszaru sztucznej inteligencji (zastosowanie sieci neuronowych). Dla każdej rodziny opracowywane są standardowe procesy technologiczne zapisywane następnie w bazie danych procesów technologicznych. ETAP DZIAŁANIA (EKSPLOATACJI), w którym tworzony jest kod dla nowego wytworu - wytwór klasyfikowany jest do odpowiedniej rodziny części, rodzinie części przyporządkowywany jest odpowiedni proces technologiczny. Ponieważ standardowe plany obróbki opracowywane są dla rodziny części, a nie dla poszczególnych wytworów, uzyskany w ten sposób proces technologiczny wymaga edycji polegającej na dopisaniu, skreśleniu lub zmianie operacji. 4. Charakterystyka wiedzy technologicznej. Definicja nowych technologii Ustawa o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej zawiera definicję nowych technologii. Za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań naukowych i prac rozwojowych, która to wiedza umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie dłużej niż 5 lat, wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prace rozwojowe nabyte przez podatnika od jednostek naukowych. Nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, przede wszystkim licencji, praw do wynalazków, w tym patentów oraz know-how. Można je nabyć poprzez: zakup patentu (jeśli nowa technologia stanowi wynalazek zarejestrowany w Urzędzie Patentowym), względnie zakup pierwszeństwa albo prawa do uzyskania patentu, umowę licencyjną (sublicencyjną) na korzystanie z nowej technologii zarejestrowanej w Urzędzie Patentowym, a także umowę know-how, na podstawie której nabywane jest uprawnienie do korzystania ze stanowiącej tajemnicę przedsiębiorcy nowej technologii, nie będącej wynalazkiem, a stanowiącej określoną wiedzę technologiczną
5. Proces transformacji wiedzy technologicznej. Transformacja wiedzy naukowej w rozwiązania praktyczne to proces adaptacji przekształcania uzyskanych wyników badań naukowych prowadzony w celu uzyskania produktu zaspakajającego określoną potrzebę, w konkretnym układzie uwarunkowań. proces, który stanowi istotę zarządzania i polega na tym, że surowce wiedzy -zgromadzone dane, analizy i inspiracje -zyskują ostateczną wartość. Operacje na wiedzy w procesie transformacji wiedzy: wytwarzanie lub pozyskiwanie-> organizowanie i magazynowanie-> użytkowanie. Element procesu magazynowania wiedzy w systemie wzajemnego wpływu Społeczeństwa Wiedzy i technologii informatycznych
Proces magazynowania wiedzy: Kategoryzacja-> indeksacja wiedzy;agregacja, kondensacja-> TRANSFORMACJA (materialna-symboliczna)-> przechowywanie-> usieciowienie (inteligencja rozproszona)
6. Schemat budowy systemów CAPP wg metody generacyjnej Metoda generacyjna opiera się na automatycznej syntezie procesu technologicznego. Punktem wyjścia do projektowania procesów technologicznych metodą generacyjną są następujące założenia: produkt opisywany jest za pomocą skończonego zbioru elementarnych powierzchni obrabianych, dla każdej powierzchni obrabianej, w związku z możliwością zastosowania różnych metod obróbki danej powierzchni, opracowuje się zbiór możliwych wariantów obróbki. Zadanie projektowania struktury procesu technologicznego polega na syntezie przebiegu obróbki poszczególnych powierzchni w zbiór dopuszczalnych wariantów struktury procesu technologicznego. Rozwiązanie tego zadania polega na syntezie struktury procesu technologicznego z procesów elementarnych na podstawie kształtu i wymagań technologicznych stawianych całemu wytworowi. W metodzie tej definiuje się logikę procesu projektowania, która określa strategię postępowania prowadzącą do uzyskania planu procesu technologicznego obróbki.