Zaufali Jezusowi
Inscenizacja na powitanie Księdza Biskupa w szkole
Śpiew:
Oto jest dzień, (...), który dał nam Pan, (...),
weselmy się (...) i radujmy się w nim (...)
Oto jest dzień, który dał nam Pan,
weselmy się i radujmy się w nim.
Oto jest dzień, oto jest dzień,
który dał nam Pan.
Narrator I - Po swoim zmartwychwstaniu Jezus wiele razy ukazywał się Apostołom.
Jezus - Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam
Idźcie na cały świat. Weźmijcie Ducha Świętego,
udzielajcie chrztu, odpuszczajcie grzechy ....
Idźcie.... i głoście Ewangelię.
Śpiew:
Wy jesteście na ziemi światłem Mym, (2x)
Aby ludzie widzieli dobre czyny w was (2x)
I chwalili Ojca, który w niebie jest. (2x)
Narrator II - Piękny poranek nad brzegiem jeziora, udany połów, a przede wszystkim obecność Jezusa sprawiły, że Apostołowie czuli się szczęśliwi. Zaufali Jezusowi i nie zawiedli się. Kto ufa Jezusowi, ten się nie zawiedzie - teraz już to wiedzieli.
Tylko Piotr czuł, że musi Jezusowi coś powiedzieć, wyjaśnić, ale jak? Czekał. W myślach układał zdania, które i tak wydawały mu się bez znaczenia.
Tymczasem Jezus wstał, łagodnym spojrzeniem przywołał go do Siebie.
Piotr poczuł wielką ulgę, choć serce waliło jak dzwon:
Jezus - Szymonie, Synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci ?
Piotr - Tak, Panie, Ty wiesz, ze Cię kocham.
Jezus - Paś baranki Moje (po chwili) Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?
Piotr - Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham.
Jezus - Paś owce Moje (po chwili) Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
Narrator I - Piotr zrozumiał, że nie słowa, zapewnienia, obietnice są ważne.
Ważne jest to, co może dla Jezusa uczynić.
Piotr - Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Clę kocham.
Jezus - Paś owce Moje.
Śpiew:
Gdy po wielkim połowie Jezus z uczniami siadł,
pytał Szymona Piotra, tak jak dziś pyta nas (2 x).
Bracie, siostro, czy miłujesz Mnie?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze kocham Cię, Bracie, siostro, czy modlisz się?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze modlę się, Bracie, siostro, czy idziesz Mą drogą?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze idę nią. Bracie, siostro, czy niesiesz swój krzyż?
- Tak, Panie, Ty wiesz, ze niosę go.
Śpiew:
Wiele jest serc, które czekają na Ewangelię,
wiele jest serc, które czekają wciąż (2 x).
Narrator I - Wiele jest serc, które wciąż czekają na Dobrą Nowinę. Mijają lata, wieki, dwa tysiąclecia chrześcijaństwa, a ludzie wciąż czekają.
Narrator II - Jest wielu ludzi, którzy poszukują, pytają, pukają, proszą o wiarę, proszą o nadzieję, proszą o miłość. Tak wielu szuka PRAWDY. Tak wielu szuka Jezusa.
Uczeń (zwraca się do Księdza Biskupa)
Ekscelencjo, kochany Księże Biskupie - ogromny to zaszczyt i wielka radość gościć Cię w naszej szkole.
Przychodzisz do nas jako Apostoł XXI wieku, przychodzisz do nas jako ten, który wezwanie Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” uczynił treścią swojego życia.
Słowa te przywiodły Cię dzisiaj do nas - do dzieci, które kochają Jezusa i chcą Go coraz lepiej poznawać.
Zapewniamy Cię, Kochany Księże Biskupie, że nasz szkoła żyje Bogiem a my sami mamy wiele okazji ku temu, aby wyrazić swoją wiarę w konkretnych czynach i słowach realizowanych w ciągu całego roku.
Czcigodny Książe Biskupie -
Nasza modlitwa i szczere „Bóg zapłać” to wyraz naszej wdzięczności i podziękowanie za dar Twojej obecności wśród nas.
2