Uli 45° w stosunku do celu, a strzelec o długich rękach •— pod mniejszym kątem.

Strzelec wysoki, o długiej szyi, powinien się ułożyć pod kątem mniej - szym niż 45°. Każdy strzelec, kierując się opisanymi wyżej zasadami, po­winien, w zależności od swoich indywidualnych właściwości, wypracowy­wać najwygodniejszą postawę strzelecką, osiągając przy tym jednakowe położenie kolby przy ramieniu (kolba wyżej — strzał wyżej i odwrotnie), najwygodniejsze położenie tułowia, rąk, nóg i jednakowe ułożenie łokci na ziemi. Chodzi o to, aby podczas strzelania kąt zawsze był jednakowy. Zależy to przede wszystkim od zawsze jednakowego położenia dłoni w stosunku do środka ciężkości broni, jednakowego położenia kolby przy ramieniu i ułożenia łokci. Jeśli warunki te będą jednolicie zachowane uzyskamy zawsze zmniejszenie prostokąta rozrzutu w pionie.

Ważne jest także, aby strzelec we wszystkich postawach, a szczególnie w leżącej i stojącej, miał cofnięty prawy bark jak najbardizej do tyłu. Spowoduje to zlikwidowanie lub bardzo znaczne osłabienie odrzutu broni tzw. „kopnięcie”.

Początkujący strzelec w chwili złożenia się wysuwa często prawy bark do przodu. Przy odpaleniu, mięśnie obręczy barkowej rozluźniają się i bark przyjmuje naturalne i dogodne dla siebie położenie (cofa się), zmie­niając tym samym kierunek broni i lot pocisku. Często także zdarza się, że strzelec prawidłowo składa się, lecz w obawie przed oddaniem strzału ostrego, w momencie odpalenia wysuwa - bark do przodu (instynkt samo­zachowawczy), zmieniając przez to kierunek broni i lot pocisku.

Błąd ten, tak jak i zrywanie języka spustowego, instruktor łatwo wy­kryje, wkładając do magazynka zamiast naboju ostrego •— ćwiczebny.

Kolbę należy przykładać szczelnie (środkową częścią stopki tzn. całą j ej powierzchnią) do ramienia, takie ułożenie kolby zapewnia bowiem odpo­wiednie ustawienie ciała w stosunku do celu.

Od prawidłowego położenia kolby przy ramieniu zależy w znacznym stopniu celność strzelania. Instruktor musi uważać, aby strzelec opierał kolbę nie na obojczyku, lecz na miękkiej części ramienia. Niejednolite ułożenie kolby przy ramieniu zmienia położenie średniego punktu trafie­nia w pionie.

2. Niewłaściwa postawa strzelecka leżąca z podpórką

Podczas przygotowania się do strzelania z postawy leżącej z podpórką, trzeba nauczyć zawodników stosowania odpowiedniej jej wysokości, zgod­nej z indywidualnymi właściwościami ich budowy.

Podpórka powinna być tak wysoka, by po normalnym wydechu linia celo­wania nie mogła wskazywać wyżej niż strzelec ma wycelować. Broń winna leżeć na podpórce zawsze w jednym miejscu, najlepiej swoim środkiem ciężkości. Przeniesienie broni w tył lub w przód powoduje rozrzut pocis­ków w pionie.