POMIARY OBWODOWE
Służą do oceny przyrostów lub ubytków masy mięśniowej. Wykonywane poprzez stawy porównawczo w jednej i drugiej kończynie pomagają w wykrywaniu zmian zapalno - wysiękowych, które przeważnie znacznie powiększają obwód w chorym stawie. Częstość pomiarów obwodowych jest znacznie większa niż przy pomiarach długości. Szybkość zmian zachodzących w tkance Mięśniowej pod wpływem treningu nakazuje wykonywać te badania co siedem, dziesięć dni. Przy zmianach w obrębie stawów wykonuje się je jeszcze częściej - co trzy, pięć dni. Ponadto dokładność pomiarów należy zwęzić do 0.5cm, bowiem przyrost masy mięśniowej w obwodzie o 1cm to dużo i taki wynik terapeutyczny wymaga wielkiego wkładu pracy.
POMIARY OBWODÓW KOŃCZYN GÓRNYCH
Pomiary te wykonuje się na następujących poziomach:
R1 - odnosi się do masy mięśniowej m. naramiennego. Pozycja wyjściowa w siadzie, kończyna górna badana - swobodnie zwieszona. Mierzy się odległość od górnej krawędzi dołu pachowego na przedniej stronie tułowia do przykręgosłupowej krawędzi łopatki, tak by taśma przebiegała prostopadle do osi długiej ramienia.
Można na tym poziomie wykonać pomiar ramienny długi, mierząc odległość od wcięcia jarzmowego rękojeści mostka do krawędzi przykręgosłupowej łopatki, zachowując równoległe do podłoża ustawienie taśmy. Jeżeli badanie ma dostarczyć informacji o mięśniu naramiennym lub stawie ramiennym, to pierwszy sposób pomiaru jest obiektywniejszy. Nazywa się go pomiarem ramiennym krótkim.
R2 - dotyczy obwodu mięśni ramienia, w jego najgrubszym miejscu. Pomiar wykonuje się w ten sposób, że w zdrowej kończynie przez zgięcie stawu łokciowego i maksymalne napięcie zginaczy stawu łokciowego znajduje się najgrubsze miejsce w tym odcinku kończyny. Taśma ułożona jest na kończynie badanej prostopadle do osi długiej ramienia. Odczytuje się wynik, mierząc jednocześnie odległość poziomu, na którym wykonywany był pomiar, od wyrostka łokciowego na tylnej powierzchni ramienia. Pomiar powtarza się jeszcze raz na tej samej wysokości przy rozluźnieniu zginaczy stawu łokciowego (staw łokciowy w wyproście). Różnica między pomiarami w kończynie zdrowej pozwala na pośrednią ocenę kurczliwości badanego zespołu dynamicznego. Zachowując identyczne parametry, wykonuje się porównawczo pomiar w drugiej kończynie.
Ł - określa zmiany w obrębie stawu ramienno - promieniowego, ramienno - łokciowego i promieniowo - łokciowego górnego. Zwiększony w jednej kończynie obwód świadczy o zmianach zapalnych w stawie łokciowym. Pomiar wykonuje się w pozycji leżąc tyłem lub siedząc z kończyną swobodnie zwieszoną. Taśma położona w wyrostku łokciowym i obu nadkłykciach kości ramiennej.
P1 - określa wielkość masy mięśni przedramienia w najgrubszym miejscu. Przesuwając taśmę zamkniętą w obwód blisko stawu łokciowego znajduje się najgrubsze miejsce. Od znalezionego poziomu określa się odległość od stałego punktu kostnego, którym w tym przypadku jest najczęściej wyrostek łokciowy kości łokciowej. Podobnie postępuje się z drugą kończyną. Zarówno przy tym pomiarze, jak przy wszystkich obwodowych, każde kolejne badanie wykonuje się na tych samych poziomach, mierząc na wstępnie odległość od stałego punktu kostnego do żądanego poziomu. Wybór punktu oznaczającego odległość lub wysokość pomiaru nie jest taki istotny jak powtarzanie określonego wyznacznika wysokości w kolejnych pomiarach. Mierząc np. w jednej kończynie obwód ramienia w odl. 20cm od wyrostka łokciowego, a w drugiej 15cm, zatraca się obiektywizm pomiaru.
P2 - dotyczy zmian w stawie promieniowo - nadgarstkowym, a wykonuje się go układając taśmę przez wyrostki rylcowate obu kości przedramienia. Spełniony musi być warunek prostopadłego jej ustawienia do osi długiej przedramienia.
POMIARY OBWODÓW KOŃCZYN DOLNYCH
Wykonuje się je w następujących poziomach:
P - pomiar pośladkowy, określa masę mięśni pośladkowych. Wykonuje się go mierząc w pozycji leżąc przodem odległość od krętarza wielkiego kości udowej do szpary pośladkowej. Taśma ułożona prostopadle do osi długiej, głównej ciała.
Pomiar długi wykonuje się w pozycji leżąc na boku (nie badanym), mierząc odległość od spojenia łonowego przez krętarz większy do szpary pośladkowej. Zachowane musi być prostopadłe ustawienie taśmy do osi długiej badanej kończyny. W odniesieniu do mięśni pośladkowych pomiar ten jest mniej obiektywniejszy.
U1 - określa masę mięśniową w najgrubszym miejscu uda. Badanie wykonuje się w pozycji leżąc tyłem, polecając, we wstępnej fazie zgiąć staw kolanowy i biodrowy do kąta 40 stopni. Stopa oparta o podłoże. W podobny sposób jak przy pomiarze P1 wyszukuje się największy obwód, który z reguły jest blisko pachwiny. Po wyprostowaniu obu zgiętych uprzednio stawów i położeniu kończyny na podłożu sprawdza się odczyt i ustala odległość od stałego punktu kostnego. Najczęściej jest to podstawa rzepki lub kolec biodrowy przedni górny. Następnie bada się porównawczo na tym samym poziomie obwód uda drugiej kończyny, chorej.
Jeżeli pacjent nie może we wstępnej fazie badania zgiąć jednego lub obu stawów, należy pomiar wykonać w sposób nietypowy, np. zmieniając pozycję wyjściową na leżąc na boku nie badanym. Odwiedzenie kończyny dolnej w stawie biodrowym pozwoli na swobodne znalezienie obwodu uda.
U2 - inaczej zwany pomiarem nadkolanowym. Określa się nim obwód a tym samym masę głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego uda. Odpowiedzialna jest ona za końcowe 30 stopni ruchu wyprostu w stawie kolanowym. Pomiar wykonuje się w pozycji leżąc tyłem, wyszukując uprzednio wizualnie najgrubsze miejsce na brzuścu tej części mięśnia. Na ogół znajduje się ono w odległośći 6-10 cm od podstawy rzepki. Podobnie jak we wszystkich pomiarach obwodów, wysokość na której ponad rzepką wykonywany został pomiar, zapisuje się po to, aby kolejne badania można było wykonać w tym samym miejscu z dużą dokładnością.
K - pomiar przezkolanowy, informuje o zmianach w obrębie tego stawu. Pomiar wykonuje się w pozycji leżąc tyłem, przekładając taśmę prostopadle do osi długiej kończyny dolnej na wysokości szpary stawu kolanowego.
G1 - dotyczy największego obwodu goleni. Pomiar wykonuje się w pozycji leżąc tyłem, postępując podobnie jak przy określaniu największego obwodu U1. Odległość od poziomu, na którym wykonano badanie, odnosi się do podstawy rzepki.
G2 - pomiar nadrostkowy informuje o zmianach głównie w obrębie stawu skokowego górnego. Wykonuje się go w pozycji leżąc tyłem, taśmę przeprowadza się prostopadle do osi długiej goleni w bezpośrednim sąsiedztwie kostek bocznej i przyśrodkowej tuż ponad nimi.
https://polisy.voyager.pl/PolisaOnline/(S(x2fvw3qxgjhgg1j5squb4pcv))/Start14.aspx