w3 sciaga, Naika, stomatologia, Fizjoligia narządu żucia


SSANIE jest jedną z podstawowych czynności fizjologicznych noworodka i niemowlęcia w pierwszych miesiącach życia. Jest to odruch wrodzony, bezwarunkowy składający się szeregu złożonych ruchów, łączących w sobie w sposób rytmiczny właściwe ssanie z czynnością połykania i oddychania.

Ssanie jest najwcześniej ujawniającym się odruchem w rozwoju ontogenetycznym.

Ośrodek ssania zlokalizowany jest w rdzeniu przedłużonym w sąsiedztwie ośrodków połykania i oddychania.

Ramieniem doprowadzającym bodźce czuciowe z obszaru jamy ustnej do ośrodka ssania jest cześć czuciowa nerwu trójdzielnego (V)

Odruchowe włókna odśrodkowe biegną droga nerwów zaopatrujących mięśnie czynne w czasie ssania:

Dzięki dobrze wykształconemu odruchowi ssania noworodek potrafi zaspokoić głód w ciągu 10-15 minut karmienia już w pierwszej dobie życia. Karmienie naturalne jest najbardziej odpowiednim sposobem odżywiania noworodka i niemowlęcia, ponieważ mleko kobiece zawiera wszystkie składniki, witaminy i przeciwciała potrzebne do prawidłowego rozwoju dziecka w pierwszych miesiącach życia.

Ssanie jest czynnością złożona, dwufazowa, która trwa około 1,5 sekundy.

I faza ssania, podczas której występuje obniżenie żuchwy:

  1. koniec języka wysuwa się ku przodowi pod brodawkę sutkową matki

  2. grzbiet języka unosi się ku górze, usuwając prawie całe powietrze z jamy ustnej

  3. wargi obejmują brodawkę i przyległą cześć sutka, wyłączając dostęp powietrza

  4. od strony cieśni gardła jama ustna zamknięta jest przez podniebienie miękkie, które styka się z nasada języka.

  5. język obniża się do dna jamy ustnej

  6. język wykonując ruch od przodu ku tyłowi wciąga brodawkę w głąb jamy ustnej, koniec brodawki dochodzi do granicy podniebienia twardego i miękkiego

  7. brodawka leży bliżej szczęki niż żuchwy, w odcinku przednim jamy ustnej pomiędzy wałem dziąsłowym górnym a końcem języka, który układa się na wale dziąsłowym dolnym i koniuszkiem dotyka błony śluzowej wargi dolnej

  8. jama gardłowa wypełniona jest powietrzem, a oddychanie odbywa się bez przeszkód przez nos

II faza ssania, podczas której żuchwa unosi się:

  1. koniec języka wraz z wałem dziąsłowym dolnym przyciska brodawkę do górnego wału dziąsłowego

  2. język przylegając do dolnej powierzchni brodawki wykonuje ruch falisty od przodu ku tyłowi, przyciskając brodawkę do podniebienia twardego

  3. w wyniku tych ruchów pokarm wypływa z brodawki

  4. grzbiet języka unosi się w kierunku tylnego brzegu podniebienia twardego, uzyskując z nim ścisły kontakt

  5. brodawka sutkowa w następstwie tych ruchów skraca się i przybiera pierwotny kształt

  6. w tym czasie nasada języka obniża się, podniebienie miękkie unosi się ku górze, pokarm spływa do gardła, a następnie przechodzi do przełyku

  7. oddychanie w tym momencie jest wstrzymane

Schemat karmienia naturalnego

  1. faza obniżenia żuchwy

  2. faza unoszenia żuchwy i końca języka

  3. przyciskanie językiem brodawki sutkowej do podniebienia twardego

  4. ułożenie grzbietu języka i podniebienia miękkiego w czasie połykania

W czasie karmienia naturalnego dziecko wydobywa pokarm z brodawki sutkowej w wyniku pracy mięśni języka oraz mięśni obniżających i unoszących żuchwę. Praca tych mięśni wraz z czynnością zewnętrznego pierścienia mięśniowego jamy ustnej stanowi bodziec dla prawidłowego rozwoju narządu żucia. Dzięki wysokiemu ustawieniu krtani i nagłośni u noworodka lub niemowlęcia odbywają się równocześnie: ssanie, oddychanie i połykanie.

Odruch ssania związany z karmieniem naturalnym zanika stopniowo w 1 roku życia. Może się utrwalić, co jest bardzo niekorzystne dla rozwoju narządu żucia. Kolejne etapy wyrzynania się zębów mlecznych, karmienie dziecka za pomocą łyżeczki pokarmami półpłynnymi i stałymi sprawiają, że na miejsce odruchu ssania pojawia się nowa czynność związana z pobieraniem pokarmu tzn. żucie.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

POŁYKANIE jest czynnością ruchowa mięśni, w wyniku której pokarm lub ślina znajdująca się w jamie ustnej przechodzi do żołądka przez gardło i przełyk. Połykanie jest czynnością odruchową, wrodzona, występuje już w 4 miesiącu życia płodowego.

U zdrowego, donoszonego noworodka połykanie jest odruchem silnie wykształconym i wraz z oddychaniem i ssaniem - odruchem ważnym dla zachowania życia.

Ośrodek połykania znajduje się w rdzeniu przedłużonym powyżej ośrodka oddechowego.

Odruchowe włókna dośrodkowe biegną drogą nerwu językowo-gardłowego (IX) i gałęzi gardłowej nerwu błędnego (X).

Odruchowe włókna odśrodkowe biegną drogą nerwów ruchowych, zaopatrujących mięsie czynne w czasie połykania.

Liczba wykonanych w ciągu doby aktów połykania jest indywidualna dla każdej osoby i zależna od wieku. U dzieci w wieku przedszkolnym połykanie występuje około 2400 razy na dobę, u dzieci 5-12 letnich 800-1200 i u dorosłych około 400-675 razy na dobę.

Rozróżnia się dwa fizjologiczne typy połykania:

W trzewnym typie połykania istnieją 3 fazy:

Natomiast w dojrzałym typie połykania wyróżniamy 4 fazy:

Cechy połykania trzewnego:

Od 18 miesiąca do 3 roku życia dziecka, (wraz z kształtowaniem się zgryzu w uzębieniu mlecznym) trzewny typ połykania zanika stopniowo i pojawia się dojrzały typ połykania.

Cechy połykania dojrzałego:

Przewaga czynnościowa mięśnia okrężnego ust, mięśni policzkowych i bródkowych oraz zbyt, słabe napięcie mięśni unoszących żuchwę powodują, że język w czasie połykania układa się między łukami zębowymi, tak jak przy połykaniu niemowlęcym

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WYMIOTY jest to odruch obronny, który uwalnia żołądek od przepełnienia zwykłym pokarmem, a zwłaszcza zapobiega działaniu ciał szkodliwych i trujących. Podczas wymiotów opróżnia się w zasadzie żołądek, chociaż może też wydalać się zawartość jelit i dolnej części przełyku.

Ośrodek wymiotny znajduje się w grzbietowej i bocznej części tworu siatkowatego rdzenia przedłużonego.

Włókna odśrodkowe odruchu wymiotnego stanowią:

Włókna dośrodkowe odruchu wymiotnego stanowią:

Wymioty poprzedza zwykle zespół objawów wegetatywnych, zwanych nudnościami, do których należy:

Wymioty mogą wywoływać:

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ODDYCHANIE, jeden z zasadniczych przejawów życia, polega na wymianie gazów pomiędzy organizmem żywym a otaczającym go środowiskiem. Szybkość oddychania zależy głównie od wieku, u człowieka dorosłego wynosi 15-18 oddechów na minutę, u dzieci około 30 oddechów na minutę. Oddychanie, które w warunkach fizjologicznych odbywa się przez nos, utrzymuje napięcie mięśni warg, które wraz z mięśniami policzków równoważy działanie mięśni języka, pozwalając na harmonijne kształtowanie się łuków zębowych i podniebienia.

Zaburzenie toru oddychania może wystąpić z powodu:

Nieprawidłowa pozycja głowy podczas snu :

  1. zbyt niskie ułożenie głowy sprzyja utrwaleniu tyłożuchwia i powstaniu nawyku oddychania przez usta

  2. zbyt wysokie ułożenie głowy - przewagę działania maja mięśnie wysuwające żuchwę

  3. zbył wysokie ułożenie głowy - prowadzi do wytworzenia się przodożuchwia

Nieprawidłowy mechanizm oddychania stwarza szereg ujemnych następstw dla rozwijającego się narządu żucia:

    1. Zaburzeniu ulega wzajemna równowaga mięśni mimicznych i języka.

    2. Powietrze przedostające się do tchawicy z ominięciem dróg nosowych jest niedostatecznie nawilżone, nie ogrzane i zanieczyszczone, co sprzyja powstawaniu ostrych i przewlekłych stanów zapalnych w górnych i dolnych drogach oddechowych.

    3. Skrzydła nosa zwężają się, mowa staje się nosowa, węch ulega przytępieniu. Wskutek zastojów żylnych dochodzi do przerostu tkanki limfatycznej, która zamyka trąbkę słuchową, powodując upośledzenie słuchu i nawracające zapalenia ucha środkowego.

    4. Górne siekacze nie hamowane napięciem wargi górnej wychylają się. W powstałej poziomej szparze między górnymi i dolnymi siekaczami układa się warga dolna, pogłębiając wtórne, zniekształcenie zgryzu.

    1. Zmianom tym towarzyszą patologiczne objawy w przyzębiu. Stale otwarta szpara ust powoduje w przedsionku jamy ustnej:

    2. Rozpulchnienie i przekrwienie brodawek dziąsłowych w obrębie siekaczy górnych jest typowym obrazem klinicznym u dzieci oddychających przez usta.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

W czynności artykulacyjnej jamy ustnej uczestniczą:

Mięśnie te uniemożliwiają przedostawanie się pokarmów do jamy nosowej i zapobiegają powstawaniu wad mowy, np. nosowania otwartego.

Fizjologia narządu żucia pozostaje w stałym związku z fizjologią obwodowego narządu mowy, tj. powstawaniem głosu, czyli fonacją, artykulacją i emisją głosu, oraz elementami funkcji narządu oddechowego z układem rezonansowym części twarzowej czaszki.

Narząd głosu składa się z dwóch zasadniczych części:

Główną częścią efektora obwodowego jest krtań, stanowiąca generator dźwięków, napędzany powietrzem z płuc. Dźwięk wytworzony w krtani jest modulowany w przestrzeniach rezonacyjnych leżących powyżej głośni (zwanych nasadą) oraz leżących poniżej głośni.

Analizator ośrodkowy obejmuje ośrodki w mózgu umiejscowione w rożnych częściach kory mózgowej. Ośrodki te związane są z narządem słuchu, który odbiera i doprowadza do kory mózgowej odpowiednie sygnały mowy.

FONACJA jest czynnością krtani polegającą na wytwarzaniu dźwięku krtaniowego w wyniku wibracji fałdów głosowych (strun głosowych), zależnych między innymi od czynności narządu oddechowego.

W tym wypadku narząd oddechowy bezpośrednio uzależnia czynność fonacyjną poprzez dozowanie powietrza potrzebnego w momencie powstawania dźwięku krtaniowego.

ARTYKULACJA jest to czynność głosotwórcza obwodowego narządu mowy, tj.:

Zmiany kształtu i położenia w przebiegu czasowym oraz kontaktu pomiędzy poszczególnymi elementami anatomicznymi narządu artykulacyjnego warunkują powstawanie głosek.

Mowa ludzka powstaje na skutek połączenia podstawowej jednostki mowy, tj. głoski w sylaby, wyrazy i zdania.

Zaburzenia mowy w zakresie narz. artykulacyjnego mogą być spowodowane uszkodzeniem:

Dysglossia labialis - powstaje na skutek:

Jest to przyczyną nieprawidłowo wymawianych głosek: p, b, w, f, m

Dysglossia dentalis - może być spowodowana wadami zgryzu lub wadami zębowymi różnego stopnia i rodzaju.

W przebiegu tych wad najczęściej występuje tzw. seplenienie (sigmatismus), tj. wadliwe wymawianie głoski "s".

Dysglossia lingualis - jest spowodowana zwiększonymi wymiarami języka (macroglossia) np. w zespole Downa lub zmniejszonymi wymiarami (microglossia).

Skrócenie wędzidełka języka (ankyloglossia) może być przyczyną nieprawidłowej artykulacji głoski "r".

Upośledzenie ruchów języka spowodowane porażeniem nerwu podjęzykowego, znacznego stopnia oparzenia i okaleczenia trzonu i nasady języka powodują zaburzenia artykulacji wielu głosek.

Dysglossia palatalis - są to zaburzenia artykulacji wynikające z uszkodzenia podniebienia twardego i miękkiego.

Rozróżniamy:

Przyczyną uszkodzenia podniebienia mogą być wady nabyte i wrodzone.

Wady nabyte to:

Wady wrodzone to:

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Radiografia - technika otrzymywania różnych obrazów rentgenowskich

Radiologia - interpretacja obrazów rentgenowskich

Klasyfikacja skutków biologicznych promieniowania rentgenowskiego:

Skutki somatyczne dzieli się dalej na:

Elementy OCHRONY RADIOLOGICZNEJ osoby badanej:

Główne WSKAZANIA KLINICZNE DO ZDJEC RTG zębowych wewnetrznych:

RODZAJE ZDJĘĆ rentgenowskich stosowanych w stomatologii

Zewnątrzustne - film umieszczony poza jamą ustna pacjenta:

Wewnątrzustne - film umieszczony wewnątrz jamy ustnej pacjenta

Warunki prawidlowego ustawienia filmu, obiektu badanego i wiazki promieniowania rentgenowskiego:

Szczegóły anatomiczne widoczne na zdjęciach rentgenowskich szczeki:

Szczegóły anatomiczne widoczne na zdjęciach rentgenowskich żuchwy


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
w1 sciaga, Naika, stomatologia, Fizjoligia narządu żucia
w2 sciaga, Naika, stomatologia, Fizjoligia narządu żucia
w4 sciaga, Naika, stomatologia, Fizjoligia narządu żucia
w3 bez rys, Naika, stomatologia, Fizjoligia narządu żucia
w2 bez rys, Naika, stomatologia, Fizjoligia narządu żucia
w1 bez rys, Naika, stomatologia, Fizjoligia narządu żucia
Ergonomia - ściąga, Naika, stomatologia, Ergonomia
sciaga 2, Naika, stomatologia, Normy okluzji
normy-pojecia-sciaga, Naika, stomatologia, Normy okluzji
ANATOMIA I FIZJOLOGIA NARZĄDU ŻUCIA
TEMATY ĆWICZEŃ DLA II ROKU (Fizjologia narządu żucia)
Fizjologia narządu zucia, Fizjologia narządu żucia
Fizjologia narządu żucia
Fizjologia narzadu zucia test
na fizjologie narządu żucia
Ojawy zaburzeń czynnościowych narządu żucia, Naika, stomatologia, Normy okluzji

więcej podobnych podstron