Jeleniec jest wioską starą.
Pierwsze wzmianki o tej
wsi możemy znaleźć w do-
kumencie Jana Długosza
z 1444r. Autor przypusz-
cza ,że miejscowość istnia-
ła już w XIV w. Nazwa
najprawdopodobniej od
jeleni zamieszkujących
pobliskie lasy.
W połowie XVIII w. w Jeleńcu wzniesiono świą-
tynię, której fundatorem był właściciel dóbr jelenieckich
- Antoni Jezierski. Kościoł
w stylu barokowym wznie-
siono w latach 1742 - 52
Kilkanaście lat później
do Jeleńca sprowadzono
o.o. Bernardynów.
W 1829r. majątek Jeleniec
przeszedł na własność ro-
dziny Dmochowskich. Kla-
sztor przylegający do koś -
cioła, po kasacji zakonu stał się ich domem.
Jerzy i Jadwiga Dmochowscy
zbudowali w Jeleńcu drugi
dom . Dekret o reformie rolnej
który zmusił ich do opuszczenia
rodzinnego gniazda w Ziemi
Łukowskiej i udania się na tuła-
czkę sprawił , że w nowym do-
mu nigdy już nie zamieszkali
W okresie okupacji majątek
Jeleniec nastawił się na masowe
żywienie ludności i opiekę nad uchodźcami zdążającymi na wschód. Podjęto również ryzyko
tajnego nauczania. Obejmowało
ono młodzież z rodziny Dmochowskich i młodzież wiej-
ską. Nauczycielami były osoby
wysiedlone lub warszawiacy.
W lipcu 1944r. Jeleniec został
wyzwolony spod okupacji .Część
z ziemi dawnego majątku Dmo-
chowskich przekazano małorol-
nym i bezrolnym chłopom, a z
pozostałej części utworzono
Państwowe Gospodarstwo Rolne