Uczenie się przez symulację

Symulacja jest metodą uczenia się, która przybliża uczestnikom wybrany wycinek rzeczywistości, dzięki czemu uczestnicy przyswajają określone umiejętności i pojęcia nadające się do przeniesienia w świat realny.

• Uczestnicy odgrywają role w wyznaczonej scenerii w celu opanowania konkretnych umiejętności

• Najczęściej odtwarza prawdziwe sytuacje

• Uczestnicy w trakcie symulacji zmagają się z czynnikami charakterystycznymi dla danej sytuacji - uczą się, poznając konsekwencje własnych poczynań

• Dostarcza informacji zwrotnej pokazując skutki zachowań, dzięki czemu możliwa jest modyfikacja własnych reakcji

• Podstawowym warunkiem przebiegu symulacji jest wyposażenie uczestników w pojęcia, informacje niezbędne do podjęcia działania

• Może mieć charakter rywalizacji, współpracy

Fazy symulacji:

• Orientacyjna - przedstawienie tematu, pojęcia, które symulacja obejmuje, objaśnienie zasad symulacji. Jest niezbędna do zorganizowania pracy i nadania jej odpowiedniego kierunku

• Przygotowawcza - przedstawienie scenariusza, zasad, ról, procedur, reguł, celów symulacji; przydzielenie ról uczestnikom; upewnienie się, czy uczestnicy rozumieją o co chodzi w całej symulacji i w poszczególnych rolach

• Rozegranie symulacji, w której nauczyciel pełni rolę opiekuna i rozjemcy; w trakcie trwania symulacji możliwe jest przerywanie w celu uzyskania przez uczestników informacji zwrotnych, przeprowadzenia oceny ich działania, wyjaśnienia błędów i nieporozumień

• Omówienie - nauczyciel skupia uwagę uczestników na tym, co się wydarzyło, na wyniesionych wrażeniach, procesie symulacji, porównaniu jej z rzeczywistością, powiązaniu z treścią przedmiotową, ocenie i przekonstruowaniu projektu symulacji

Warunki skuteczności symulacji pedagogicznej:

• Umiejętne włączenie symulacji przez nauczyciela do programu nauczania

• Wydobycie z symulacji dydaktycznych i wychowawczych walorów

• Nadanie sensu czynnościom wymaganym przez grę, dzięki czemu przebiega proces samokształcenia

Efekty dydaktyczne:

• Zdolność samodzielnego uczenia się

• Opanowanie wiadomości i umiejętności programowych

• Zaufanie do własnych procesów poznawczych

Efekty wychowawcze:

• Wykorzystywanie informacji zwrotnych

• Niezależność w roli ucznia

• Wrażliwość na związki przyczynowo-skutkowe

Zalety:

• Kształtowanie pojęć i umiejętności

• Rozwija zdolności współpracy i współzawodnictwa, myślenie krytyczne, zdolność podejmowania decyzji, empatię, wiedzę, poczucie własnej skuteczności, świadomości roli przypadku, konieczności stawiania czoła konsekwencjom własnego działania

• Możliwość wypróbowania różnych sposobów zachowania oraz wyciągania wniosków z sukcesów i porażek

• Pozwala doświadczyć sytuacji niedostępnych bezpośrednio w naturalnej postaci

Bibliografia:

Bruce Joyce, Emily Calhooun, David Hopkins, Przykłady modeli uczenia się i nauczania