Zarządzanie turystyką

Małgorzata Nagórka

Agata Skokowska

Umiejętność postępowania z ludźmi

W kontaktach z ludźmi, pełniąc różnego rodzaju funkcje, bardzo często, a nawet można zaryzykować stwierdzenie, że zawsze mamy do czynienia z empatią, która może przybierać różne formy, w zależności od zajmowanego przez nas stanowiska.

Empatia- jest to zdolność odczuwania stanów psychicznych innych ludzi, umiejętność przyjęcia ich sposobów myślenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość.

Empatia jest naszym radarem społecznym.

Podam przykład. W pewnej firmie pracownica, bardzo trafnie wyczuła zmartwienie swojej koleżanki, poprzez jej zmienione zachowanie. Osoba ta unikał kontaktu wzrokowego, straciła poczucie humoru , a następnie oznajmiła, że odchodzi z firmy. W tym przypadku, widzimy dokładnie czujność pracownicy. Jednak osoby, którym brakuje takiej wrażliwości, mają ten radar wyłączony. Taka głuchota emocjonalna prowadzi do społecznej niezdarności, przejawiającej się albo błędnym odczytywaniem czy interpretowaniem uczuć, albo nadmiernie brutalnej szczerości czy obojętności, która niszczy porozumienie.

Kluczem do poznania obszaru emocjonalnego innych ludzi jest dobra znajomość naszych własnych emocji.

Przebieg każdej interakcji społecznej, zależy w dużym stopniu od spontanicznego wzajemnego dopasowanie się osób biorących w niej udział.. Jednym z głównych elementów wzajemnego dostosowania się jest mimika, czyli przyjmujemy zgodną postawę z naszym rozmówcą.

Przykład: Zadowolona lub gniewna twarz - wywołuje u nas taką samą emocję

Każdy z nas również w różnym stopniu radzi sobie z odczytywaniem sygnałów emocjonalnych wysyłanych przez inne osoby.

Z powodu tych różnic między nami w stopniu opanowania podstawowych umiejętności składających się na świadomość społeczną istnieją również odpowiadające im różnice w kompetencjach przydatnych w miejscu pracy, a nadbudowujących się na empatii. Empatia jest umiejętnością będącą fundamentem dla wszystkich kompetencji ważnych w pracy. Należą do nich:

• Rozumienie innych, czyli wyczuwanie uczuć i punktów widzenia innych osób oraz aktywne zainteresowanie ich troskami, niepokojami i zmartwieniami.

Osoby, które posiadają tę kompetencję:

- są wyczulone na sygnały emocjonalne i umieją dobrze słuchać innych

- wykazują się wrażliwością na sprawy innych i zrozumieniem ich punktu widzenia

- pomagają innym, opierając się na zrozumieniu ich potrzeb i uczuć

Empatia pozwala nam nie tylko przetrwać, ale ma decydujące znaczenie dla znakomitej pracy w zawodach, w których koncentrujemy się na ludziach. Wszędzie tam, gdzie liczy się umiejętne odczytywanie uczuć innych osób, empatia odgrywa kluczową role w osiągnięciach.

Bardzo ważnym elementem empatii jest umiejętność słuchania. Ma to zasadnicze znaczenie dla sukcesu w pracy. Departament Pracy ocenia, że 22% całości czasu , który przeznaczamy na porozumiewanie się, poświęcamy na czytanie i pisanie, 23% na mówienie i aż 55 % na słuchanie. Natomiast ci, którzy nie potrafią słuchać, odbierani są jako obojętni albo nieczuli, co sprawia, że inni są w stosunkach z nimi mniej komunikatywni.

POZORNA EMPATIA

Możemy się również spotkać z pozorną empatią, czyli wykorzystywaną jako narzędzie manipulacji. Przejawia się ona często jako pseudoempatia, która szybko znika kiedy zostanie zdemaskowana.

Badacze twierdzą, że osoby mające skłonność do manipulacji, odznaczają się najsłabszą empatią. Natomiast ci, którzy są najbardziej ufni, którzy uważają ludzi za dobrych z natury, najlepiej wczuwają się w uczucia innych.

Przykład: Sprzedawczyni w sklepie odzieżowym.

PRZYGNĘBIENIE WYNIKAJĄCE Z EMPATII

Występuje również takie zjawisko jak przygnębienie wynikające z empatii, jest to sytuacja w której jedna osoba „zaraża się” zmartwieniem, czy przygnębieniem drugiej. W takiej sytuacji należy pozostać otwartym na uczucia innych, ale również wyćwiczyć umiejętność panowania nad własnymi uczuciami.

Przykład: Pielęgniarka pracująca 7 lat na oddziale pediatrii.

Drugą kompetencją jest :

• Kształtowanie innych, czyli wyczuwanie u innych potrzeby rozwoju i rozwijanie ich zdolności

Osoby, które posiadają tę kompetencję:

- doceniają i nagradzają zdolności i osiągnięcia podwładnych

- służą pozytywnymi opiniami o pracy podwładnych i odkrywają ich potrzebę dalszego rozwoju

- służą radą i wskazówkami, przydzielają zadania, które są wyzwaniem dla danej osoby i służą rozwijaniu jej zdolności

Jest to sztuka dzielenia się z innymi swoją wiedzą, gdyż istotą kształtowania, rozwijania innych i korepetytorstwa jest doradzanie. Natomiast skuteczność doradzania zależy od empatii i zdolności skoncentrowania się na swoich uczuciach oraz podzielenie się nimi z innymi.

To, że zwracamy się do innych o radę, pomoc nie świadczy o tym, że jesteśmy osobami niekompetentnymi, a wręcz przeciwnie otworzy nam drogę do cennych źródeł informacji i pozwoli na nasz dalszy rozwój.

Zarówno doświadczony pracownik może służyć radą młodszemu, jak i odwrotnie.

Następną kompetencją jest:

• Nastawienie usługowe, czyli uprzedzanie, rozpoznawanie i zaspokajanie potrzeb klientów

Osoby, które posiadają tę kompetencję:

- rozumieją potrzeby klientów i dostosowują do nich swoje usługi lub produkty

- szukają sposobów zwiększania zadowolenia klientów i przywiązania ich do firmy

- chętnie proponują właściwą pomoc

- podchwytują punkt widzenia klienta, działając jak zaufani doradcy

Właścicielom sklepów powinno zależeć nie tylko na sprzedaży towarów, ale na stworzeniu więzi z klientem, zdobyciu jego zaufania, wykazaniu zainteresowania klientem, jak najlepszym zadowoleniu klienta. Muszą sprawić, aby klient chciał ponownie wrócić do ich sklepu. Należy jednak pamiętać o umiarze w kierowanie klientem, gdyż zbytnia nachalność może wywołać jego niezadowolenie, a nawet irytację.

Do kompetencji w pracy należ również:

• Wspieranie różnorodności, czyli tworzenie i podtrzymywanie szans na osiągnięcia dzięki wykorzystywaniu różnych typów ludzi

Osoby, które posiadają tę kompetencję:

- szanują ludzi z różnych środowisk i odnoszą się do nich z szacunkiem

- rozumieją odmienne światopoglądy i są wrażliwe na różnice grupowe

- postrzegają różnorodność jako szansę i tworzą środowisko, w którym mogą rozwijać się różni ludzie

- występują przeciwko uprzedzeniom i nietolerancji

Występuje tu termin „zagrożenie stereotypem”. Przejawia się ono tym, że w organizacji oczekuje się od osoby pasującej do stereotypu gorszej pracy, co stwarza atmosferę, która wpływa negatywnie na jej zdolności i umiejętności. Oczekiwania takie mogą u tej osoby wywołać niepokój poważnie upośledzający jej zdolność myślenia.

Znalazłszy się w jakiejś dziedzinie i znając stereotyp, do którego pasujemy, jesteśmy szczególnie podatni na zwątpienie w nasze zdolności i nie próbujemy tego kwestionować naszych talentów i umiejętności, co podkopuje wiarę w siebie i wpływa ujemnie na osiągnięcia w pracy.

Na przykład na postępy czarnoskórych studentów wpływają negatywnie „plotki o ich niższości intelektualnej”, czy też właśnie zagrożenie stereotypem może być jednym z powodów, że jest tak mało kobiet wśród matematyków, inżynierów, czy fizyków.

Ostatnią kompetencją jest:

• Świadomość polityczna, czyli rozpoznawanie prądów społecznych i politycznych

Osoby, które posiadają tę kompetencję:

- trafnie rozpoznają stosunki między kluczowymi osobami z kręgów władzy

- wykrywają ważne sieci układów towarzyskich

- rozumieją siły, które kształtują poglądy klientów i konkurentów i wpływają na ich zachowania

Umiejętność odczytywania realiów politycznych jest niezbędna dla tworzenia sieci zakulisowych powiązań i koalicji, które pozwalają nam - bez względu na naszą pozycję zawodową - wywierać wpływ. Miernym pracownikom brakuje takiego rozeznania w układach społecznych, przez co zdradzają niski poziom rozsądku politycznego.

Przykład:

Wybitnego dyplomatę skierowano na placówkę posiadającą obfite zasoby ropy naftowej kraju afrykańskiego, gdzie szybko dowiedział się, że polityką eksploatacji tego surowca kieruje „siostrzeniec kochanki szefa gabinetu premiera”. Szybko więc postarał się o zaproszenie na przyjęcie, na którym mógł poznać wspomnianego wcześniej siostrzeńca, zaprzyjaźnić się z nim i na koniec skłonić do korzystnych dla siebie posunięć.

SZTUKA WPŁYWANIA NA INNYCH

Wszystkie umiejętności emocjonalne opierają się na wykorzystaniu faktu, że wpływamy nawzajem na swój nastrój. Wpływanie na stan emocjonalny innej osoby, bez względu na to, czy prowadzi do jego poprawy czy pogorszenia, jest zjawiskiem całkowicie naturalnym. Emocjonalna wymiana jest niewidzialną gospodarką interpersonalną, częścią każdej ludzkiej interakcji, ale zazwyczaj odbywa się tak w subtelny sposób, że nie można tego dostrzec.

KIEROWANIE EMOCJAMI INNYCH

Umiejętności społeczne sprowadzające się do kierowania emocjami innej osoby, leżą u podłoża kilku kompetencji: wpływanie na innych - opanowanie metod skutecznego przekonywania, porozumienie - wysyłanie jasnych i przekonujących przekazów, łagodzenie konfliktów - pośredniczenie w sporach i rozwiązywanie ich, przewodzenie - inspirowanie i kierowanie, ułatwienie zmian - inicjowanie, propagowanie albo kierowanie zmianami.

WPŁYWANIE NA INNYCH

Osoby, które posiadają kompetencję skutecznego przekonywania: potrafią pozyskiwać sobie innych, dostosowują prezentację do słuchacza, wykorzystują złożone strategie, takie jak wpływanie pośrednie, dla uzyskania zgody i poparcia, aranżują dramatyczne wydarzenia, aby skutecznie zwrócić na coś uwagę.

Na najbardziej podstawowym poziomie wpływanie na innych i umiejętność perswazji opierają się na wzbudzeniu u innych konkretnych emocji: respektu dla naszej władzy, zapału do projektu, entuzjazmu z powodu pokonania konkurenta albo złości z powodu jakiejś niesprawiedliwości.

Osoby, które umieją wpływać na innych potrafią wyczuć, a nawet uprzedzić reakcję słuchaczy na to, co mówią i poprowadzić wszystkich ku złożonemu celowi. Ta kompetencja emocjonalna jest charakterystyczną cechą najlepszych pracowników, zwłaszcza kierowników, menedżerów i dyrektorów.

WIĘŹ POROZUMIENIA

Pierwszym krokiem ku wpłynięciu na kogoś jest zbudowanie łączącej nas z nimi więzi porozumienia.

Tworzenie więzi porozumienia oznacza słuchanie innych bez uprzedzeń i wysyłanie przekonujących komunikatów. Osoby, które posiadają tę kompetencję: chętnie idą na ustępstwa, mówią o trudnych sprawach bez ogródek, uważnie słuchają, szukają wzajemnego zrozumienia, zachęcają do otwartości w kontaktach wzajemnych. Dobra umiejętność porozumiewania się jest kamieniem węgielnym wszystkich umiejętności społecznych.

SIŁA PRZEKONANIA

Choćbyśmy byli najbardziej błyskotliwymi intelektualistami, nie zabłyśniemy, jeśli nie będziemy przekonujący. Odnosi się to zwłaszcza do dziedzin, w których zdolności umysłowe są warunkiem wstępnym zdobycia kwalifikacji zawodowych, takich ja inżynieria, nauka, medycyna i prawo oraz wszystkie stanowiska kierownicze. Siła przekonania umożliwia nam stworzenie koalicji labo uzyskanie poparcia, wybranie najlepszej strategii w danej chwili, wzbudzanie zainteresowania innych, wywieranie pozytywnego wpływu.

ŁAGODZENIE KONFLIKTÓW

Osoby, które pośredniczą w sporach i rozwiązują je podchodzą do osób o trudnym charakterze i do napiętych sytuacji dyplomatycznie i z taktem, zauważają sytuacje będące potencjalnym źródłem konfliktów, zachęcają do dyskusji i otwartej wymiany poglądów.

Jeden z talentów osób biegłych w rozwiązywaniu konfliktów polega na zauważaniu w porę narastających nieporozumień i podejmowaniu kroków dla uspokojenia osób, między którymi do nich dochodzi.

• Twórcze rozwiązywanie konfliktów

Wyróżniamy kilka sposobów przydatnych do osiągnięcia porozumienia:

- wewnętrzny spokój i opanowanie

- załatwianie sporów poprzez wspólny dialog

- użycie w dialogu języka neutralnego, unikanie kłótliwego tonu

- dążenie do kompromisu obu stron

Wykorzystanie tych sposobów w praktyce, wymaga jednak posiadania odpowiednich kompetencji emocjonalnych, takich jak: samoświadomość, wiara w siebie, samokontrola, empatia.

• Przewodzenie

Sztuka przewodzenia nie polega na samym dokonywaniu zmian, ale na sposobie ich wprowadzania. Można to zrobić w sposób, który nie zachwieje lojalności załogi i nie osłabi jej ducha, albo wręcz odwrotnie w sposób, który spowoduje rozłam w danej organizacji.

Dobry przywódca powinien być głównym źródłem emocjonalnego tonu swojej grupy. Przewodzenie powinno być dodawaniem energii grupie.

Charyzma emocjonalna przywódcy zależy od trzech czynników:

- odczuwania silnych emocji

- umiejętności ich wyrażania

- gotowości d wysyłania komunikatów emocjonalnych

• Zestaw kompetencji przywódcy

Zadania przywódcy wymagają szerokiego wachlarza umiejętności. Można wyróżnić trzy grupy umiejętności:

- kompetencje osobiste (wiara w siebie, zaangażowanie)

- umiejętności społeczne (wpływanie na innych, świadomość polityczna, empatia)

- zalety intelektualne (myślenie strategiczne, szukanie informacji gdzie się da)

Z przeprowadzonej w marynarce wojennej analizy wynika, że najskuteczniejszymi przywódcami są osoby nastawione pozytywnie do podwładnych, ciepło i życzliwie i wzbudzające zaufanie.

Przywódca powinien być asertywny, otwarty na pracowników, a w razie potrzeby stanowczy i zdecydowany.

• Katalizowanie zmian

Osoby, które posiadają tę kompetencję:

- zauważają potrzebę zmiany

- kwestionują istniejący stan rzeczy

- są orędownikami zmian i pozyskują ich zwolenników

Jak wynika z badań coraz więcej firm poszukuje osób, które potrafią przeprowadzać zmiany, takie osoby są bardzo wartościowym nabytkiem.

Osoba pełniąca funkcję katalizatora zmian poza wiedzą teoretyczną i praktyczną powinna posiadać wiele umiejętności emocjonalnych , takich jak: zaangażowanie, wiara w siebie, silna motywacja, inicjatywa, optymizm.

• Przywódca transformacyjny

Model takiego typu przywódcy wykracza poza zwykłe zarządzanie. Przywódcy tacy potrafią pobudzać ludzi do działania samym swoim zapałem. Nie wydają poleceń, lecz inspirują. Rozbudzają emocje swoich pracowników wobec wykonywanej pracy.

WSPÓŁPRACA, ZESPOŁY I GRUPOWY ILORAZ INTELIGENCJI

W dzisiejszym świecie jest mnóstwo technologii, mnóstwo przedsiębiorców, mnóstwo pieniędzy i mnóstwo kapitału inwestycyjnego. Niska jest natomiast podaż świetnych zespołów. Do dobrego prosperowania zespołów niezbędna jest współpraca. Sztuka współpracy jest umiejętnością przyciągania innych, wzbudzania u kolegów zapału do pracy, tworzenia masy krytycznej niezbędnej do dokonania przełomu w badaniach. Ma kształt tworzenia przeżycia, angażowania uczuć innych, a to wszystko jest umiejętnością emocjonalną.

Na Uniwersytecie Cornell przeprowadzono eksperyment polegający na tym, że spotkały się ze sobą grupy nieznajomych i przebywały wspólnie przez trzydzieści minut, a potem każda z tych osób oceniała stopień egoizmu i chęć współpracy do pozostałych. Słuszność tych ocen potwierdziła gra, w której każdy uczestnik mógł wybrać strategię egoistyczna lub kooperacyjną. Okazuje się, że ciągnie nas do osób, które nastawione są równie życzliwie jak my i maja taka samą chęć do współpracy. Członkowie grup składających się z chętnych do współpracy nieznajomych, są do siebie nastawieni tak samo altruistycznie i tak samo chętni do pomocy jak członkowie jednej rodziny.

GRUPOWY ILORAZ INTELIGENCJI

Znakomita praca zespołu podnosi „grupowy iloraz inteligencji” - czyli, ogólną sumę największych talentów poszczególnych członków zespołów, wykorzystywanych w całej pełni. Kiedy zespół pracuje pełną parą, to wyniki jego pracy są iloczynem wyników poszczególnych jego członków, ponieważ maksymalne wykorzystanie zdolności jednej osoby może stymulować inne do pełnego wykorzystania swoich umiejętności. Wynik tych wysiłków może daleko wykraczać poza to, co potrafiłaby zrobić każda z tych osób pracując samodzielnie.

Ogromne znaczenie w pracy zespołowej ma motywacja. Jeśli członkom grupy zależy na osiągnięciu wspólnych celów i jeśli się w to angażowali to pracowali lepiej. Grupa pracuje lepiej, kiedy dba o wewnętrzną harmonię, wykorzystuje wtedy w pełni talenty swoich członków.

TWORZENIE WIĘZI

Osoby posiadające kompetencje tworzenia więzi tworzą i podtrzymują rozległe nieformalne sieci powiązań, szukają korzystnych dla obu stron związków z różnymi osobami, nawiązują z innymi więzi porozumienia, nawiązują i utrzymują przyjaźń z kolegami z pracy.

Sieć osobistych kontaktów jest czymś w rodzaju osobistego kapitału i wpływa na jakość naszej pracy. Pewien dyrektor stwierdził, że to jak wywiązuje się ze swoich zadań zależy nie tylko od niego i jego podwładnych, lecz również od setki osób nad którymi nie ma on bezpośredniej kontroli, ale którzy mogą wpływać na to, jak wykonuje swoją pracę.

Jedną z korzyści wynikających z nawiązywania i podtrzymywania związków jest zasób życzliwości i zaufania, którym obdarzają nas inne osoby. Najbardziej istotna rolę w nawiązywaniu trwałych, pożytecznych znajomości odgrywa tworzenie więzi porozumienia. Więź ta opiera się na empatii i zazwyczaj powstaje naturalnie podczas niezobowiązujących, luźnych rozmów o rodzinie, dzieciach, sporcie i ogólnie o życiu. Nawiązanie bliskiej przyjaźni z kolegą czy koleżanką z pracy oznacza stworzenie sojuszu, związku, na który można liczyć w trudnych chwilach. Osoby, które posiadają wyjątkowa umiejętność nawiązywania bliskich kontaktów, mogą polegać na szerokiej i stale powiększającej się sieci przyjaciół.

WSPÓŁPRACA I WSPÓŁDZIAŁANIE

Osoby, które pracują z innymi dla osiągnięcia wspólnego celu zachowują równowagę między koncentracją na zadaniu a dbałością o właściwe związki z innymi, współpracują z innymi, dzielą się z nimi planami, informacjami i zasobami, stwarzają atmosferę życzliwości i współdziałania, szukają okazji do współpracy.

Współpraca i współdziałanie ma ogromne znaczenie w zespole. Grupa, której członkom sprawia przyjemność wspólne przebywanie, posiada kapitał emocjonalny potrzebny do przetrwania trudnych czasów. Grupy, którym brakuje spajających je więzi emocjonalnych, są bardziej narażone na sparaliżowanie, dezorganizacje pod naciskiem niesprzyjających okoliczności.

Podstawą funkcjonowania każdej firmy jest dobra współpraca i współdziałanie szefa i podwładnych. Obopólna zależność scala ich w układ, w którym może dochodzić do wielkich napięć i wyładowań. Jeśli obaj wypracują sprawny schemat przebiegających w tym układzie prądów emocjonalnych, jeśli ich stosunki opierać się będą na zrozumieniu i zaufaniu i obaj będą się wzajemnie inspirować do wysiłku to ich współdziałanie przyniesie znakomite rezultaty. Ale jeśli powstanie między nimi sfera zaburzeń i zawirowań emocjonalnych, to ich stosunki mogą doprowadzić do całej serii mniejszych i większych niepowodzeń.

UMIEJETNOŚCI PRACY ZESPOŁOWEJ

Osoby, które potrafią pracować w zespole kształtują takie cechy jak: wzajemny szacunek, chęć pomocy innym, współpraca, wciągają wszystkich członków zespołu do aktywnego i entuzjastycznego udziału w jego pracach, zachęcają członków grupy do utożsamiania się z nią, solidarności i zaangażowania, chronią zespół i jego reputację.

Umiejętność doprowadzenia do tego, by wszyscy w zespole lubili to co razem robią, jest sednem szerszych umiejętności tworzenia zespołu i kierowania nim. Analizy bardzo wydajnych, samodzielnych grup pracowniczych wykazują, że przeważająca większość ich członków przekłada pracę zespołowa nad indywidualną. Ta postawa jest połączeniem wspólnego ducha rywalizacji, silnych więzi społecznych i wzajemną wiarą poszczególnych członków w umiejętności pozostałych.

Członkowie takich zespołów charakteryzują się podobną motywacją. Maja zamiłowanie do rywalizacji, ale bezstronnie i sprawiedliwie wyznaczając sobie nawzajem role najlepiej odpowiadające talentom poszczególnych osób. Maja też silna potrzebę przynależności do grupy, chętnie służą sobie nawzajem pomocą, lepiej potrafią rozwiązywać konflikty. Tego rodzaju zespoły są coraz szerzej i powszechniej spotykane w przedsiębiorczych, zajmujących się tworzeniem lub wykorzystywaniem wysoko zaawansowanych technologii organizacjach.

Umiejętnościami wyróżniającymi najlepsze zespoły są następujące kompetencje emocjonalne: empatia, czyli współodczuwanie, współpraca i zjednoczenie wysiłków, otwarte porozumiewanie się, dążenie do doskonalenia się, samoświadomość w formie oceniania silnych i słabych stron zespołu, aktywne podejście do rozwiązywania problemu, wiara w siebie, elastyczne podejście do zbiorowych zadań, tworzenie więzi z innymi zespołami.

KOMPETENTNY SZEF ZESPOŁU

Najlepszy przywódca zespołu potrafi przekonać wszystkich do wspólnej misji, celów i załatwiania bieżących spraw. Najważniejszy wkład dobrego przywódcy polegać może na stworzeniu porywającej wizji, której realizacja staje się siłą przewodnią grupy. Charyzmatyczny przywódca potrafi utrzymać zespół na właściwym torze nawet wtedy, kiedy wszystko inne zawodzi.

ŹRÓDŁA SUKCESU ZESPOŁÓW

Przyczyny, które sprawiają że zespół osiąga stan uskrzydlenia:

- trudne zadanie albo szlachetny cel - praca staje się bardzo ważna i ma ogromne znaczenie motywacyjne, monumentalne dzieło zasługuje na to, by włożyć w nie cały wysiłek

- silna lojalność grupowa - członkowie zespołu naprawdę się lubią i zależy im na sobie wzajemnie

- duży wachlarz różnorodnych talentów - im większa gama umiejętności mogą poszczycić się członkowie zespołu, tym elastyczniej może on podchodzić do zmieniających się wymagań.

- zaufanie i bezinteresowna współpraca - członkowie zespołu mogą na sobie wzajemnie polegać

- skupienie i pasja - wielki cel sprawia, że pochłania całą naszą uwagę

- praca, która sama w sobie jest przyjemnością i nagrodą - członkowie zespołu pracują nie tylko dla zewnętrznych bodźców, takich jak pieniądze, ale dla wewnętrznego zadowolenia, jakie daje sama praca.

„Nikt z nas nie jest tak bystry jak my wszyscy”

---