Jasełka z Chórem Aniołów

Scena I

Chór Aniołów - kolęda „Bóg się rodzi”.

(w czasie ostatniej zwrotki wchodzi Maryja z Dzieciątkiem, Józef i Archanioł)

Maryja - Każda odmówiła nam gospoda. I nikt nie udzielił pomocy.

I nikt nam ręki nie podał. Bezdomni jesteśmy wśród nocy.

Józef - Pewnie Ci zimno, drżysz cała.

Muszę coś znaleźć dla Ciebie, abyś choć trochę się przespała.

(po chwili) Co widzę: obok jest szopa dla owiec i żłobek słomą wysłany.

Będzie cieplej Dzieciątku w tym żłobie. Tu poczekamy do rana.

Maryja - Już się, Józefie, nie smucę. I nawet nie jestem zmęczona.

Czyż mogą troski powrócić, gdy Jezus w moich ramionach?

Chór Aniołów - kolęda „Anioł pasterzom mówił”.

(wchodzi Gwiazdor z gwiazdą oraz pasterz)

Pasterz 1 - Co to? Czy oczy moje śpiące?

Oto widzę: wielka gwiazda płonie i świeci jasno niby słońce.

Czyżby już nastał świata koniec?

Archanioł - Nie lękaj się! Jestem posłem z nieba i przynoszę niesłychaną nowinę,

W którą mimo wszystko wierzyć trzeba:

W Betlejem Panna zrodziła Syna!

Jest to Syn Boży i Odkupiciel oczekiwany od lat tysiąca.

Choć w nędznym żłobie, lecz to Zbawiciel, początku nie mający i końca.

Pobiegnij prędko, obudź pasterzy, by pokłon Dziecku oddali.

Niechaj pospieszą wszyscy, którzy wierzą: bogaci i biedni, wielcy i mali.

(Archanioł wychodzi; po chwili wchodzą pasterze)

Pasterz 1 - Jak dobrze, żeście już wstali! Dziwy się dzieją na świecie!

Na niebie gwiazda się pali! Hej, chłopcy, czy mnie słyszycie?!

Pasterz 2 - Czemu tak wrzeszczysz po nocy? Słyszymy wyraźnie przecież.

Gwiazdy nie widziały twoje oczy, że takie głupstwa nam pleciesz?!

Pasterz 1 - Może każdy z was mnie wyśmieje, ale co widziałem - w to wierzę!

A to, co wokoło się dzieje, aż strach po prostu człeka bierze.

Pasterz 3 - Opowiedz, opowiedz nam o tym! Czy coś wielkiego się stało?

Serce nam wali jak młotem.

Pasterz 1 - Bóg przybrał ludzkie ciało!

Pasterz 4 - Na pewno mu się zjawa śniła, miał jakieś nocne widziadła.

Oczy mu mgła pokryła, a zmora na piersiach siadła.

Chór Aniołów - Kolęda „Wśród nocnej ciszy”.

Pasterz 1 - Nie śmiejcie się! A to śpiewanie, co teraz wszyscy słyszeli,

Też chcielibyście wziąć za nic, choć to śpiewali anieli?

Pasterz 2 - O, patrzcie, coś z nieba płynie, szum wielki w obłokach słychać.

Może za chwilę świat zginie?! Ze strachu nie można oddychać!

(wchodzi Archanioł)

Archanioł - Nie lękajcie się pasterze! Do Betlejem pospieszajcie!

W żłobie Dziecię Jezus leży, pokłon wdzięcznie Mu oddajcie.

Ojciec Syna zesłał z nieba, który w szopie się narodził.

Bo tak właśnie było trzeba, aby Bóg wśród nas mógł chodzić.

Chór Aniołów - Kolęda „Anioł pasterzom mówił”.

(wszyscy schodzą ze sceny)

Scena II

(wchodzi Herod, Paź i Dworzanin)

Herod - Co to za śpiewy? Co to ma znaczyć?

Jakiś niepokój w serce me się wkrada. Pieką od rana zmęczone oczy.

Noc nie przespana, myśl niepokojąca.

Czy też słyszałeś i ty to śpiewanie? Co to się dzieje w moich komnatach?

Dworzanin - O wielki królu i potężny panie! Trzej mędrcy przybyli z dalekiego świata.

Herod - Mówisz, że mędrcy przybyli do mnie?

Dworzanin - Chyba nie mędrcy, lecz raczej królowie.

Herod - O, zaciekawia mnie to ogromnie. Czego szukają ci monarchowie?

Dworzanin - Twoja ciekawość wnet się zaspokoi, gdy Trzej Królowie przekroczą podwoje.

Chór Aniołów - Kolęda „Mędrcy świata, monarchowie”.

Król 1 - Witaj nam, witaj, królu Herodzie, dobra sprowadza nas tu nowina,

Bo na twej ziemi, w twoim narodzie, Panna zrodziła wielkiego Syna.

Będzie to mocarz po wieczne lata, a chociaż mieczem nie wojujący,

Przyniesie pokój całemu światu, pokój poddanym i panującym.

Herod - Z takiej nowiny i ja się raduję, zaszczyt to dla mnie i dla państwa mego.

Hojnie Go obdarzę, pałac Mu zbuduję, gdy odnajdziemy Panicza owego.

Król 2 - Może znasz miejsce, gdzie się narodził, a wtedy łatwiej będzie Go odszukać.

Bo On tez z rodu królów się wywodzi, jak głosi wielka tajemna nauka.

Herod - Dokładnie nie znam miejsca urodzenia.

Gdy Go znajdziecie, dajcie znać powrotem,

Bo i ja również żyję tym pragnieniem, by hołd Mu złożyć, obdarować złotem.

Król 3 - A więc nam żegnaj, wszechpotężny panie! Za twą gościnę dziękujemy szczerze.

Kiedy się wszystko, tak jak chcemy, stanie, złożymy dary Królowi w ofierze.

(Trzej Królowie wychodzą)

Herod (do dworzanina) - Pobiegnij szybko na zamkową wieżę,

Niechaj się zjawi tu zaraz wróżbita.

Niech całą magię ze sobą zabierze, nich wróży zaklina i w gwiazdach niech czyta.

Dworzanin - Spełnię twój rozkaz, panie, jak się należy

I przyprowadzę wróżbitę z wieży (wychodzi).

Herod - Łotry! Kanalie! Żądło we mnie wbili! Szukają króla, który się narodził.

O Jego mocy, potędze mówili, czyżby to Dziecię mogło mi zaszkodzić?

Ja tu mam władzę! Berło w moich rękach! Każdego zdepczę, zgładzę z tego świata!

Kto mi zaszkodzi, zginie w strasznych mękach,

Choćby był dla mnie matką, ojcem, bratem!

(dworzanin przyprowadza wróżbitę ze szklaną kulą)

Wróżbita - Biję przed tobą, o królu, pokłony i stawiam się korny na twoje wezwanie.

Nikt nie ma prawa zaćmić twej korony. Rozkazuj, pytaj, a wszystko się stanie.

Herod - Co mówią księgi, proroctwa od wieków? Co gwiazdy mówią o tej porze?

Wróżbita - Na zmianę wydarzeń nie znajdę już leku,

Lecz wszystką swą wiedzę przed tobą wyłożę.

Patrzy w kulę

Widzę, widzę w tej krainie nędzną szopę, żłób, bydlęta.

W żłobie na sianie Dziecina wyciąga do Matki rączęta.

Widzę mizerną mieścinę, jakich jest mało na ziemi.

O ile mnie oczy nie mylą, dzieje się to wszystko w Betlejem.

Tam właśnie, jeśli kula nie zwodzi, Dziecię królewskie się narodzi.

Herod - Co robić? Radź! Ja cię nagrodzę! Drżę cały od tej strasznej wieści!

Ty wiesz więcej! Od zmysłów odchodzę! Mów prędzej, bo potrafię się zemścić!

Wróżbita - Ja, królu, nie chcę się w to mieszać. Są proroctwa, cóż po mojej radzie?

Ja nie chcę przekleństwa Mojżesza na siebie zesłać ku zagładzie.

Herod - I ty to mówisz! Każę zabić ciebie! Precz mi niewdzięczny, z oczu!

Śmierć wywróżyłeś sobie z gwiazd na niebie!

Precz, precz, dam radę i bez twojej pomocy.

(wróżbita i dworzanin wychodzą)

Herod - Co robić? Co robić? Chyba oszaleję!

Ja tylko jestem panem tej ziemi!

Nic moim tronem nie zachwieje! Nic nie może się tutaj zmienić!

(wchodzi zły duch)

Zły duch - Nie szalej, jest rada, posłuchaj! Ja mogę to wszystko naprawić!

Ja jestem tak potężnym duchem, że wszystkie moce mogę zdławić!

Anioł - On chce cię usidlić, on kłamie! Chce ci zamącić rozum i sumienie.

Twego berła nikt ci nie nadłamie, ucisz niepokój i serca drżenie.

Zły duch - Jeśli chcesz nadal królować i nie chcesz utracić korony,

Każ wszystkie dzieci wymordować, a wtedy będzie po Nim…

Anioł - Herodzie, czyn taki wtrąci cię do piekła!

Herod - Co mi tam piekło! Plan ten jest wspaniały!

Rada złego ducha całkiem mnie urzekła.

Wydaję rozkaz, aby krew się lała.

Po chwili

Hej, niech zbierze dowódca żołnierzy! Niech mordują maleńkie dzieci!

Niech składają mi je w krwawej ofierze! Dla mnie tylko gwiazda może świecić.

Zły duch - Nikt zagasić twej gwiazdy nie zdoła, pamięć nigdy o tobie nie zaginie.

Imię twe krew niewiniątek przywoła, choć wieki za wiekami będą płynąć!

(wchodzi śmierć z mieczem lub kosą)

Herod - Co to za szmery? Kto jest w komnacie? Do mnie tu, dworzanie, do króla!

Co to za mara senna w białej szacie, która ją jak całunem otula?

Wszyscy uciekli, sam pozostałem, a mara stoi, nie ginie!

Śmierć - Na to spotkanie dawno czekałam. Kara cię teraz nie minie.

Herod - Mów, czy chcesz zguby mej, czy też chwały, bo wszystko to mnie przeraża.

Śmierć - Śmierć jestem, Śmierć! Zna mnie świat cały. Pieczęcią każdego obdarzam.

Herod - Daruj mi życie, jestem bogaty! Dam ci klejnoty i złoto.

Śmierć - O, nie przekupisz mnie taką zapłatą, nie dam się tobie omotać!

Chcesz żyć? A dzieciom życie darowałeś? Zliczyłeś łzy biednych matek?

Krzyny litości w sercu nie miałeś, dla własnego syna byłeś katem!

Herod - Czy dla mnie żadnego ratunku już nie ma? Chcesz zgładzić króla i pana?!

Tron mój się chwieje i obsuwa ziemia! O śmierci nieubłagana!

Śmierć - Jak nędzny jesteś! Jak boisz się zgonu, gdy oczy twe śmierci przysłania zasłona.

Giń więc, umieraj u stóp twego tronu! Przez wieczność w piekle konaj!

Scena III

(wchodzi Maryja, Józef, Archanioł, Pasterze)

Archanioł - Oto przed nami znów Święta Rodzina: Józef, Maryja i Jezus maleńki.

Matka do serca tuli swego Syna. Obok stoi Anioł z wonną lilią w ręku.

Biedni pasterze klęczą wokoło wpatrzeni w Dzieciątko Boże.

Tak im na duszy radośnie, wesoło, że chwili tej mogli dożyć.

Chór Aniołów - Kolęda „Przybieżeli do Betlejem”

Pasterz 1 - Aniołowie drogę nam wskazali, gwiazda świeciła na niebie,

Abyśmy Dzieciątku hołd dali i złożyli dary.

Pasterz 2 - Ja dam Dzieciątku kilka pieluszek.

Pasterz 3 - A ja trochę mąki i masła osełkę.

Pasterz 4 - Ja Mu dam własny barani kożuszek.

Pasterz 1 - A ja serek i jajka w kobiałce.

Pasterz 2 - Nic nie warte nasze dary będą, jeśli Mu nie zaśpiewamy kolędy.

Pasterz 1 (śpiewa) - Padnijmy na kolana, to Dziecię, to nasz Bóg.

Witajmy swego Pana, wdzięczności złóżmy dług.

Wszyscy (śpiewają) - Śpiewajcie Aniołowie, pasterze grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie, nie zbudźcie Go ze snu.

Pasterz 3 (śpiewa) - O, Boże niepojęty, kto pojmie miłość Twą?

Na sianie wśród bydlęty masz tron i służbę swą.

Wszyscy (śpiewają) - Śpiewajcie, Aniołowie, pasterze grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie, nie zbudźcie Go ze snu.

Archanioł - Patrzcie, patrzcie, jadą jacyś panowie!

Szaty na nich ozdobne, na głowach korony.

Ach, to jadą od Heroda Trzej Królowie złożyć Jezusowi dary i pokłony.

(wchodzą Trzej Królowie)

Król 1 - Przybywam z dalekiej arabskiej krainy, by na własne oczy ujrzeć mego Pana.

By usłyszeć miłą dla ucha nowinę, która wszystkim ludziom jest dana.

Odjadę do siebie pełen mocy, wiary.

Lecz również zjawiłem się tutaj i po to,

By jako Królowi złożyć dziś w ofierze tę złotą szkatułkę, co zawiera złoto.

Król 2 - Witam Cię, witam na ziemskim padole! Witam Cię, Jezu z dawna obiecany!

Witam Cię, śliczne, choć biedne Pacholę, zrodzone w szopie i w żłóbku na sianie.

Składam kadzidło wonne jako Bogu i Kapłanowi, co łaski w krąg sieje.

Spraw, abym odtąd kroczył taką drogą, co wzmacnia wiarę, miłość i nadzieję.

Król 3 - Długie tygodnie do Ciebie jechałem, przez góry, doliny, morza.

Jeszcze za życia, na tym świecie, chciałem ujrzeć Cię, Panie mój i Boże!

Dziś pragnę uczcić w Tobie i Człowieka, więc przyjmij ten dar mirry gorzkiej.

Dla siebie zmiłowania Twego czekam tylko. O nic więcej nie proszę.

(Trzej Królowie składają dary)

Maryja - O, dzięki wam, Trzej Królowie, dzięki!

Mój Syn, który dzisiaj się narodził, zleje na was łaski z mej poręki,

Szczęściem wiekuistym was nagrodzi.

Józef - Pobłogosław, Jezu, aby pokój zapanował na całym świecie,

Aby tylko radość była wokół. Pobłogosław nas, Boże Dziecię!

Recytator - Pobłogosław nas, Boża Dziecino, nas wszystkich w tej Sali zebranych,

By w odmętach grzechu nikt nie zginął, by nikt nie oddalił się od Pana.

Pobłogosław nas, Jezu kochany, byśmy Boga całą duszą wielbili

I w łączności z Bogiem zawsze żyli.

Pobłogosław nas, Dzieciątko Boże, aby serca nasze zawsze były czyste.

Daj w czystości całe życie dożyć i osiągnąć szczęście wiekuiste.

Józef - Wieczór cichy jaśnieje gwiazdami, Maryja śpiące Dzieciątko otula,

Więc Mu słodko do snu zaśpiewajmy:

Chór Aniołów - Kolęda „Lulajże Jezuniu”.

Maryja - Dziękuję serdecznie, żeście tu przybyli, aby złożyć pokłon mojemu Dzieciątku.

Wszyscy rozejdziemy się za małą chwilę, rozpoczniemy trudy życia od początku.

Niech wam w waszej pracy Jezus towarzyszy, Bóg, co się narodził owej świętej nocy

Niechaj będzie z wami w rozgwarze i ciszy. Niech Bóg w was się rodzi!

Wszyscy śpiewają kolędę „Bóg się rodzi”.

6

---