Pedagogika - jest nauką praktycznie wspomagającą ich w rozwoju człowieka, jest wiedza akademicką możliwością nabywania mądrości; jest nauką o wychowaniu socjalizacji.

Człowiek = > państwo (struktura prawna)

Człowiek = > naród (struktura kulturowa)

Pedagogika - teorie są konstruowane na przykładzie innych dyscyplin; pedagogika czerpie teorie z psychologii, socjologii, prawa, kryminologii, itp. Jest zakorzeniona w scjentyzmie.

Pedagogika a pedagogia:

I - konstruowanie wiedzy

II - to co się dzieje

10 - ścian edukacyjny wg Kwiecińskiego

GLOBALIZACJA:

- wyposażenie młodego pokolenia w globalną świadomość, której tworzeniu służyć mają przekazywanie przekonania, że ludzie na całym świecie łączy wspólny status biologiczny, historia, potrzeby psychologiczne oraz problemy egzystencjalne

- kształtowanie postrzegania siebie samego i całej ludzkości jako części ekosystemu ziemskiego

- rozwijanie umiejętności w rozpatrywaniu siebie samego oraz własnej grupy społecznej jako uczestników życia międzynarodowego

- wykształcenie zdolności ujmowania cywilizacji w perspektywie globalnego banku kultury jako wytworu całej ludzkości.

- uświadomienie iż ludzie żyjący w różnych kulturach odbierają i wartościują problemy światowe w oparciu o różne założenia.

ETATYZACJA:

- kult państwa, ideologia ta występowała w latach 30-tych.

- nie można krytykować władzy

- nie otaczało się opieką szkolnictwo - było ono kontrolowane

- obowiązywała cenzura

- szkoła nie miała wychować młodzież na ludność strzegącą ustroju

- nastąpił etatyzm w reformie szkolnictwa

- negatywne zjawisko

Etatyzacja - kult państwa jako wartości najwyższej, uzależnienie ludzi od woli i decyzji i ich reprezentantów; zgoda na blokowanie osobowości, kontrola na poziomie akceptacji zastanych i przepisanych z „góry” ról, uważanych za niebezpieczne.

- jedynym dysponentem władzy jest wódz. Obowiązuje tożsamość rządu i państwa

- nie ma miejsca na krytykę istniejącej władzy i wszyscy są zobowiązani do biernego posłuszeństwa.

NAJCONALIZACJA:

- pewien system postaw światopoglądowo-politycznych jednostek

- naród albo pewna orientacja, albo ruch społeczno polityczny

- naród jako odrębność kulturowa

KOLEKTYWIZACJA:

- rozum to manifestacja

a) Racjonalność techniczna - rozwój nauk, precyzuje cel edukacji). Scjentyzm.

b) hermeneutyczna.

c) emancypacyjna - ważnym pojęciem jest wolność, zdolność do myślenia o myśleniu - metamyślenie, metapoznanie.

- Cel: dostosowanie uczniów do społeczeństwa, człowiek powinien wciąż poznawać, rozwój krytycznego myślenia niestereotypowego.

- umiłowanie nauki, refleksji pedagogicznej

Kolektywizacja (socjalizacja wtórna) - klasa społeczna, więź i interes klasowy, odrębność etosu, solidarność z ludźmi o podobnych pozycjach i położeniu; kształtowanie przekonań w poszczególnym miejscu i misji poszczególnej klasy i partii.

Epistemologia - dziedzina poznania badająca strukturę i pojęcie nauki.

POLITYZACJA:

- tępi konstruktywne myślenie

- holizm - rozumieć świat całościowo (np. uczyć sięcałościowo)

SOCJALIZACJA:

- Proces nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań, obejmujących w danej zbiorowości.

- Trwa przez całe życie jednostki, największe natężenie następuje, gdy dziecko staje się istotą społeczną.

- Najważniejszą rolę na tym etapie odgrywają rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy i instytucje (kościoły, kluby)

a) Pierwotna Socjalizacja -polega na tym, iż: jednostka identyfikuje się z grupami z którymi weszła w kontakt nijako naturalny (np. w procesie dorastania dziecka)

b) Wtórna Socjalizacja - obejmuje proces profesjonalny etatyzacji, kiedy jednostka nie nadaje się do życia społecznego.

HOMONIZACJA:

Stan Doskonały Nowoczesnego Ciała: wyobrażamy sobie na kształt harmonii w renesansowym stylu, kierowanej zasadami umiarkowania i wstrzemięźliwości, spokoju i równowagi.

Ponowoczesne Praktyki Tresury Cielesnej: mają przeciwstawne następstwa: Ich rezultatem są gotyckie w stylu konstrukcje wznoszone wyłącznie z ekstazy i przesady.

INKULTURACJA I PERSONALIZM:

- Wzrastanie w kulturę, odbiór dóbr duchowych i materialnych, poszanowanie ich i tworzenie nowych.

Wzory kultury:

- jednowartościowa - oferuje jeden spójny nie dający się zastąpić przez inne - system wartości

- wielowarstwowa - oferuje wiele systemów wartości i ideałów człowieka, świata

- rzeczy - za najważniejsze uważa posiadanie dóbr materialnych

- idei - eksponuje wartości poza konsumpcyjne (nauki, myśli)

- zużywania - podkreśla najintensywniejsze przetwarzanie, spożywanie, zużywanie a także nietrwałość i przelotność

- planowania - dostarcza ludziom jej podlegającym punktów oparcia odniesienia w pomiarach zmienności.

- kontynuacji - przedmiotem jej zabiegów jest kumulowanie i wykorzystywanie dotychczasowego dorobku

- negacji - nie korzysta z dotychczasowego dorobku tylko tworzy nowy

- stabilności - nastawiona na podtrzymywanie i odważanie określonych stanów rzeczy uważanych za wartości

- zmienności - eksponuje zmian, nastawiona jest na poszukiwanie nowych możliwości

- otwartości - przeciwdziała wszelkim blokadom w swobodnym przepływie informacji, nastawiona jest na wszechstronne informowanie wszystkich o wszystkim

- selektywności - zakłada konieczność selekcyjną informacji przed ich upowszechnieniem i uznaje to za warunek funkcjonowania grup społecznych.

- tolerancji - zezwala na obecność znacznych odstępstw w stosunku do przyjmowanych standardów

- nietolerancji - wywiera presję na jednoznaczność i tożsamość danego stanu rzeczy z przyjmowanymi standardami

- sentymentalizmu - oferuje wzorzec człowieka, dla którego sentymentalne racje zasadniczymi przesłankami wyborów decyzji, czy ukierunkowania zachowań się

- racjonalizmu - oferuje wizerunek człowieka, który w swoim działaniu kieruje się racjami użyteczności interesu i logiką.

PERSONALIZM - nazwa różnych kierunków filozoficznych i pedagogicznych przyjmujących za podstawę teorię swoiście rozwijaną problematykę osobowości ludzkiej. Dotyczy ona m.in. pojęcia osobowości, jej roli w świecie współczesnym, warunków rozwoju, stosunku człowieka do jego wytworów, do techniki, do pracy, kultury, sztuki, życia społecznego.

WYCHOWANIE I JURYDYFIKACJA:

- pewna planowana aktywność człowieka zorientowana na osiągnięcie pewnych planów.

Na Obraz wychowania składają się jego podstawowe elementy:

- kontekst wychowania - pozwala zrozumieć genezę, charakter oraz skutki podejmowanych działań pedagogicznych

- podmiot wychowania - członek rodziny, wspólnik w interesach, lekarz, terapeuta, nauczyciel, sam uczeń (samokształcenie)

Pedagogika zwraca uwagę na nauczyciela jako podmiot wychowania:

- Stan jakiegoś przedmiotu, działania w postaci procesu, który ma być pozyskany albo utworzony zgodnie z wyobrażeniem potrzeby jaką ma zaspokoić.

- Mają swoje źródło w określonych potrzebach społecznych lub jednostkowych

Cele wychowania:

- przygotowanie dzieci \i młodzieży do życia w społeczeństwie

- przysposobienie do podjęcia pracy zawodowej

- przygotowanie do uczestnictwa kulturalnego

KSZTAŁCENIE I HUMANIZM:

Cel Kształcenia (wg Bruner'a) - Zdobywanie przez osobę kształcącą się umiejętności dokonywania odkryć, rozwój twórczy osobowości wysuwającej śmiałe hipotezy, dokonujących, oryginalnych i twórczych rozwiązań.

Podstawowym warunkiem bez spełnienia którego osiągnięcie powyższego byłoby niemożliwe: Umiejętność wychodzenia poza dostarczone informacje.

Kształcenie (wg Bruner'a) - Proces w wyniku którego jednostka nabywa umiejętności nabywania wiedzy. Wszystkie formy samodzielnego zdobywania wiedzy - przez posłużenie się umysłem obejmuje Bruner terminem „Dokonywania Odkryć”.

Kolejne warunki jakie powinien zmieniać proces kształcenia:

I - uwolnienie się od bezpośredniego wpływu kar i nagród

II - zastosowanie hipotetycznego stylu nauczania

III - zdobywanie technik dokonywania odkryć

IV - dostosowanie treści kształcenia do etapów rozwojowych jednostki.

EDUKACJA = 10 Procesów Składowych:

1. Globalizacja (świat, problemy globalne, wojna, zagrożenie środowiska)

2. Etatyzacja (państwo, suwerenność, ustrój, miejsce w świecie)

3. Nacjonalizacja (naród i jego tradycje, swoistość kulturowa)

4. Kolektywizacja (klasa społeczna, solidarność z ludźmi o podobnych pozycjach i położeniu)

5. Polityzacja, Biurokratyzacja, Profesjonalizacja (organizacje i instytucje, wychowanie do podziału pracy, racjonalności i dyscypliny w społeczeństwie, kształtowanie ideologicznych przekonań)

6. Socjalizacja (oddziaływanie grup pierwotnych i rodziny, rówieśników, społeczności lokalnej, wrastanie w zastane normy)

7. Inkulturacja i Personalizacja (osobowość kulturowa i społeczna istota ludzka jako rezultat wrastania w kulturę, przekazywanie systemów filozoficznych i religijnych)

8. Wychowanie i Jurydyfikacja (wdrażanie do realizowania i akceptowania ról i czynności obywatelskich, kształtowanie świadomości prawnej)

9. Kształcenie i Humanizacja (wiedza, światopogląd, umiejętności, wartości, kompetencje)

10. Hominizacja (organizm, kształtowanie cech gatunkowych człowieka, wychowanie zdrowotne i seksualne, zasada unikania kary i maksymalizowania przyjemności, kształtowanie i kanalizowanie potrzeb pierwotnych)

Dziesięciościan może być narażony na rozmaite zakłócenia równowagi:

NADMIAR

Prowadzą do patologii edukacji jako praktyki i jako

Przedmiotu badań

NIEDOBÓR

Patologie nadmiaru na które narażona jest edukacja:

1. Przerost Globalizacji - kosmopolityzm, wyolbrzymianie dramatów ludzkości w wymiarze światowym, przesłanianie problemów własnego państwa, marginalizacja społecznych problemów lokalnych

2. Nadużywanie etatyzacji - kształcenie irracjonalne, upodobnienie się wychowania do tresury, zamykanie życia społecznego w granicach instytucji totalnych

3. Przerost Nacjonalizacji - traktowanie narodu jako wartości naczelnej

4. Przerost Kolektywizacji - patologia nadmiar wychowania klasowego, dyktatura klasy, super-klasowość i sekciarskie traktowanie doktryny partyjnej, zmieniające ją w uzasadnienie panowanie mniejszości nad większością

5. Przerost Wychowania dla instytucji i organizacji - syndrom osobowości autorytarnej, rozłamanie osobowości

6. Nadmierna Socjalizacja (uspołecznienie w grupach pierwotnych) - ograniczenie horyzontów do podwórkowości , ograniczenie do wyłącznie lokalnego widzenia spraw i siebie w świecie

7. Przesada w Edukacji w koncentracji na wielkich ideach i wartościach ogólnoludzkich (Inkulturacja) - oderwanie człowieka od realiów własnego życia, koncentracja na własnych przeżyciach

8. Nadmiar Wychowania w rolach obywatelskich i normach prawnych - osobowość zewnątrz-sterowna, więźnięcie w przypisanych rolach, sztywna osobowość

9. Przesadna Humanizacja i Kształcenie - akademizm, ozdobność, redundancja, nieprzydatność wiedzy i umiejętności, poczucie wyższości erudycyjnej

10. Koncentrowanie się Hominizacji w edukacji - ustawiczne wglądanie w siebie, osobność, przesadna odpowiedzialność i przeczulenie na tle relacji mój organizm - środowisko

Niedomiary:

• Partykularyzm

• Anarchizm

• Alienacja polityczna

• Kosmopolityzm

• Alienacja społeczna

• Aspołeczność i egocentryzm

• Anomia

• Deprywacja

• Analfabetyzm funkcjonalny

• Zastąpienie wartości przez potrzeby pierwotne

---