Opis techniczny

1. Obiekt

Przydomowa oczyszczalnia ścieków przy budynku mieszkalnym jednorodzinnym, w którym zamieszkuje 7 osób. Rodzina prowadzi gospodarstwo agroturystyczne w sezonie letnim, mogąc przyjąć 9 osób. Obiekt położony jest w miejscowości

Suchy Las, powiat poznański (zgodnie z mapą zasadniczą, załączoną do projektu).

2. Zakres i przedmiot opracowania

Niniejsze opracowanie obejmuje sposób oczyszczania oraz odprowadzania ścieków do gruntu.

Podstawą do opracowania są:

• mapa sytuacyjno wysokościowa posesji w skali 1:500

• decyzja o warunkach zabudowy posesji

• wypis z rejestru gruntów

• umowa z Inwestorem

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 lipca 2004 r w sprawie warunków jakie należy spełnić przy wprowadzeniu ścieków do wód lub do ziemi (Dz.U.nr 168, poz.1763)

• zgłoszenie instalacji do organu samorządowego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z 20 sierpnia 2001 roku w sprawie instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz.U.nr 140 poz.1585)

• zgłoszenie budowy do starostwa Powiatowego w myśl prawa budowlanego z 1994r. z późniejszymi zmianami w 2003r.

• Prawo Wodne z 2004r.

Jako założenia wyjściowe w niniejszym opracowaniu przyjęto:

• jednostkową ilość ścieków przypadającą na 1 mieszkańca (MR) - 120 l/d

• jednostkową ilość ścieków przypadającą na 1 letnika (MR) -

150 l/d

• istniejące warunki gruntowe,

• Q_dmax = 5,31 m³/d,

• Q_hmax = 0,35 m³/h.

• Warunki gruntowo - wodne

Wierzchnia warstwę o grubości do 30cm stanowi gleba + humus o strukturze luźnej.

Z przeprowadzonych badań wyznaczono współczynnik filtracji gruntu za pomocą rurki Kamieńskiego. Wyniki pomiarów zestawiono w załączniku nr 2; wyniki uśredniono i otrzymano końcowy, z którego wynika, że poniżej poziomu terenu zalegają grunty rodzime w postaci piasków średnich i grubych o współczynniku filtracji k_f = 0,13 mm/s -> 11,23 m/d. Kategoria gruntu - B.

Od głębokości 3,4 m poniżej terenu zalega strop warstwy nieprzepuszczalnej.

Na głębokości 3,1m poniżej poziomu terenu stwierdzono występowanie najwyższego poziomu wód gruntowych.

4. Opis rozwiązania

W celu dotrzymania warunków odprowadzenia ścieków do odbiornika zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa nr 116/91 niezbędne jest biologiczne oczyszczanie ścieków.

W związku ze sprzyjającymi warunkami gruntowo-wodnymi, oraz dużej powierzchni działki, uzasadnione jest z zastosowanie drenażu rozsączającego (mniejsze koszty instalacji).

W oczyszczalni biologicznej ścieków zastosowano urządzenia typowe firmy Szagru.

Ciąg technologiczny oczyszczalni składa się z następujących urządzeń:

• osadnik gnilny przepływowy o pojemności 8 m³,

• separator tłuszczu objętości 1,41 m³,

• studzienki rozdzielcze: 1 szt o ø 0,6 m i 2 szt ø 0,4 m,

• drenaż rozsączjący L= 19 m,

• wywiewki (wentylacja) 8 szt o ø 0,1 m,

• studzienki zbiorcze zamykająca drenaż 2 szt o ø 0,4 m.

Ponadto na początku ciągu technologicznego w budynku zainstalowano wentylacje, tzn. od kuchni oraz toalety.

5. Sposób oczyszczania ścieków

Obróbka beztlenowa ścieku

Ścieki bytowe z wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej doprowadzane będą do osadnika (grawitacyjnie) przez wlot, na którym zainstalowany jest deflektor zwalniający przepływ. Eliminuje w ten sposób możliwość wymieszania osadu mineralnego i organicznego.

Osadnik posiada wewnątrz częściowy podział na komory (2 szt, z czego pierwsza większa od kolejnej) i wydłużony kształt.

Sedymentujące zanieczyszczenia tworzą osad, który poddany jest działaniu bakterii fakultatywnych i beztlenowych. Fermentacja beztlenowa prowadzi do częściowego upłynnienia osadu. Zanieczyszczenia lekkie, w tym tłuszcze, ale nie pochodzące z kuchni, flotują i tworzą na powierzchni tzw. kożuch.

W wyniku działania bakterii powstają bardziej ustabilizowane związki organiczne oraz gazy: siarkowodór, dwutlenek węgla i metan. Gazy pochodzące z fermentacji są odprowadzane przez otwór dekompresyjny i wentylację wysoką.

Sklarowane ścieki ze znacząco zredukowaną zawartością zawiesin oraz BZT5 przepływają przez zintegrowany filtr doczyszczający i kierowane są na układ drenażu rozsączającego stanowiący, wraz ze złożem żwirowo-gruntowym, system doczyszczania tlenowego.

Obróbka tlenowa ścieku

Drenaż rozsączający jest częścią przydomowej oczyszczalni ścieków doprowadzającą podczyszczone wstępnie ścieki do dalszego oczyszczania.

Ścieki przepływają przez studzienkę rozdzielczą, gdzie są równomiernie

rozdzielone do poszczególnych nitek drenażu rozsączającego. Studzienka pozwala na okresową kontrolę potwierdzającą prawidłowe funkcjonowanie instalacji .

Następnym etapem jest doczyszczenie ścieków w warunkach tlenowych na złożu żwirowo - kamiennym pod drenażem rozsączającym.

Odległość dna rury rozsączającej od poziomu wód gruntowych nie może być mniejsza niż 1.50 m.

6. Opis elementów oczyszczalni

Osadnik gnilny

Jest to jednolity zbiornik (V = 8 m³) o poziomej osi posadowienia, wykonany z płyt PEHD połączonych ze sobą techniką spawania i zgrzewania. Składa się

z dwóch komór przedzielonych przegrodą wykonaną z płyty PEHD, w której znajduje się otwór przelewowy. Zbiornik ponadto wyposażony jest w dwie pokrywy wykonane z PEHD, rurę doprowadzającą ścieki (z deflektorem skierowanym na ścianę) i odprowadzającą ścieki (z filtrem keramzytowym zainstalowany w drugiej komorze na wylocie).

Osadnik gnilny powinien być wentylowany, ponieważ zachodzące procesy fermentacji i gnicia są źródłem przykrych zapachów. Gazy w przydomowej oczyszczalni ścieków przemieszczają się w kierunku odwrotnym do przepływających ścieków, dlatego warunkiem poprawności działania systemu jest sprawnie działający system wentylacyjny tzn. rura o średnicy Ø110 mm, bez większych załamań, wyprowadzona ponad dach budynku. Dodatkowo zbiornik został wyposażony w kominek wentylacyjny wykonany z rury o średnicy nominalnej Ø110 mm.

Zbiornik należy posadowić na 10 cm warstwie piasku. Przestrzeń wykopu po ustawieniu osadnika wypełnić piaskiem stabilizowanym cementem w proporcji minimum 50 kg na 1m³ piasku.

Osadnik gnilny przed uruchomieniem należy wypełnić wodą.

W razie konieczności wyposażyć w nadbudowy włazów technicznych i dostosować pokrywy do rzędnej otaczającego terenu. Ukształtowanie terenu wyprofilować w sposób uniemożliwiający zalewanie zbiornika wodami opadowymi.

Uwagi dotyczące eksploatacji osadnika:

Przynajmniej raz w roku należy przeprowadzać kontrolę i pomiar grubości osadu. W przypadku stwierdzenia poziomu osadu na połowie wysokości (średnicy) zbiornika, należy niezwłocznie go usunąć przy pomocy uprawnionych do tego jednostek. Osad należy sunąć poprzez wypompowanie po uprzednim rozbiciu osadu i wymieszaniu zawartości zbiornika.

W trakcie opróżniania osadnika, w przypadku braku płyty odciążającej, wóz asenizacyjny nie może podjechać bliżej niż 1.5 m od krawędzi zbiornika.

W trakcie eksploatacji osadnika pod żadnym pozorem nie można do niego wchodzić.

Wszelkie prace przy zbiorniku należy poprzedzić wietrzeniem zbiornika przez co najmniej 15 minut.

Osadniki o pojemnościach do 8 m³ należy czyścić bez wchodzenia do środka.

Prace wymagające wejścia do zbiornika powinny być wykonywane wyłącznie przez upoważnionych pracowników. Pracownik wykonujący prace w zbiorniku musi być wyposażony w szelki bezpieczeństwa, hełm ochronny, odzież ochronną, sprzęt izolujący - ochronny układu oddechowego. Pracownik musi być asekurowany przez co najmniej dwie osoby. Wnętrze zbiornika powinno być oświetlone światłem o napięciu bezpiecznym.

Przynajmniej raz w roku należy przepłukać silnym strumieniem wody filtr keramzytowy, który jest zamontowany w specjalnym wyciąganym koszu.

Studzienki:

Jest to monolityczny cylinder z polietylenu wysokiej gęstości (niskociśnieniowego) wykonany metodą wytłaczania z rozdmuchem.

Studzienka rozdzielcza Ø 0,6 m posiada 1 otwór wlotowy Ø 0,160 m,

i 2 otwory wylotowych Ø 0,11 m.

Studzienki o Ø 0,4 m (2 szt) posiadają po 1 otworze wlotowym

o Ø 0,11 m oraz po 4 otwory wylotowe o Ø 0,10 m, każda.

Studzienka pozwala na okresową kontrolę potwierdzającą prawidłowe funkcjonowanie drenażu i drożność przewodów rozprowadzających.

Ponadto na końcu każdego ciągu drenarskiego zamontowano wywiewki (8szt).

Studzienki zbierająca (2 szt) Ø 0,4 m

Jest to monolityczny cylinder z polietylenu wysokiej gęstości, wykonany metodą wytłaczania z rozdmuchem, zaopatrzony w 2 otwory wlotowe Ø 0,10 m

Drenaż rozsączający

Drenaż rozsączający jest integralną częścią przydomowej oczyszczalni ścieków, w której układ rur drenarskich doprowadza ścieki do gruntu, w którym zachodzą warunki tlenowe.

Instalacja drenażu:

Rura drenażowa ułożona jest w rowie drenażowym o szerokości 50 cm wg następującego schematu:

Głębokość posadowienia drenażu rozsączającego: 65 cm,

Zalecany spadek drenażu - 1%.

Odległość między rurami drenażowymi: 2,0 m.

Długość jednej nitki drenażu: 19 mb.

Konstrukcja rury drenażowej:

Rura drenażowa to przewód o średnicy 110 mm, który ma za zadanie równomierne rozprowadzenie ścieków do rowu drenarskiego. Rura ta posiada na odcinkach prostych otwory umożliwiające przelewanie się ścieków na zewnątrz. Otwory są wykonane w taki sposób aby zapewnić równomierny rozpływ ścieku na całej długości drenażu.

W czasie budowy układane dreny zasypujemy ręcznie, uważając by ich nie naruszyć.

Konserwacja drenażu:

Kilka razy w roku należy przepłukać poszczególne nitki drenażowe. Ponadto raz na 20 lat, należy wykonać prace konserwacyjne drenażu tzn. należy usunąć żwir i wymienić ok. 30 cm podłoża ziemno - piaskowego. Przepłukany żwir oraz wyczyszczone rury drenażowe układamy w pierwotne rowy i zasypujemy tak jak w przypadku pierwszej instalacji.

7.Uwagi końcowe

Realizacja oczyszczalni winna odbywać się pod nadzorem autoryzowanego instalatora Szagru i być prowadzona według wytycznych technicznych firmy.

Całość robót wykonać zgodnie ze sztuką budowlaną oraz warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych instalacji sanitarnych i przemysłowych.