16.Wychowanie a socjalizacja.

POJĘCIE SOCJALIZACJI -jest to proces kształtowania neutralności,postaw i działań ludzi przez społeczeństwo. Kształtowanie osobowości społecznej Przyswajanie zachowań zgodnych z wymogami kultury Nabywanie dojrzałości społecznej albo kształtowanie się składających się na nią ról społecznych Nabywanie wiedzy, systemu wartości, biegłości języka, umiejętności społecznych i społecznej wrażliwości. Socjalizacja nie jest działaniem celowym to przystosowanie do wymagań społeczeństwa, w którym żyjemy. Trwa ona przez całe życie. W procesie socjalizacji wyróżniamy kilka faz rozwojowych Od urodzenia do 3 roku. To faza przygotowawcza. Druga faza to wiek przedszkolny, czyli socjalizacja właściwa. Trzecia faza -szkoła. W kolejnych fazach zwiększa się krąg socjalizujących środowisk. Wychowanie jak i socjalizacja ma na celu adaptację do społeczeństwa. Mają wspólne cechy. Złożoność interakcyjność, relatywność, długotrwałość. Jednak wychowanie różni się od socjalizacji. Jest zawsze procesem zaplanowanym, zamierzonym, gdy socjalizacja na ogół jest niekierowana i niesterowana. Mogą być wykorzystywane w procesie wychowawczym, ale nadal jest działaniem niezamierzonym Występuje jako zjawisko współtowarzyszące wychowaniu. Wychowanie jest długotrwałe jak socjalizacja, ale niekiedy występuje z przerwami tymczasem wpływ socjalizacji jest niemal ustawiczne. O prawidłowym rozwoju decydują wpływy wychowawcze jak i socjalizacyjne. Wzajemnie się uzupełniają i wzbogacają, jedni bez drugich nie są wstanie prawidłowo funkcjonować.

20.Współczesne ideologie wychowania: romantyzm.

Romantyczna

Przedstawiciele: Rousseau, Freud, Montessori, Korczak, Ruciński( popularyzator).

Romantycy utrzymują, że najważniejszym aspektem rozwoju, jest- to, co pochodzi od samego dziecka, jego naturalny potencjał(naturalne skłonności, zainteresowania, zdolności).

Pedagog, nauczyciel powinien poprzez obserwację je rozpoznać i wspierać naturalny rozwój dziecka, nie ingerując w niego.

Powinien organizować warunki środowiskowe tak, aby dziecko mogło rozwijać swój naturalny potencjał - nie manipulując nim ani nie ingerując w rozwój jednostki.

Metafora:

„Roślina i ogrodnik”- organizowanie środowiska rozwoju i zaspokajanie potrzeb bez ingerencji w naturalny rozwój.

Cele:

- rozwój indywidualny jednostki, jej tożsamości, ujawnienie naturalnych możliwości i dyspozycji.

Wartości:

Wolność- kończy się tam, gdzie zaczyna się cierpienie innego człowieka.

Ideologia romantyczna inspiruje tych, co tworzą koncepcje bezstresowego wychowania.

21.Współczesne ideologie wychowania: transmisja kulturowa.

Transmisja kulturowa

Przedstawiciele; Herbart, Muszyński, Sośnicki, Mysłakowski.

Przekazywanie wiedzy i wartości z pokolenia na pokolenie.

Nauczyciel- bezpośrednie nauczanie, przekazywanie wiedzy i zdobyczy kultury i cywilizacji.

Metafora;

- „Pieczęć i wosk”- na pieczęci wartości, umiejętności i wiedza.

Uczeń „wosk”, na którym jest ta pieczęć przez nauczyciela odciśnięta.

Wszystkim uczniom jest przekazywana ta sama „pieczęć”, czyli wiedza, wartości i umiejętności.

-„Trybik w maszynie”- uczeń, czyli trybik w maszynie społecznej.

Szkoła ma przygotować trybik( ucznia) do kręcenia się w maszynie społecznej.

Kojarzenie z definicją wychowania jako urabiania, dokonywania zmian w osobowości.

Cele:

- zachowania i funkcjonowanie zewnętrzne jednostki w społeczeństwie.

-najważniejsze to, co wspólne i ustalone kulturowo-, czyli w centrum wartości społeczne, których dzieci muszą się nauczyć i wchłonąć.

Wartości:

Wolność- obowiązująca w danym systemie społecznym, czyli w obrębie obowiązujących norm i wartości społecznych.

22.Współczesne ideologie wychowania: progresywizm.

Progresywna

Przedstawiciele; Dewey, Piaget, Kohlberg.

Wychowanie powinno podtrzymywać naturalne interakcje dziecka ze społeczeństwem lub środowiskiem.

Rozwój polega na ciągłym rozwiązywaniu problemów, kryzysów konfliktów.

Rolą nauczyciela, wychowawcy jest ulepszanie myślenia, radzenia sobie z problemami, konfliktami poznawczymi i wątpliwościami.

Metafora;

„Filozof, naukowiec, poeta”- czyli, twórczość, myślenie, rozwiązywanie problemów, dynamiczny twórca.

Cele:

- aktywność rozwiązywaniu problemów( konfliktów) między jednostką a społeczeństwem.

Wartość:

- zasady etyczne uwewnętrznione, czyli przyjęte jako własne( człowiek na poziomie autonomii moralnej) np. M. Kolbe.

---