Medytacja VI
Mk 12, 28-30
Modlitwa przygotowawcza zwyczajna.
Obraz - Jezus nauczający
Prośba o owoc - proś Boga o poznanie, przyjęcie sercem, że największym skarbem jest miłość Boga, który jest źródłem miłości
Punkty do medytacji:
miłowanie Boga
Jezus zapytany o największe przykazanie mówi o miłości do Boga. Jest to zawsze odpowiedź, że żyjemy, istniejemy, jest to znak Bożej miłości. My tylko na nią odpowiadamy. Inicjatorem nie jest Bóg. Miłość natomiast domaga się wzajemności. Przykazanie miłości było wpisane w serce człowieka jeszcze przed grzechem pierworodnym, który to spowodował powstanie wątpliwości. Człowiek został tak stworzony przez Boga aby nie mógł żyć bez miłości. Nie chodzi tu o jakąkolwiek miłość ale celem jest miłość do Boga. In trudniejsza miłość ludzka, im mniej kocham drugiego człowieka tym trudniej jest mi realizować to przykazanie miłości do Boga. Ratunkiem dla ludzkiej miłości jest postawienie Boga na pierwszym miejscy w moim życiu. Człowiek nie może żądać od drugiego człowieka takiej więzi jaką powinien mieć z Bogiem.
Przypomnij sobie wydarzenia głębokiej relacji, miłości do Boga ale i chwile kiedy tak mocno doświadczyłeś obecności miłości Boga. Jak również chwile kiedy tak trudno było ci a wręcz nie chciałeś okazać miłości Bogu.
integralność
W przykazaniu miłości Boga bardzo mocno akcent położony jest na słowo <całym>. Miłość domaga się wszystkiego. Jezus mówi, ze wszystko jest Boże, a On jako Syn Boży wszystko co otrzymał od Ojca rozdaje. Miłość domaga się totalności. Nie można kochać połowicznie, ta całość oznacza całego człowieka, wszystkie jego wymiary (serce, duszę, rozum, moc).
Serce to cała moja emocjonalność, moje przywiązanie, spontaniczność.
Dusza to coś co sięga wyżej, jest to coś nadprzyrodzonego.
Umysł to władze poznawcze, rozumienie, planowanie.
Moc to moja wola, moje decyzje oparte na rozeznawaniu, rozpoznaniu .
Integralność w miłości polega na tym, że te wszystkie aspekty człowieka musza być zaangażowane. W miłości do Boga pojawia się duży rozdźwięk pomiędzy tymi wymiarami. Trzeba jednak ćwiczyć się w tym aby różnice między tymi sferami niwelować. Lepiej gdy poziom ich zaangażowania w miłości jest niższy ale gdy jest na jednym poziomie.
Często jednak deklaracje przekraczają możliwości. Buduje się na słowach a nie na czynach. Wyrazem miłości jest pełnienie woli Ojca.
Przykazanie miłości Boga jest bardzo wymagające. Zatem potrzebna jest pokora bo człowiek o własnych siłach nie jest w stanie nić zrobić.
Bądźcie doskonali jak Ociec was niebieski
Jezus wypowiada te słowa w kazaniu na górze. O co mu tak naprawdę chodzi? Jak człowiek może być tak doskonały jak Bóg? W tym poleceniu Jezusa jest odwaga w powołaniu człowieka - być podobnym Bogu. Bóg zaprasza do życia, w którym będę tak jak On. Bóg chce nas obdarować sobą. Jest to zaproszenie do wzajemności. Ja Bogu nie mogę dać wiele ale Bóg chce mi dać wszystko.
Wezwanie do doskonałości to nie tylko nabywanie cnót Bożych. Droga Jezusa do doskonałości to droga całkowitego ogołocenia. Jezus rodzi się w ubóstwie, całe życie to życie ubogiego cieśli a ukoronowanie życia to ogołocenie totalne na krzyżu. Jezus ogołaca się z tego co jest przygodne. Cały świat został dany jezusowi jako Synowi Bożemu ale on z tej własności nie korzystał. Droga do doskonałości polega na zbyciu się wszystkiego co nie jest Bogiem.
Rozmowa końcowa
Rozmawiaj z Bogiem o tym do czego Cię zaprasza. Pytaj na czym ma polegać twoja doskonałość. Wyraź to co chcesz Bogu ofiarować.