Wiosną 2009 tak przedstawiała się sytuacja.

Strzałka:

Dalej mieszka tam gdzie mieszkała-coraz rzadziej odwiedzała Tokarz. Nie miała męża, teraz wszystkie trzy siostry były samotne ale nie tęskniły za miłością...

Meg:

Ból po Brando zelżał. Kotka wciąż mieszka u Tokarza, pomaga mamie i tacie. Jest szczęśliwa z rodziną, ale nie chce znów mieć męża-w hołdzie dla zmarłego Brando...

Kanis:

Kotka uwielbia dzieci, i zawsze pomagała opiekować się kociętami, gdyż sama nie może ich mieć, jest bezpłodna. Za to ma do dzieci dobre podejście, jest wciąż bardzo pogodna i miła.

Mister:

Zawsze bojąca się ludzi kotka, która w dzieciństwie została skrzywdzona przez niegodziwego człowieka, tym razem również zetknęła się z ludzkim okrucieństwem. Wędrując po parkingu, zatrzymała się na chwilę i w tym momencie mężczyzna siedzący w aucie naprzeciwko niej odpalił do przodu. Strata była bolesna... Mister miała być zastępczynią Łatki i Puszka...

Łatka:

Pięć lat to dla niej pełnia życia! Jest wciąż śliczna, młoda, i cieszy się życiem! Numer jeden u Tokarza.

Puszek:

Mąż Łatki jest non stop rozchwytywany przez inne kotki. Na szczęście nie daje się! A biada kotce, gdy zarywa do kocura przy Łatce... Łatka wciąż pozostała tak zazdrosna jak kiedyś!

Felek, Klusek:

Bracia są ciągle razem. Kochają się najmocniej jak mogą, zawsze skłonni są do pomocy. A są największymi figlarzami w rodzie! Dwa kocury to dobry nabytek dla Kotów Od Tokarza

A tymczasem we wrześniu urodziła się kolejna córka Łatki i Puszka. Była podobna do Klary, biała w czarne łatki, miała śliczne duże oczy i prezentowała się świetnie!

-Jest doskonała... -Westchnął Puszek. - Czuję, że jest nasza przyszłością!

Było w tym dużo racji. Ale nikt nie wiedział, ile mała Kari w przyszłym roku narobi kłopotów...

Tymczasem koteczka rosła niczym na drożdżach! W październiku była już rozgadaną, rozbieganą kuleczką, przyprawiającą o uśmiech na pyszczku każdego kota od Tokarza!

A lubiła plątać się z Felkiem i Kluskiem. Młode jeszcze koty, bo dopiero roczne, często potajemnie zabierały małą na jakieś wyprawy. Kari potrafiła też dotrzymać słowa-nikomu nic nie będzie mówić! Dlatego milczała jak grób.

Wkrótce potem koty zaznajomiły małą z historiami Kotów od Tokarza. Oprowadziły ją po cmentarzyku u Tokarza, i obiecały wziąć ją na łąkę-dom Armetiego i Cmentarz wielu innych kotów.

Historia Belli i Mruczka bardzo spodobała się koteczce. Z dumą twierdziła, że to jej własna babcia była taka ciekawa! Po usłyszeniu bohaterskich czynów rodziców, bitwy z Tonią, kłótni rodziców i pechowych lat 2005, 2007-pałała ciekawością żeby do końca poznać resztę historii. Ale nikt nie mógł jej udzielić odpowiedzi na pytania-co się stało wiosną i jesienią 2007-tego koty nie wiedziały, bo nikt nie potrafił udzielić im odpowiedzi.

Gdy usłyszała od Felka i Kluska ich historię, była niemal przekonana że to kłamstwo! Przecież oni tak się kochają, że nie mogli być tacy dla siebie kiedykolwiek!

Ale wszyscy zapewnili małą, że to prawda. Jednakże teraz nie ma szans, by znów zapałali do siebie taką niechęcią jak wtedy.

Od tej pory Kari stała niemal codziennie przy grobach u Tokarza. Była kotką najbardziej w rodzie zainteresowaną swoimi przodkami. Chciała ich poznać, spotkać po kolei...

Kiedy usłyszała o tym, że Kanis i Łatka miały okazję ujrzeć Zoję, czuła się jak zbity pies. Czemu nie ona? Jej tak strasznie na tym zależy!

Często wieczorami stała przy płytkach nagrobnych i próbowała wzywać duchy spoczywających tam kotów, ale na darmo-po pierwsze koty nie pojawią się na zawołanie, a w dodatku prawie żaden z tych leżących tam kotów nie był wybranym-nie znajdował się w Bramach Armetiego, więc po prostu przestali istnieć-byli i ich już nie ma. Tylko Mister... Ona znalazła się tam gdzie każdy chciałby z nich dotrzeć... A Gawron... On nawet nie należał do kotów od Tokarza!

-Nawet ten Gawron, proooszę! Ktokolwiek z was!! Plissss! -Błagała, ale odpowiadała jej śmiertelna cisza.

-No, tak. Kto by odwiedzał taką małą, byle jaką Kari... -Westchnęła.

---