(...). Zezwala się na wyłożenie siedzenia gąbką (przeciwodleżynową), której wy­sokość nie może przekraczać 5 cm i która musi być tak elastyczna, żeby przeciw­ległe rogi położone po przekątnej przy zgięciu stykały się.

Jazda na wózku. Zawodnik ma prawo poruszać się na wózku w dowolnym kie­runku i dowolnie długo, wykorzystując ruch wózka (bez dalszego obracania kół wózka rękami). W tym czasie może on piłkę chwytać, podawać, rzucać do kosza.

Jazda z piłką. Zawodnicy mogą poruszać się z piłką w dowolnym kierunku, przestrzegając następujących przepisów:

- zawodnik, który chwycił piłkę nie będąc w ruchu, może jeszcze wykonać obrót wózkiem w dowolny sposób;

- zawodnik, który otrzymał piłkę w czasie jazdy wózkiem, może wykonać ob­rót poprzez ruch jednym lub dwoma kołami albo używając hamulca;

- zawodnik, który chwycił piłkę podczas jazdy, może jeszcze przesunąć się w przód, wykorzystując szybkość wózka, ale nie wolno mu dodatkowo kozłować i napędzać wózka.

Piłka powinna być położona na udach zawodnika, a nie między kolanami, a w czasie wykonywania obrotu wózek nie powinien przesuwać się do przodu.

Obrót. Może nastąpić wtedy, gdy piłka leży na udach zawodnika, który obra­ca się na wózku w jakimkolwiek kierunku, poruszając tylko jednym kołem. Wóz­kiem można jeździć do przodu lub do tyłu, obracając koła jedną albo obiema ręka­mi. Dotknięcie kół wózka jedną albo obiema rękami w czasie jazdy wózka traktowane jest - z wyjątkiem zatrzymania - jako jazda, jeśli zawodnik posiada piłkę. Podczas jazdy w kierunku kosza można dotknąć rękami kół wózka w celu wyprostowania się, ale tylko przed wykonaniem rzutu. Przekroczenie tego przepisu jest karane.

Kozłowanie piłki. Zawodnik posiadający piłkę musi, poruszając się po boisku, kozłować ją. Kozłować można dwoma sposobami:

1. Jedną ręką obracać koła wózka, a drugą jednocześnie kozłować piłkę.

2. Kozłować piłkę dwukrotnie, a następnie położyć ją na kolanach i maks.
dwukrotnie obrócić koła wózka. Tę czynność należy wykonywać naprzemiennie.

Kozłowanie uważa się za błędne, gdy zawodnik:

• odbija piłkę oburącz;

• kozłując piłkę zostanie zatrzymany przez przeciwnika;

- w czasie przerwy w kozłowaniu trzyma piłkę w rękach, a nie na kolanach;

- rozpocznie nowy cykl kozłowania (chodzi tu o dwukrotne poruszenie kół
wózka) przed ukończeniem poprzedniego; zawodnik musi wtedy piłkę podać, rzu­cić w kierunku kosza lub musi jej dotknąć zawodnik drużyny przeciwnej;

• z piłką leżąca na kolanach więcej niż dwukrotnie obraca rękami koła wózka;

- w czasie hamowania wózka ściska piłkę nogami lub trzyma piłkę w inny
niedozwolony sposób.

Zasadą jest, że po skończeniu kozłowania lub zatrzymaniu wózka zawodnik powinien oddać rzut w kierunku kosza lub podać piłkę innemu zawodnikowi.

Kontakt fizyczny. Jeżeli zetknięcie fizyczne z innym graczem wynika z dobrze prowadzonej walki o piłkę (nie jest zamierzone), a zawodnicy znajdują się w takich pozycjach, że mogą spodziewać się zdobycia piłki bez zetknięcia osobiste­go oraz zachowują się odpowiednio ostrożnie w celu uniknięcia go - takie zetknię­cie może być uznane za przypadkowe i nie powinno być karane. Przewinieniem jest najechanie wózkiem na przeciwnika w czasie przechwytywania piłki. W przypadku krycia „tylu" zawodnik znajdujący się za przeciwnikiem jest odpowiedzialny za ze­tkniecie się.

Faul z powodu przewagi fizycznej. Walka o piłkę nie usprawiedli­wia zetknięcia osobistego z przeciwnikiem posiadającym piłkę. Jeżeli broniący za­wodnik, walcząc o piłkę z niedogodnej pozycji, spowoduje zetknięcie osobiste, po­winien być ukarany. Zawodnikowi jadącemu nie wolno zajeżdżać drogi, jadąc Wózkiem do tyłu. Nie wolno również przeciwnika trzymać, popychać, najeżdżać na niego, utrudniać mu poruszania się przez wysunięcie ręki, barku, biodra lub kolana oraz nadmierne pochylanie ciała, nie wolno też trzymać i używać hamulców jego wózka. Nie wolno używać siły fizycznej ani powodować zetknięcia się z rękami przeciwnika, z wyjątkiem takiej sytuacji, gdy jest to tylko zetknięcie ze spoczy­wającą na piłce ręką przeciwnika lub dotknięcie przypadkowe w czasie walki o piłkę. Nie wolno jednak dotykać rąk przeciwnika, gdy zawodnik wykonuje rzut do kosza.

Zawodnikowi kozłującemu piłkę po prostej drodze nie wolno nacierać na prze­ciwnika znajdującego się na jego drodze ani powodować zetknięcia się z nim. Za­wodnik kozłujący piłkę po prostej drodze nie może być z niej spychany. Jeżeli prze­ciwnik zdoła zająć na tej drodze prawidłową pozycję obronną, zawodnik kozłujący musi uniknąć zetknięcia, zmieniając kierunek lub kończąc kozłowanie.

Zawodnik, który zasłania, a nie wkłada odpowiedniego wysiłku w walkę o piłkę, w razie zetknięcia osobistego ponosi za nie większą odpowiedzialność:

- jeżeli zajął pozycję tak bliską przeciwnika, że normalne ruchy tego ostatnie­go doprowadzają do popychania lub najeżdżania;

• jeżeli tak szybko zajął pozycję na drodze będącego w ruchu przeciwnika, że uniknięcie popchnięcia lub wypadnięcia z wózka jest niemożliwe.

Przewinienie umyślne. Jest to przewinienie osobiste popełnione przez zawodnika celowo. Ciężar winy jest tu pośredni pomiędzy normalnym przewinie­niem osobistym a przewinieniem powodującym dyskwalifikację. Zawodnik, który celowo nie zwraca uwagi na piłkę i powoduje przewinienie osobiste z przeciwni­kiem posiadającym piłkę, popełnia przewinienie umyślne. Zazwyczaj odnosi się to także do przewinień wobec zawodnika nie posiadającego piłki. Zawodnik posia­dający piłkę może też popełnić przewinienie umyślne, jeżeli celowo powoduje ze­tknięcie się z przeciwnikiem. Zawodnik, który powtórnie popełnił przewinienie umyślne, powinien być zdyskwalifikowany.

Kary. Winnemu należy zapisać przewinienia osobiste, poszkodowanemu zaś przyznać dwa rzuty wolne (z wyjątkiem sytuacji, kiedy poszkodowany zawodnik zdobywa kosz);

- umyślny najazd na przeciwnika - karany jest dwoma rzutami wolnymi;

- kontakt spowodowany przez wózek zawodnika, który w sposób widoczny nie miał możliwości zatrzymać go - traktowany jest jako ostrzeżenie;

• zderzenie po oddaniu piłki traktowane jest jako niesportowe zachowanie się.
  

Zawodnikowi nie wolno podnosić się na wózku w celu uzyskania kontroli nad piłką ani w celu trzymania piłki wyżej.

Gdy zawodnik spadnie z wózka, trener ma prawo wejść na boisko.

Przerwy w grze spowodowane wypadkiem. Sędziowie mogą za­rządzić przerwę w razie kontuzji lub wypadnięcia zawodnika z wózka czy też inne­go poważnego powodu. Jeżeli w chwili zaistnienia wypadku toczy się gra, sędzio­wie powinni wstrzymać się z jej przerwaniem aż do zakończenia trwającej akcji. Akcję należy uznać za zakończoną, gdy drużyna wykona rzut do kosza, straci piłkę lub przetrzyma piłkę w grze. Jeżeli jest to konieczne ze względu na kontuzję za­wodnika, sędziowie mogą bezzwłocznie przerwać grę. Trener ma prawo pomóc usiąść ponownie na wózek zawodnikowi, który wypadł z wózka. Zawodnik, który w wyniku odniesionej kontuzji nie może podjąć dalszej gry w ciągu l minuty, po­winien być zastąpiony zawodnikiem rezerwowym, który ma prawo wykonywać rzuty osobiste przyznane kontuzjowanemu zawodnikowi.

---