Politechnika Gdańska
Wydział Oceanotechniki |
Laboratorium Spawalnictwa |
Ćw. nr 2 |
Temat: Spawanie elektrodą otuloną |
Kierunek:
Zarządzanie |
Imię i nazwisko: Magdalena Makiła, Agnieszka Makowska, Katarzyna Markowska, Agnieszka Olszewska, Paula Ryzop |
Data: 13.04.2011r.
|
Ocena: |
Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia było zapoznanie się z metodą spawania ręcznego elektrodą otuloną.
Część teoretyczna.
Spawanie łukowe elektrodą otuloną nazywane jest również metodą MMA (Manual Arc Welding) i jest to najstarsza i najbardziej uniwersalna metoda spawania łukowego.
W metodzie MMA wykorzystywana jest elektroda otulona, która składa się z metalowego rdzenia pokrytego sprasowaną otuliną. Pomiędzy końcem elektrody a spawanym materiałem wytwarzany jest łuk elektryczny. Zajarzenie łuku ma charakter kontaktowy poprzez dotknięcie końca elektrody do materiału spawanego. Elektroda topi się i krople stopionego metalu elektrody przenoszone są poprzez łuk do płynnego jeziorka spawanego metalu tworząc po ostygnięciu spoinę. Spawacz dosuwa elektrodę w miarę jej stapiania do spawanego przedmiotu tak, aby utrzymać łuk o stałej długości i jednocześnie przesuwa jej topiący się koniec wzdłuż linii spawania. Topiąca się otulina elektrody wydziela gazy, które chronią płynny metal przed wpływem atmosfery a następnie krzepnie i tworzy na powierzchni jeziorka żużel, który chroni krzepnący metal spoiny przed wpływem otoczenia. Po ułożeniu jednego ściegu żużel należy mechanicznie usunąć.
Zalety:
możliwość spawania różnych rodzajów i gatunków metali i stopów: stale niestopowe i stopowe, żeliwa, nikiel, miedź i jej stopy,
możliwość spawania w każdej pozycji, w warunkach polowych (przy niewielkim wietrze), na wysokościach a nawet pod wodą,
wysoka jakość spoin, dobre własności mechaniczne,
możliwość spawania cienkich elementów (praktycznie od 1,5mm) i grubych (spoiny o grubościach powyżej 4mm zaleca się wykonywać wielowarstwowo),
wykorzystywanie prostych w obsłudze, łatwo przenośnych i stosunkowo tanich urządzeń do spawania MMA.
Wady:
niska wydajność spawania (ok. 1-5 kg stopiwa/godz.), szczególnie dokuczliwa przy spawaniu grubych elementów,
mała prędkość spawania (ok. 0,1-0,4 m/min.),
konieczność usuwania żużla i wymiany elektrod co dodatkowo zmniejsza wydajność procesu,
jakość spoin mocno uzależniona od umiejętności spawacza,
duża wrażliwość na wilgoć - szczególnie elektrod zasadowych,
stosunkowo duży koszt materiałów spawalniczych (elektrod) w porównaniu do innych metod,
duża ilość wydzielanych gazów i dymów spawalniczych.
Część praktyczna - przebieg ćwiczenia
Stosowane urządzenia
Urządzenie: Spawarka inwerterowa LHL 315
Elektroda: EB 1,46.
Przebieg ćwiczenia:
Przed przystąpieniem do spawania sprawdza się dokładne stan źródła, kabli, uchwytu elektrody oraz zacisku masy. Ponadto należy zweryfikować prawidłowość doboru gatunku i średnicy elektrody pod kątem zastosowania. Otulina elektrody nie może być naruszona.
Spawanie zostaje zainicjowane przez uderzenie elektrodą spawalniczą w rowek spawalniczy. Następnie należy elektrodę cofnąć, nie powodując nadmiernego wydłużenia łuku i przemieszczać ją powoli i równomiernie, przez cały czas obserwując powierzchnię powstałego jeziorka spawalniczego. Elektrodę spawalniczą należy przesuwać uchwytem pochylonym w przód - w kierunku zgodnym z kierunkiem spawania. Warstwa żużla jest widoczna za jeziorkiem spawalniczym.
Podczas spawania należy koncentrować się na długości łuku, która powinna być jak najmniejsza. Długość łuku w trakcie spawania może łatwo wzrosnąć w miarę zużywania się elektrody.
Po zużyciu elektrody, należy usunąć żużel ze spoiny i wyczyścić ją szczotką stalową. Zajarzenie łuku w kolejnej elektrodzie należy rozpocząć w miejscu znajdującym się nieznacznie przed wykonanym odcinkiem spoiny, następnie należy ją cofnąć do tego odcinka spoiny i kontynuować proces spawania.
Aby zakończyć kładzenie spoiny należy nieco cofnąć elektrodę wzdłuż wykonanego łączenia, a następnie ją odsunąć.
Wnioski :
Spawanie elektrodą otuloną, jest jedną z najprostszych i najbardziej elastycznych metod, ponieważ jest stosowana w każdych warunkach.
Elektroda składa się z rdzenia metalowego otulonego warstwą topnika. Rdzeń stanowi zazwyczaj drut spawalniczy ze stali nierdzewnej. Otulina, która od grywa w tym procesie istotną rolę, jest prasowana na rdzeń i nadaje każdej elektrodzie jej specyficzne indywidualne cechy.
Podstawowa różnica w stosunku do innych metod spawania polega na tym, że w tej elektroda ulega skróceniu.
2