Rola Kościoła w przekazywaniu Objawienia St. Moysa SJ

0. Wprowadzenie

• Nowość Konstytucji o Bożym Objawieniu (Vaticanum II): Kres epoki rozdziału teologii i życia modlitewnego, Biblijność formy i treści

• Artykuł pokazuje „Stanowisko Kościoła wobec Objawienia Bożego, jak je otrzymuje i przekazuje”, Oprócz tej funkcji ╬ , o stosunku PS do Tradycji (w trosce o ekumenizm)

1. Istota Objawienia Chrześcijańskiego - Egzystencjalne określenie nadprzyrodzonej tajemnicy Objawienia (opis działania Bożego w Objawieniu)

a) rozwój i różne aspekty teologii Objawienia (polemika z protestantyzmem, racjonalizmem i modernizmem)

• Tridentinum: obrona rzeczywistego przekazywania prawd objawionych przez ╬ na tle dyskusji o PS i Tradycji

• Vaticanum I: podkreśla, że Bóg przemówił do ludzkości, konieczność i celowość tego faktu i kryteria dzięki którym można go rozpoznać (treść Objawienia)

• Modernizm= wyłanianie Objawienia ze świadomości ludzkiej, ╬ obrona doktryny i zew. charakteru Obajw.

• Efekt: podkreślenie treści intelektualnych (Re-velatio), Objaw. = zespół prawd zdefiniowanych i usystematyzowanych celem ich obrony (konceptualność)

• Vaticanum II: to podsumowanie współczesnej teologii, powrót do źródeł, perspektywa historiozbawcza i misyjna, integracja elementu zbawczego i intelektualnego (egzystencjalność). Objawienie to prawda i wydarzenie:

- zbawczy akt Boga wobec ludzi

- osobowe spotkanie ja i TY (personalizm)

- dokonuje się w historii- czyny i słowa (Izraela→ Chrystusa, Zmartwychwstania), chrystocentryzm, transcendentna i immanentna wola Boża, hist. Św.,

ludzkie uwarunkowania, hist. Świecka

- zgorszenie partykularyzmem ╬ , tylko on słyszy Objaw. (niezrozumiały plan Boży)

• Charakter Trynitarny Objaw.: od Ojca idzie, w Synu skoncentrowane, dokonywane przez Ducha Św.

b) Chrystus jako centrum i pełnia Objawienia (zbawcze działanie i zbawcza prawda → Soter i Logos)

• U św. Jana Słowo objawiające, od Boga do ludzi

• W ST przez proroków, w NT wcielone, uosobione

• Syn Boży przyczyna i autor Objaw (Bóg, który mówi = Bóg o którym się mówi, zadanie = egzystencja)

2. ╬ wobec Ewangelii Chrystusowej: stosunek ╬ do Objawienia i przekazywania Go ludziom.

a) ╬ jako uobecnienie Objaw.

• Objaw. musiało się dokonać- raz-we wspólnocie ludzi, by być uniwersalne (dokonywać się, docierać do wszystkich), Żydzi je odrzucili, poganie przyjęli

• Adresatem Objaw jest wspólnota ewangeliczna i sakramentalna, dopiero potem poszczególny człowiek

• ╬ jest sługą Objaw., które nie może latać w próżni, ale musi mieć konkretny „nośnik”, wcielać się, jak Chrystus

• A ponieważ się wciela to w konkretnej sytuacji hist., geogr., kult., trzeba więc inkulturacji i odczytywania znaków czasu

b)Apostołowie otrzymują Ewangelię

• Apostoł (hebr. szaliah)-zastępca, który posiada wszystkie prawa i pełnomocnictwa, identyfikuje się z wysyłającym (tu Bogiem)

• Zaniesienie pełnego Objaw (w ST niepełne) nie tylko do Izraelitów ale wszystkich

• Pojęcie Ewangelii

- Tridentinum : prawda obiecana prorokom, a objaw przez Jezusa

- Chrystus to pełna Ewangelia (w głoszonej prawdzie i w działaniu)

c)Tradycja apostolska i po apostolska (przekazywanie Ewangelii)

• Strzec depozytu wiary, trzymać się tradycji ( z nauki i przykładu życia)

• Czasy apostolskie (tradycja apostolska) to koniec Objaw. aż do paruzji

• Utrwalenie tradycji w ustaleniu Kanonu PS wg kryterium apostolskości odróżniającemu od apokryfów (Atanazy IV, Innocenty 405r)

• ╬ poapostolski (tradycja kościelna) chociaż podaje regułę wiary, która podlega regule apostolskiej

• Charakter tradycji ╬ w stosunku do apostolskiej: pogłębienie rozumienia słów przekazanych w stworzonym już, a nie tworzącym się depozycie wiary- pogłębianie wiary przez wiernych, wew. doświadczenie, charyzmat prawdy biskupów

d)Tradycja ontyczna

• Objaw. nie może być ograniczone do przekazywania pewnych prawd

• Przekazywanie rzeczywistości ontycznej przez przykłady, instytucje i nauczanie

• Chrystus pośrednik Objaw i jego treść a więc i Tradycji

• On mieszka w Kościele i chce się dać każdemu z osobna również przez cnoty

• Tradycja jest związana z osobami i tylko w nich istnieje

3. PS i Tradycja

a) Dyskusje przedsoborowe:

• reformacja rozumiała Tradycje jako zniekształcenia ludzkie, co wynikało z szerokiego stosowania tego terminu(o zwyczajach, obrzędach, dyscyplinie, liturgii i dogmatach)

• nauka Tridentinum: Tradycja pochodzi od Chrystusa i Ducha Św., przez apostołów jest dawana ╬ do dziś, niepisana, o moralności i wierze, trzeba ją przyjąć na równi z PS

• Geiselman: Tradycja to uzupełnienie, niezależne źródło wyjaśniające i poszerzające w sprawach drugorzędnych PS.

b) PS i Tradycja w Konstytucji Dei Verbum

• „╬ pewność swoją co do wszystkich spraw objawionych czerpie nie z samego tylko PS”

• Więc Tradycja nie jest ilościowym uzupełnieniem PS, ani PS nie skodyfikowaniem całego Objaw., mają jeden cel i z jednego źródła wypływają (Bóg)

• Przyczynek do Ekumenizmu: tradycja ustna prorocka i apostolska wyprzedza Kanon, urzeczywistnia się w głoszeniu, liturgii, jest rzeczywistością Chrystusa, kryterium rozpoznania tradycji jest apostolskość, a interpretuje ję Urząd Nauczycielski

4. Urząd Nauczycielski wobec Objawionego Słowa jest interpretatorem

• Zachowanie depozytu (by nie zapomnieć i nic nie dodać)

• Obrona depozytu (odpowiedź na trudności i błędy)

• Wykładanie, objaśnianie, interpretacja depozytu

• Cały ╬ zachowuje przekazuje depozyt, ale autentycznie interpretuje only Urząd Nauczycielski (podaje normę wiary nie absolutną)

• ╬ pobożnie słucha Słowa Bożego i je przekazuje

• Urz.ąd Nauczycielski ╬ opiera się na PS i dąży do prawdy

---