„Śmiejmy się! Kto wie, czy świat potrwa jeszcze trzy tygodnie?” - Pierre A. Beaumarchais
Wiecznie zabiegani. Jeśli już się martwimy to tylko naszymi powierzchownymi sprawami, które często wypadają z naszych rozkojarzonych głów. Wieczni pesymiści. Niepokoimy się tym, co może przynieść jutro. Słyszymy o tragediach, katastrofach, wybuchach, o śmierci… Jednak mimo wszystko, obawiamy się zadać sobie pytanie czy świat, na którym żyjemy potrwa jeszcze trzy tygodnie?
Zgodnie z stwierdzeniem pochodzącym z „Piosenki o końcu świata” Czesława Miłosza - koniec świata dzieje się w każdej chwili, każdego dnia. Ten kraniec jest wynikiem śmierci. Podmiot liryczny sugeruje nam, że może to być zwykły dzień, w którym wykonujemy nasze odwieczne prozaiczne czynności. Dzięki temu możemy podejrzewać, że to zjawisko jest wydarzeniem jednostkowym, że wraz z kresem naszego życia, kończy się świat. Nie potrafimy przewidzieć, kiedy dokładnie nastąpi, ponieważ nie potrafimy odczytać przyszłości. Jesteśmy niewolnikami swojego przeznaczenia.
Przez ostatnie sytuacje, które wydarzyły się w moim życiu jestem pewna, że boje się końca świata, boje się śmierci, która przychodzi bez zapowiedzi i przynosi moim bliskim żal, smutek i cierpienie. Staram się o tym nie myśleć, ponieważ jestem młodą osobą. Próbuje i marze o tym by żyć zgodnie z zasadą carpe diem. „Chwytaj dzień, bo przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie..” - nawiązuje ona do „Pieśni” Horacego quid sit futurum cras, fuge quaerere - nie pytaj o to, co przeniesie jutro.
Zgadzam się z słowami Pierre A. Beaumarchais - Śmiejmy się! Kto wie, czy świat potrwa jeszcze trzy tygodnie? Uważam, że trzeb cieszyć się i korzystać z tego, co się ma. Każdy dzień przynosi nowe niewiadome, które mogą okazać się miłymi niespodziankami bądź przykrymi rozczarowaniami. Nie warto martwić się na zapas. Skoro przyszłość jest wielką niewiadomą, a przeszłość tylko i wyłącznie wspomnieniem to najważniejsza jest teraźniejszość, i to co tu i teraz. Jeśli kiedyś będę musiała zejść z tego świata chciałabym wiedzieć że nie zmarnowałam ani chwili mojego życia.