KATECHEZA LO.T.
Temat: „OJCZE SPRAW, ABY BYLI JEDNO …”.
Cele:
Ukazanie znaczenia ekumenizmu w życiu chrześcijanina.
Kształtowanie świadomości i odpowiedzialności za rozwój myśli ekumenicznej.
Wprowadzenie
Chociaż wielkim pragnieniem Jezusa było, aby Jego uczniowie stanowili jedno, już od najwcześniejszych dni doświadczeniem Kościoła były podziały, schizmy i herezje.
Jezusowa modlitwa, aby Jego uczniowie stanowili jedno, nie jest zrealizowana do końca. Jednak Kościoły chrześcijańskie podejmują wysiłki, aby na nowo osiągnąć długo oczekiwaną jedność. Służy temu ruch ekumeniczny.
Czym jest EKUMENIZM?
Pewnie nie jeden raz słyszeliście to słowo. Spróbujmy przypomnieć, co ono oznacza.
Przewidywane odpowiedzi uczniów:
Dążenie do jedności;
Wspólne modlitwy;
Tolerancja.
Rozwinięcie
Dwa największe i najbardziej bolesne podziały miały miejsce w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa. W XI w. dokonał się rozłam, w wyniku którego powstał Kościół prawosławny, a w XVI w. na skutek reformacji powstało na Zachodzie wiele wspólnot protestanckich. W obu wypadkach miliony chrześcijan zerwały łączność z Kościołem rzymskim i nadal pozostają od niego oddzielone.
Przez wiele wieków chrześcijaństwo pozostawało podzielone i niewiele czyniono dla ponownego zjednoczenia, nie bez winy ludzi z jednej i drugiej strony. Dopiero w XX w. zaczął się rozwijać ruch ekumeniczny, w którym zaznaczył się wkład zarówno protestantów, jak i katolików.
Odczytujemy fragment Dekretu o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II
Wierni Kościoła katolickiego powinni bez wątpienia w pracy ekumenicznej troszczyć się o odłączonych braci, modląc się za nich, użyczając im wiadomości o sprawach Kościoła i pierwsi powinni wychodzić im naprzeciw. Przede wszystkim zaś winni sami bacznie i szczerze wziąć pod uwagę to, co trzeba w samej Rodzinie katolickiej odnowić i przeprowadzić, by jej życie wierniej i wyraźniej dawało świadectwo o tym, czego Chrystus nauczał i co ustanowił, a Apostołowie nam przekazali.
Mimo że Kościół katolicki ubogacony został wszelką prawdą objawioną przez Boga, wzrost Królestwa Bożego ulega opóźnieniu. Wobec tego wszyscy katolicy powinni dążyć do chrześcijańskiej doskonałości, a każdy - zależnie od swego stanu - ma dokładać starań, by Kościół nosząc w swym ciele Jezusowe uniżenie i umartwienie oczyszczał się z dnia na dzień i wszelkimi środkami łaski, to jednak jego członkowie nie żyją pełnią gorliwości w oparciu o nie, jakby to należało, tak że oblicze Kościoła za mało świeci braciom od nas odłączonym.
Jaka jest relacja Soboru do braci odłączonych?
(zwrócić uwagę na autokrytykę Kościoła).
Odczytujemy fragment przemówienia Jana Pawła II podczas spotkania ekumenicznego
we Wrocławiu 31 maja 1997 r.
W ciągu ostatnich lat zmniejszył się znacząco dystans oddzielający od siebie Kościoły i Wspólnoty kościelne. Ale ciągle jest to dystans zbyt duży! Za duży! Nie tak chciał Chrystus! Musimy zrobić wszystko, aby odzyskać pełnię komunii. Nie wolno nam ustawać w tej drodze. Powróćmy raz jeszcze do modlitwy arcykapłańskiej Jezusa, w której mówi: Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie (…) aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał (J17,21). Niech te słowa Chrystusa staną się dla wszystkich wezwaniem do wysiłku na rzecz wielkiego dzieła zjednoczenia.
Jak ocenia dążenia i działania ekumeniczne Jan Paweł II?
Odczytujemy fragment Katechizmu Kościoła Katolickiego
Aby jak najlepiej odpowiedzieć na wymagania stawiane przez ekumenizm, konieczne jest spełnienie następujących warunków:
Stała odnowa Kościoła w coraz większej wierności jego powołaniu. Taka odnowa jest mocą ruchu zmierzającego do jedności.
Nawrócenie serca, „by wieść życie w duchu Ewangelii”, ponieważ to niewierność członków wobec daru Chrystusa powoduje podziały.
Wspólna modlitwa, ponieważ „nawrócenie serca i świętość życia łącznie z publicznymi i prywatnymi modlitwami o jedność chrześcijan należy uznać za duszę całego ruchu ekumenicznego, ekumenicznego słusznie można je zwać ekumenizmem duchowym”.
Wzajemnie poznanie braterskie.
Formacja ekumeniczna wiernych, a zwłaszcza kapłanów.
Dialog między teologami i spotkania między chrześcijanami różnych Kościołów i wspólnot.
Współpraca między chrześcijanami w różnych dziedzinach służby ludziom.
Jakie stanowisko w dziedzinie ekumenizmu prezentuje Kościół w KKK 821?
Podsumowujemy
Najważniejszym wydarzeniem ekumenicznym naszego wieku był Sobór Watykański II (1962 - 1965), zwołany przez papieża Jana XXIII. Sobór ten miał dwa główne cele: odnowę i pojednanie. Z tego względu papież zaprosił Kościół prawosławny, anglikański i Kościoły protestanckie z całego świata do przysłania swych obserwatorów na obrady Soboru.
Kontynuacją prac Soboru jest działalność papieża Jana Pawła II, który zawsze okazuje zdecydowane poparcie dla ekumenizmu. Jego działalność ekumeniczna jest charakterystyczną cechą pontyfikatu. Idąc śladami swoich poprzedników Ojciec Święty spotyka się podczas każdej swojej pielgrzymki z przedstawicielami różnych Kościołów chrześcijańskich i innych wyznań. Wielka troska Jana Pawła II o sprawę jedności Kościoła zaowocowała Encykliką
Ut unum sint (Aby byli jedno), ogłoszoną 30 maja 1995 r. Jest to pierwszy dokument papieski wydany po Soborze Watykańskim II, który podejmuje w sposób systematyczny problematykę jedności wśród wyznawców Chrystusa, ukazuje przebytą drogę a także dzisiejszą sytuację ekumenizmu oraz potrzebę jego dalszego rozwoju.
Zakończenie
Widzimy więc, że nurt dążący do jedności wśród wyznawców Chrystusa jest coraz bardziej widoczny w życiu codziennym. Najbardziej dostrzegalny jest tzw. ekumenizm praktyczny.
Jak myślicie, na czym on polega?
Na wzajemnej pomocy (np. w czasie powodzi); na dążeniu do pokoju; istnieniu szkół różnowyznaniowych ( w Krakowie jest przedszkole prowadzone przez siostry zakonne, do którego przyjmowane są dzieci różnych wyznań).
Istnieje również ekumenizm duchowy, polegający na wspólnych modlitwach, istnieniu tygodnia modlitw o jedność chrześcijan.
Wezwania i katolickie zasady ekumeniczne przedstawione przez Kościół odzwierciedlają głębokie pragnienie Boga, który chce, aby Jego dzieci przebaczały sobie i darzyły się wzajemną miłością. A ponieważ wszystkie podziały i rozłamy są skutkiem grzechu, czyli zerwania jedności z Bogiem, jedność może urzeczywistnić się wśród nas dopiero wtedy, gdy życie każdego z nas zostanie przemienione miłością do Boga i głęboką wiarą w Chrystusa. Każdy winien zatem nawrócić się bardziej radykalnie na Ewangelię.
Zapis do zeszytu
Ekumenizm - poglądy i postawy wyrażające dążenie do zjednoczenia chrześcijan wszystkich wyznań w jednym Kościele Chrystusowym.
kościół katolicki jest świadomy, że jest jedynym prawdziwym Kościołem Chrystusa i że posiada pełnię środków zbawienia. Jest to Kościół, który nasz Zbawiciel po swoim zmartwychwstaniu powierzył Piotrowi, zlecając jemu i pozostałym Apostołom, aby go krzewili i nim kierowali.
1