2000.08.03 wyrok SN WKN 16/00 OSNKW 2000/11-12/101
glosa krytyczna: Żurek M. OSP 2001/10/147
Sąd jest związany treścią wniosku prokuratora złożonego w trybie określonym w art. 335 § 1 k.p.k. w tym sensie, że potrzeba dokonania jakiejkolwiek zmiany jego treści musi powodować rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych (art. 343 § 5 k.p.k.).
Przewodniczący: sędzia SN płk J. Steckiewicz (sprawozdawca) .
Sędziowie SN: płk E. Matwijów, płk J. Medyk.
V KK 186/06 - wyrok z dnia 22 marca 2007 r.
Jeżeli po uzgodnieniu między prokuratorem a oskarżonym kary lub środka karnego dochodzi, przed zamknięciem postępowania przygotowawczego, do zmiany lub postawienia oskarżonemu kolejnego zarzutu, to ponowne uzgodnienie w tym przedmiocie staje się niezbędnym warunkiem umieszczenia w akcie oskarżenia wniosku o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania rozprawy (art. 335 § 1 k.p.k.).
Wyrok z dnia 9 maja 2007 r., II KK 39/07 SN
Uzgodniony wniosek stron nie może żadną miara ograniczać sądu w realizowaniu jego konstytucyjnych kompetencji wydawania wyroków zgodnych tak z obowiązującym prawem jak i respektujących jego własne przekonanie oraz ocenę stwierdzonych w sprawie okoliczności faktycznych czy prawnych. To właśnie uzasadnia prawo Sądu do uzależnienia uwzględnienia wniosku od dokonania w nim określonych i przez niego stronom sugerowanych modyfikacji.
Z uzasadnienia:
Nie ulega wątpliwości, że przewidziana w art. 335 k.p.k. instytucja skazania bez rozprawy jest jedną z form konsensualnego kończenia procesu karnego. Taki jej charakter, niejako sam przez się, uzależnia możliwość jej zastosowania przede wszystkim od uzyskania przez prokuratora zgody oskarżonego na orzeczenie proponowanej przez niego w sformułowanym w tym trybie wniosku o skazanie bez rozprawy kary lub środka karnego. Ich uzgodnienie przez prokuratora i oskarżonego, stanowiące zawarty między nimi swoisty konsensus, jest bowiem jedną z przesłanek formalnych warunkujących sądowi możliwość skorzystania z tej instytucji. To niewątpliwe, bo mające umocowanie w samej treści art. 335 § 1 k.p.k., przekonanie rodzi określone procesowe konsekwencje. Jedną z nich jest związanie sądu orzekającego w trybie tego przepisu, takim wnioskiem prokuratora, tak co do wymiaru kary zasadniczej, jak i środków karnych. Orzekając bowiem niezgodnie z jego treścią, sąd tym samym narusza warunki tej ugody zawartej pomiędzy prokuratorem i oskarżonym, która właśnie tylko tak określiła przesłanki dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej przez oskarżonego. (…)
Nie ulega też wątpliwości, że to związanie sądu treścią wniosku prokuratora złożonego w trybie określonym w art. 335 § 1 k.p.k. nie jest bezwzględnie w tym sensie, że sąd dostrzegając potrzebę uzupełnienia, bądź zmiany takiego wniosku, może wystąpić wobec stron z taką inicjatywą, uprzedzając je, że w proponowanym kształcie nie może być on uwzględniony. O ile uzyska co do tego - na wyznaczonym w trybie art. 343 § 5 k.p.k. posiedzeniu - ich zgodę, to wówczas, uwzględniając ów wniosek w tak zmodyfikowanej jego treści, może wydać wyrok bez przeprowadzenia rozprawy. W przeciwnym razie powinien postąpić zgodnie z nakazem określonym w przepisie art. 343 § 7 k.p.k. (…)
WA 25/08 - wyrok z dnia 10 lipca 2008 r.
Jeżeli karą wskazaną we wniosku, o którym mowa w art. 335 § 1 k.p.k., jest kara ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania pracy na cele społeczne „w odpowiednim zakładzie pracy”, to bez uzgodnionej przez prokuratora z oskarżonym stosownej modyfikacji wniosku, orzeczenie przez sąd, że obowiązek ten ma być wykonywany w innych placówkach, organizacjach lub instytucjach wymienionych w art. 35 § 1 k.k., stanowi niedopuszczalne w trybie określonym w art. 343 k.p.k. wyjście poza ramy uzgodnienia.
WK 22/08 - wyrok z dnia 30 września 2008 r.
Ze względu na treść art. 335 § 1 k.p.k., z której wynika, że wniosek prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy może dotyczyć orzeczenia wyłącznie kary lub środka karnego, w tym trybie nie jest dopuszczalne wnioskowanie o zastosowanie środka wychowawczego, leczniczego albo poprawczego wobec sprawcy, który popełnił występek po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, jeżeli zachodzą warunki określone w art. 10 § 4 k.k. W związku z tym, a także koniecznością przeprowadzenia dowodów dla sprawdzenia, czy wspomniane warunki w konkretnym wypadku zachodzą, sprawa takiego oskarżonego powinna być zawsze rozpoznawana na zasadach ogólnych (art. 343 § 7 k.p.k.), czyli na rozprawie.
Wyrok z dnia 17 lutego 2009 r., WK 3/09
Oskarżony sprzedając substancję psychotropową dwóm żołnierzom, osiągnął określoną korzyść majątkową. W tej sytuacji, wobec niekwestionowanych ustaleń faktycznych sprawy, czemu dał wyraz Sąd w postanowieniu wydanym w toku na posiedzenia, aktywizowały się przesłanki do orzeczenia wobec oskarżonego - na podstawie art. 45 k.k. - obligatoryjnego środka karnego-przepadku korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa. Postulat orzeczenia tego środka powinien prokurator zamieścić we wniosku o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 335 § 1 k.p.k., dążąc do zachowania zgodności propozycji orzeczenia z ogólnymi i szczegółowymi zasadami wymiaru środków karnych określonymi w przepisach materialnprawnych.
Wyrok z dnia 5 listopada 2010 r., III KK 326/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 9/10)
Użyty w art. 335 § 1 k.p.k. zwrot „okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości” oznacza, że nie zachodzi uzasadniona wątpliwość m. in. co do poczytalności oskarżonego, a więc co do zdolności ponoszenia przez niego winy i w konsekwencji odpowiedzialności karnej.
Wyrok z dnia 15 marca 2011 r., sygn. akt: V KK 31/11 (Biuletyn Prawa Karnego nr 5/11)
Sąd dokonując kontroli wniosku prokuratora powinien był, przed jego uwzględnieniem ustalić, czy wniosek ten odpowiada przepisom prawa. Sąd powinien był więc sprawdzić w oparciu o materiał dowodowy znajdujący się w aktach sprawy, czy szkoda rzeczywiście powstała, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości, czy ewentualnie została ona naprawiona, a tym samym, czy prokurator prawidłowo uzgodnił z pokrzywdzonym wysokość szkody, do której naprawienia oskarżony miał zostać zobowiązany.
2
ART. 335 K.P.K.