KATECHEZA O ŚWIĘTOŚCI
Temat: ŚWIĘTYMI BĄDŹCIE!
Wprowadzenie
Dzisiaj słowo „świętość” jest nieco wypaczane i ośmieszane bądź przez środki masowego przekazu, bądź nawet wśród kolegów i koleżanek w naszych środowiskach. Jeżeli widzimy na ekranie postać, która nieporadnie składa ręce, jest ślamazarna - to na pewno wówczas pierwszy nasz odruch tj: nie chcę być taki, nie chcę być święty. I słusznie!
Ale czy rzeczywiście święci byli w życiu codziennym tacy jak ich się przedstawia, czy opisuje? Jacy byli? Żeby dać odpowiedź na to pytanie, trzeba najpierw zdać sobie sprawę z tego, co to jest świętość.
Rozwinięcie
Świętość - mówiąc krótko - jest to doskonałe zjednoczenie z Bogiem. Zjednoczyć się doskonale z Bogiem to:
Należeć całkowicie do Niego
Wypełniać Jego wolę
Poddać swoją wolę Jego woli
Wolą Boga jest Jego Prawo.
Jeżeli dyrektor szkoły wydaje jakieś prawo, polecenie np. chodzenie po szkole w zmienionych butach, tzn. że taka jest wola dyrektora, dyrektor tak chce. Ale to za mało, że dyrektor tak chce. Musi on jeszcze tą wolę swoją podać do wiadomości uczniów.
Bóg też objawił, podał swoją wolę poprzez swoje Prawo zawarte w Dziesięciu Przykazaniach Bożych - DEKALOGU i w EWANGELII. Poddając swoją wolę woli Bożej należymy całkowicie do Boga czyli mamy z Nim doskonałe zjednoczenie. I właśnie na tym polega świętość.
Jak widać z tego krótkiego rozumowania logicznego - świętość jest dostępna dla każdego z nas, tak jak dostępne jest wykonywanie w życiu 10 - ciu Przykazań Bożych. Potrzebna jest tu tylko dobra i silna wola, która będzie się poddawała woli Bożej. Jeżeli na co dzień będziemy każdemu Przykazaniu wierni to wówczas będziemy święci. Wynika z tego, że świętość jest prosta i zwykła, ale zarazem jest wielka bo daje nam niebo.
Świętość więc nie polega na tym, ażeby okazać się wiernym woli Bożej w nadzwyczajnie trudnych warunkach i sytuacjach (nieraz owszem), ale na codziennym spełnianiu woli Bożej w każdej naszej czynności:
W szkole - jak najlepsze korzystanie z lekcji
W domu - dobre przygotowanie do lekcji, wykonanie wszystkich zadań i obowiązków domowych.
Bo tak już jest w życiu, że jeżeli ktoś jest niedbały w małych sprawach, to i w dużych też będzie niedbały. A jeżeli ktoś w małych sprawach jest wierny to na pewno okaże się i w dużych wierny.
Chrystus na ten temat mówi tak: “Kto wierny jest w najmniejszej rzeczy i w większej wierny będzie, a kto w małym jest nieprawy i w większym nieprawy będzie” (Łk 16,10).
Chrystus wyraźnie żąda od nas świętości: “Bądźcie wy tedy doskonali jak i Ojciec wasz Niebieski doskonały jest” (Mt 5,48). Jezus Chrystus był sam doskonale zjednoczony z Ojcem swoim: “Ja i Ojciec jedno jesteśmy” i dlatego zawsze dla nas pozostanie wzorem.
Do świętości wzywa nas również Kościół poprzez naukę Soboru Watykańskiego II w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele: “Kościół, którego tajemnicę wykłada Sobór święty, uznawany jest przez wiarę za niezachwianie święty. Albowiem Chrystus, Syn Boży, który wraz z Ojcem i Duchem Świętym doznaje czci jako “sam jeden święty”, umiłował Kościół jako Oblubienicę swoją, siebie samego zań wydając, aby go uświęcić. Złączył go też ze Sobą jako Ciało swoje i hojnie obdarzył darem Ducha Świętego na chwałę Bożą. Toteż wszyscy w Kościele, niezależnie od tego czy należą do hierarchii, czy przez nią są kierowani, powołani są do świętości zgodnie ze słowami Apostoła Pawła: “Albowiem wolą Bożą jest uświęcenie wasze” (1 Tes 4,3).
Wszyscy chrześcijanie jakiegokolwiek stanu i zawodu powołani są do pełni życia chrześcijańskiego i do doskonałej miłości. Na osiągnięcie tej doskonałości wierni obracać powinni swe siły otrzymane od Chrystusa, aby idąc w Jego ślady i upodobniając się do wzoru jakim On sam jest dla nich, posłuszni we wszystkim woli Ojca, z całej duszy poświęcali się chwale Bożej i służbie bliźniemu” (KK 39,40).
Z tej nauki Kościoła wynika jasno, że jest jedna świętość, tylko są różne drogi osiągnięcia tej świętości. Jedni będą osiągali tę świętość w zakonie, praktykując tzw. Rady Ewangeliczne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Inni będą ją osiągali przez kapłaństwo, wypełniając swe obowiązki w duchu Chrystusowego nakazu: “Idąc na cały świat nauczajcie wszystkie narody...” (Mt 28,19). Jeszcze inni będą osiągać świętość w stanie świeckim, w róznych swoich zawodach.
My też jesteśmy święci gdy posiadamy stan łaski uświęcającej i dobrze spełniamy swoje obowiązki ucznia, uczennicy, kolegi, koleżanki, brata czy siostry.
(podać przykłady spełniania dobrze swoich obowiązków wobec Boga i ludzi).
Zakończenie
Czy święci, którzy już osiągnęli zbawienie, popełniali w swoim życiu grzechy?
Tak. Ale ciągle na nowo powstawali i jednoczyli się z Chrystusem.
Zapis do zeszytu
1. Świętość jest to doskonałe zjednoczenie z Bogiem (Chrystusem). A doskonałe zjednoczenie z Bogiem to:
Należeć całkowicie do Niego
Wypełniać Jego wolę
Poddać swoją wolę Jego woli.
2. Świętość jest dostępna dla każdego z nas, o ile kochamy Boga. Jest ona prosta i zwykła, a jednak aż tak wielka, że upodabniamy się do Boga, który jest jedyną Świętością.
3. Wzorem jest Chrystus, który z Ojcem był najściślej zjednoczony.
4. Do świętości możemy dążyć różnymi drogami: w zakonie, w kapłaństwie i w zawodach świeckich.