Biokinematyka stawow i kosci, Fizjoterapia


Biokinematyka stawów i kości

Błaszczyk Piotr „Biomechanika kliniczna”

Zagrobelny Koźniewski „Biomechanika”

Marciniak Szulc „Fizjoterapia i ortopedia”

Dega milanowska rehabilitacja medyczna

Myśliborski zaopatrzenie ortopedyczne

W najszerszym sensie pod Pojęciem kinematyki rozumieć należy naukę o ruchu. Bardziej dokładnie kinematyka dotyczy geometrii ruchu bez uwzględnienia siły, które ruch ten wywołują. Zastosowanie zatem kinematyki do żywego organizmu, w tym i ludzkiego- szczególnego biomechanizmu można nazwać biokinematyką

Biokinematyka obejmuje głównie:

- pomiary i zapisy ruchów ciała

Rozważania dotyczące charakterystyki stawów i kości objętych

Pomiary i zapis ciała ludzkiego

-dlatego używa się często zastosowanie skrótów

W 1962 roku amerykańska akademia chirurgów ortopedów przyjęto system ISOM-SFTR jako obowiązujący, a potem uczyniły to inne państwa

Wszystkie ruchy stawowe mierzy się z pozycji wyjściowych ściśle określonego neutralnego zera, a pozycje te są pozycjami anatomicznymi ciała. Oś międzynarodowa standardowego kątomierza (goniometru) powinno być możliwie dokładnie umieszczona w punkcie czynnościowej osi stawu w danej płaszczyźnie.

Oś międzynarodowego standardowego kątomierza (goniometru) powinna być możliwie dokładnie w punkcie czynnościowej osi stawu w danej płaszczyźnie

  1. System ISOM-SFTR zapewnia

    1. Łatwe funkcjonowanie, zrozumiałe i uniwersalne sposoby pomiarów ruchów w stawach i pozycji wyjściowych do pomiarów

    2. Metodę zapisu łatwo zrozumiałą przez wszystkich, bez niejasności mogących wynikać z dyscypliny naukowej, języka i terminologii

    3. Metodę odczytywaną przez każdego w ten sam sposób

Wszystkie ruchy proste lub złożone trójwymiarowe są prowadzone do ruchów w podstawowych płaszczyznach. SA one zapisywane symbolami S F T z wyjątkiem ruchów rotacyjnych, dla których symbolem jest litera . wszystkie ruchy zapisuje się trzema liczbami przedstawiającymi liczbę stopni ruchu kątowego.

Ruchy, które ogólnie biorąc, prowadzą w kierunku od ciała, tworzą grupę pierwszą i śa zapisywane najpierw, które prowadzą w kierunku ciała (do ciał)- grupę drugą i zapisywane są jako ostatnie, przy zapisie pozycji wyjściowej w środku

Pozycja wyjściową (anatomiczną) jest zwykle zero, ale w stanach chorobowych Mozę to być inna cyfra.

Pozycja wyjściowa (anatomiczna) jest zwykle zero, ale w stanach chorobowych może to być inna cyfra.

Systematyka ruchów

Określenie położenia i ruchów poszczególnych części ciała wymaga jednoznacznego zdefiniowania ich położenia w przestrzeni. W biomechanice stosuje się najczęściej układ prostokątny (kartezjański) złożony z trze wzajemnie prostopadłych osi wyznaczających główne kierunki.

Punkt wyjścia do opisu ruchów człowieka i położenia poszczególnych części ciała

Trzy umowne wzajemnie prostopadłe płaszczyzny przecinające się w środku ciężkości ciała tworzą układ płaszczyzn głównych ciała.

Standardowa pozycja anatomiczna

Linie przecięcia się tych trzech płaszczyzn wyznaczają główne osie ciała: pionowa, poprzeczna, strzałkowa

Każda z osi wyznacza dwa kierunki:

- wzdłuż osi strzałkowej kierunki tylny (grze=bietowy) i przedni (brzuszny)

- wzdłuż osi pionowej kierunek górny i dalszy

na kończynach bliższy i dalszy

- wzdłuż osi poprzecznej kierunek boczny i przyśrodkowy

W płaszczyźnie czołowej:

-przywodzenie

-odwodzenie

W płaszczyźnie strzałkowej:

-zgięcie

-wyprost

Definiowanie ruchów części ciała

-Rotacja wew.

-Rotacja zew.

Definiowanie ruchów w stope i ręce

-pronacja

-supinacja

Definiowanie ruchów części ciała

- oprócz płaszczyzn głównych, przechodzą przez punkt środkowy ciężkości ciała, Można zdefiniować dowolne płaszczyzny wtórne, przecinające się na osi wybranego stawu lub innego punktu anatomicznego.

Przykład: ruchy palców w kierunku od i do segmentów referencyjnego nazywa się odpowiednio odwodzenie i przywodzenie.

W przypadku dłoni płaszczyznę strzałkową układa odniesiona wyznacza trzeci segment, w przypadku stopy drugi segment.

Przykład ruchy palców w kierunku od i do segmentów referencyjnego nazywa się odpowiednio odwodzenie i przywodzenie

Łancuchy kinematyczne

-każde z połączeń stawowych pozwala na przemieszczenie kątowe sąsiadujące z nim segmentów.

-pojedynczy staw w zależności od typu

-zginanie i prostowanie

-przywodzenie i odwodzenie

-rotacja

-ruchy złożone mogą być realizowane przez układy wielosegmentowe

W biomechanice zespół funkcjonalny połączonych z sobą nosi nazwę łańcucha kinematycznego.

W zależności od realizowanego programu ruchowego łańcuch kinematyczny może składać się z dwóch lub więcej członów obejmujących swym zasięgiem nawet całe ciało.

Stopnie swobody łańcucha kinematycznego

- każdy staw można scharakteryzować na podstawie liczby niezależnych płaszczyzn, w których możne odbywać się ruch

- np. stawy jednoosiowe umożliwiają ruch tylko w jednej płaszczyźnie- mają więc jeden stopień swobody

- liczba stopni swobody dla pojedynczego stawu nie może być większa od trzech.

Stopnie swobody łańcucha kinematycznego

- przykład połączeń o jednym stopniu swobody:

-staw łokciowy

-stawy międzypaliczkowe

Przykład połączeń o dwóch stopniach swobody:

-staw promieniowo- nadgarstkowy

-ruchy zginania i prostowania (wokół osi poprzecznej)

-ruchy przywodzenia i odwodzenia (wokół osi strzałki)

Przykład połączeń trzech stopni swobody:

-staw biodrowy

-staw ramienno-łopatkowy:

-ruchy prostowania i zginania

-odwodzenia i przywodzenia

-rotacja

Stopnie swobody łańcucha kinematycznego

-stopnie swobody poszczególnych stawów działających w łańcuchu kinematycznym sumują się, co pozwala na realizację dowolnie skomplikowanych ruchów przestrzennych.

-aktywność układu o wielu stopniach swobody wymaga bardzo rozbudowanego układu…….

Aspekty kliniczne: nadmiarowość stopni swobody łańcucha pozwala na kompensowanie pewnych niedoborów powstałych układzie ruchu na skutek niewydolności funkcjonalnej lub zmian patologicznych

-np. osoba ze sztywnym biodrem może sprawnie chodzić, kompensując upośledzenie dodatkowymi ruchami w sąsiednich stawach: kręgosłupa i kolanowym.

Możliwości leczenia cuxartrozy

-artrodeza

-osteotomie kości udowej

-osteotomie miednicy

-artroskopia

-kapoplastyka

ARTRODEZA

-zalety:

-zniesienie dolegliwości bólowych

-umożliwienie prowadzenia aktywnego trybu życia

-możliwość powrotu do pracy

-możliwość wykonania totalnej endoprotezo plastyki w przyszłości

Wady:

-ból kolana, biodra, kręgosłupa

-upośledzenie aktywności życia

codziennego (schody, skarpety)

-upośledzenie życia seksualnego

Stopnie swobody łańcucha kinematycznego

-hipoteza BERNSTEINA /1935/ sterowanie ruchem opiera się na zasadzie redukcji stopni swobody łańcuchów kinematycznych

-układ nerwowy, zamiast niezależnego sterowania aktywnością poszczególnych

Hipoteza efektywny szybki ruch jest możliwy dzięki sterowaniu modułowemu

Budowa łańcuchów kinematycznych wskazuje na preferencje funkcjonalne:

-np. w kończynach dolnych uprzywilejowana jest płaszczyzna strzałkowa /ruch w innych płaszczyznach ograniczony budową jak ruchomością stawów/

-redukcja stopni swobody od strony wykonawczej

Stopnie swobody łańcucha kinematycznego

-płynne, doskonale skoordynowane ruchy możliwe są dzięki synergiom ruchowym, czyli zakodowanym w mózgu złożonym programom ruchowym. Programy te pozwalają na sterowanie ruchem kończyn dolnych lub nawet ruchem całego ciała, które traktowane jest jako jeden zespół funkcjonalny.

Steindel 1955

Zamknięty: dalszy konie łańcucha kinematycznego styka się z podłożem i tym samym pozostaje unieruchomiony. Poruszają się segmenty bliższe.

Przykład łańcucha otwartego:

-sięganie dłonią do ust

-kończyny dolne podczas chodu w fazie przeniesienia

-ćwiczenia ruchów w stawie kolanowym przy wolnej stopie.

Przykład łańcucha zamkniętego

-stopa podczas chodu

-ruch jednego segmentu wymaga ruchu pozostałych

W otwartym łańcuchu kinematycznym poszczególne segmenty …mogą poruszać się niezależnie lub nawet niektóre z nich mogą pozostawać …..

Biomechanika kości

Morfologia i fizjologia kości

-w ciele dorosłego człowieka znajduje się 206kości

-bodźce mechaniczne dla kości

-siły zewnętrzne- pole grawitacji

-siły wewnętrzne- powstające w trakcie wykonywania ruchów.

Właściwości:

-dostosowywanie parametrów do wymagań mechanicznych

-zdolność samo naprawy w przypadku uszkodzenia.

Kość: wyspecjalizowana format kanki łącznej.

Skald i budowa:

-szkielet kolagenowy /30%/

-substancje nieorganiczne /70%/ głównie sole wapnia w postaci hydroksyapatytu

-cześć organiczna

-komórki /90%-osteocyty/

Macierz kostna /kolagen/

Woda, cukry- mukopolisacharydy

Morfologia i fizjologia kości

-osteony-utworzone przez koncentryczne blaszkowate cylindry otaczające centralny kanał naczyniowy

Każda blaszka kostna grubości 3-7 µm zbudowana………..



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wyklad 4 Biokinematyka stawow i kosci
Wyklad 4 Biokinematyka stawow i kosci
Metaboliczne choroby kości i stawów (wszystko)2, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadn
ZMIANY ZWYRODNIENIOWE STAWÓW wykł.2, Fizjoterapia, Ortopedia
Kinezjologia - kosci, Fizjoterapia
kosci, Fizjoterapia, Anatomia
nauka-kinezjologia stawów KD, Fizjoterapia, kinezjologia
biomechanika kości, fizjoterapia materiały WSZYSTKO
Choroby metaboliczne kości, fizjoterapia
części ciała kości, Fizjoterapia, Anatomia i fizjologia
Zesztywniajace zapalenie stawow kregoslupa, fizjoterapia, Układ nerwowy, fizjoterapia, WIEDZA, wy
KINEZJOLOGIA-kosci, fizjoterapia, Kinezjologia
Zapalenie kości, ### Fizjoterapia ###, Zagadnienia kliniczne, Zagadnienia kliniczne
Normy ruchomości stawów, UJK.Fizjoterapia, - Notatki - Rok I -, Kinezyterapia
Choroby metaboliczne kości, FIZJOTERAPIA Licencjat WSM, kinezyterapia
Aseptyczne martwice nasad kosci, Fizjoterapia, fiz. w pediatrii

więcej podobnych podstron