HISTORYCZNE UJĘCIE PROCESU ZACIEŚNIANIA STOSUNKÓW POLSKI Z UNIĄ EUROPEJSKĄ

 

16 grudnia 1991 - podpisanie Układu Europejskiego (Europe Agreement), na mocy którego Polska zyskała status kraju stowarzyszonego ze Wspólnotami Europejskimi

1 marca 1992 - wejście w życie Umowy Przejściowej (Interim Agreement) czyli III części handlowej Układu Europejskiego

1 luty 1994 - wejście w życie Układu Europejskiego

8 kwietnia 1994 - wniosek Polski o członkostwo w UE

lipiec 1997 - avis Komisji Europejskiej

31 marca 1998 - rozpoczęcie negocjacji preakcesyjnych ( tzw. Screening)

kwiecień 1998 - ogłoszenie „Partnerstwa dla członkostwa”

10 listopada 1998 - rozpoczęcie negocjacji właściwych

STOPNIE ZACIEŚNIANIA WSPÓŁPRACY EKONOMICZNEJ Z UNIĄ EUROPEJSKĄ

 

• Porozumienia o handlu i współpracy

Węgry 1988 , Polska - 1989, Czechosłowacja - 1990,

ZSRR - 1990, Rumunia -1991, Albania - 1992,

Litwa, Łotwa, Estonia - 1992, Słowenia - 1993.

• Porozumienia o partnerstwie i współpracy

Rosja - 1994, Ukraina - 1994, Białoruś - 1993

• Porozumienie o strefie wolnego handlu

Turcja - unia celna od 1995, Litwa, Łotwa, Estonia - 1994

• Porozumienie o stowarzyszeniu

Turcja - 1963, Malta - 1970, Cypr - 1972, Polska, Węgry, Czechosłowacja - 1991, Bułgaria, Słowenia, Czechy, Słowacja - 1993

• Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym

państwa EFTA z pominięciem Szwajcarii od 1994

• Członkostwo w Unii Europejskiej

Turcja zabiega od 1987,

Austria zabiegała od 1989 - referendum 12.06.1994 - tak

Szwecja zabiegała od 1991 - referendum 13.11.1994 - tak

Finlandia zabiegała od 1992 - referendum 16.10.1994 - tak

Norwegia zabiegała od 1992 - referendum 28.11.1994 - nie

Malta zabiega od 1990

Cypr zabiega od 1990

Węgry zabiegają od 1.04.1994

Polska zabiega od 8.04.1994

CEFTA - Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym handlu

1 etap spotkanie na najwyższym szczeblu (prezydentów, premierów, ministrów, parlamentarzystów) Polski, Węgier i Czechosłowacji w Bratysławie w dniu 9 kwietnia 1990, jako forma zademonstrowania bardzo ogólnie ujętej woli współpracy regionalnej

oraz

spotkanie na najwyższym szczeblu prezydentów Polski i Czechosłowacji oraz premiera Węgier w Wyszehradzie w dniu 15 lutego 1991 roku, które zakończyło się podpisaniem „Deklaracji o współpracy w dążeniu do integracji europejskiej”

2 etap spotkanie przedstawicieli grupy Wyszehradzkiej w Krakowie w dniu 6 października 1991 roku, podczas którego nastąpiło przyjęcie Deklaracji Krakowskiej, w której po raz pierwszy pojawiła się wola zawarcia umów o wzajemnej liberalizacji handlu

3 etap 21 grudnia 1992 roku, Kraków - podpisanie Środkowoeuropejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu, które weszło w życie 1 marca 1993

4 etap 25 listopada 1994, Poznań - decyzja o przyspieszeniu kalendarza liberalizacji w stosunku do ustaleń z 1992 roku o jeden rok

Członkowie założyciele CEFTA : Polska, Węgry, Czechosłowacja

Obecnie członkami CEFTA są: Polska, Węgry, Czechy, Słowacja, Słowenia, Rumunia, Bułgaria

CEFTA powstała, aby:

• wzmocnić pozycję przetargową państw Europy Środkowej w kontaktach z UE,

• przyspieszyć proces integracji państw CEFTA z UE,

• przyspieszyć i ułatwić proces transformacji w państwach CEFTA poprzez harmonizację przeobrażeń systemowych

• ożywić współpracę gospodarczą

Celem integracji w ramach CEFTA jest utworzenie strefy wolnego handlu artykułami przemysłowymi do końca 2000 roku.

W układzie o utworzeniu CEFTA przyjęto zasadę symetrii, tj. Równomiernego i równie szybkiego znoszenia barier celnych i ograniczeń ilościowych przez wszystkie strony.

Układ zawiera również:

• klauzulę o przeciwdziałaniu pomocy państwa,

• klauzulę o przeciwdziałaniu porozumieniom i praktykom monopolistycznym,

• klauzulę antydumpingową,

• klauzulę o zapobieganiu reeksportowi do państwa trzeciego,

• klauzulę restrukturyzacyjną dopuszczającą stosowanie okresowo wyjątkowych środków (np. podwyższone cła) w odniesieniu do nowo powstających branż przemysłu lub niektórych restrukturyzowanych sektorów,

• klauzulę ewolucyjną, przewidującą rozszerzenie porozumienia na nowe obszary, jeżeli strony uznają, że leży to w ogólnym interesie państw - stron CEFTA.

EFTA - Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu

Listopad 1959 podpisanie Konwencji Sztokholmskiej

4 maja 1960 Konwencja Sztokholmska o utworzeniu EFTA podpisana przez Austrię, Danię, Norwegię, Portugalię, Szwajcarię, Szwecję, Wielką Brytanią wchodzi w życie

Cel EFTA: przyspieszenie wzrostu gospodarczego i podnoszenie dobrobytu państw członkowskich głównie przez liberalizację wymiany handlowej

od 1.01.1967 strefa wolnego handlu artykułami przemysłowymi; handel artykułami rolnymi - liberalizacja w oparciu o umowy dwustronne

1967 Finlandia zyskuje status pełnego członka EFTA

1970 do ugrupowania wstępuje Islandia

1973 ugrupowanie opuszczają Dania i Wielka Brytania

1986 ugrupowanie opuszcza Portugalia

1991 do ugrupowania wstępuje Lichtenstein

1995 ugrupowanie opuszczają Austria, Szwecja, Finlandia

Obecnie państwami członkowskimi EFTA są Islandia, Norwegia, Szwajcaria i Lichtenstein

Stosunki zewnętrzne państw EFTA

• od 1994 Europejski Obszar Gospodarczy tworzą państwa WE oraz państwa EFTA z pominięciem Szwajcarii,

• 1991 - Litwa, Łotwa i Estonia - umowy z państwami EFTA o współpracy i pomocy dla przemian strukturalnych i systemowych,

• 1992 - Czechy, Słowacja, Węgry, Polska - podpisanie umów o stopniowym tworzeniu strefy wolnego handlu z państwami EFTA,

• 1993 - Bułgaria, Rumunia - podpisanie umów o stopniowym tworzeniu strefy wolnego handlu z państwami EFTA.

Kryteria konwergencji z Maastricht

• Stopa inflacji nie przekraczająca więcej niż o 1.5 punktu procentowego średniej stopy inflacji w trzech krajach o najlepszym (czyli najniższym ) tym wskaźniku

• Średnia nominalna długoterminowa stopa procentowa nie wyższa o więcej niż 2 punkty procentowe od średniej nominalnej długoterminowej stopy procentowej w trzech krajach o najniższej inflacji

• Deficyt budżetowy nie większy niż 3% PKB

• Dług publiczny nie większy niż 60% PKB

• Stabilizowanie waluty w ramach Europejskiego Systemu walutowego przez co najmniej 2 lata; wahania od kursu centralnego nie większe niż +/ - 2.25%

Kalendarium III etapu UNII WALUTOWEJ

 

• połowa 1998r. - Europejski Instytut Walutowy przekształca się w Europejski Bank Centralny; Banki centralne 11 krajów Europejskiej Unii Walutowej (EMU) wchodzą w skład europejskiego systemu banków centralnych.

• 31 grudnia 1998r. - Wyznaczone zostały nieodwołalnie kursy walut 11 krajów EMU wobec euro.

• 1 stycznia 1999r. - Euro stało się jedynym legalnym środkiem płatniczym na terenie 11 krajów EMU.

• 1 stycznia 1999 - 1 stycznia 2002 - okres przejściowy, w którym:

• w obiegu gotówkowym występują nadal jedynie banknoty i monety walut narodowych 11 krajów EMU; stanowią one jedynie „zewnętrzną postać” euro;

• euro można wykorzystywać w obrocie bezgotówkowym;

• obowiązuje zasada braku zakazu i braku nakazu;

• sklepy i restauracje nie mają obowiązku wywieszania podwójnych cen wyrobów;

• sklepy i restauracje mają obowiązek jasno zaznaczyć czy przyjmują zapłatę kartą lub czekiem w euro;

• na żądanie klienta banki mają obowiązek za darmo przeliczyć stan konta na euro; operacja odwrotna jest już niemożliwa. W okresie przejściowym każdy klient może utrzymać rachunek w walucie narodowej;

• od początku 1999 roku administracja większości krajów EMU, firmy użyteczności publicznej oferuje klientom rozliczenia w euro;

• w większości koncernów europejskich euro stało się walutą rozliczeniową w 1999 roku;

• dług państw przeliczony na euro.

• 1 stycznia 2002r. - data wprowadzenia do obiegu banknotów i monet euro. Przez kolejne 6 miesięcy będą się one znajdować w obiegu równolegle z banknotami i monetami walut narodowych.

• 1 lipca 2002r. - z obiegu wycofane zostaną banknoty i waluty narodowe

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---