Czynność kory wzrokowej.
Pola wzrokowe obejmują pole płata potylicznego w głębi bruzdy ostrygowej -> pole 17 -> pierwszorzędne pole wzrokowe. Obsza ten odznacza się organizacją retinotopową. Najrozleglejsze przedstawicielstwo ma plamka żółta. w I rzęd. polu wzrokowym następuje percepcja sygnałów wzrokowych i dekodowanie inf. o kształcie, kolorze, głębi, widzenie (stereoskopowe).
Pole 17 otoczone jest polem 18 i 19 które tw. wtórną korę wzrokową -> II rzęd. Te 3 pola stanowią ośrodek, który łączy się z okolicami kory mózgowej, a także z poduszką i jądrami pnia mózgu.
Inf. o lokalizacji i ruchu przedmiotu dociera do V5 w płacie ciemieniowym. Inf. o barwie, kształcie, charakterze powierzchni, rozpoznanie obrazów np. twarz dociera do V5 w płacie skroniowym.
Potyliczny ośrodek wzroku stanowi tylko pośrednią stacje, która modeluje impulsy pochodzące z niższych pięter ukł. wzrokowego i prowadzi do innych obszarów kory w których impulsacja jest rozpoznawana i uświadamiana. Można to nazwać widzeniem u człowieka.
Czynność kory słuchowej.
Kora słuchowa znajduje się w zakręcie skroniowym górnym. Obejmuje 2 rodzaje pól:
Pierwotne -41- które odbiera i wstępnie analizuje impulsację w swoich kolumnach. Impulsacja jest kierowana od ciała kolankowatego przyśrodkowego.
kojarzeniowe-22,42,52-inf. dochodzi z pola pierwotnego oraz cz. wzgórza sąsiadujących z ciałem kolankowatym przyśr.
Kora słuchowa otrzymuje impulsację z obu uszu. W korze słuchowej znajdują się odrębne obszary odbierające impulsację, są to tzw. mapy fototropowe, gdzie analizowane są częstotliwości danych dźwięków. Na przednim końcu mapy znajdują się neurony odbierające dźwięki o niskiej częstotliwości, na tylnym - o wysokiej. Kierunek z którego dochodzi do nas dźwięk możemy określić za pomocą różnic w czasie docierającego dźwięku do lewego i prawego ucha (ucho znajdujące się bliżej źródła dźwięku szybciej przewodzi impulsację do kory słuchowej). W lokalizacji dźwięku bierze udział jądro górne oliwki.