W chorobie zwyrodnieniowej stawów (osteoarthrosis, OA) dochodzi do stopniowej degradacji i zniszczenia chrząstki stawowej, co prowadzi do wtórnych zmian zwyrodnieniowych struktur tworzących staw. Choroba zazwyczaj rozpoczyna się okresowymi dolegliwościami bólowymi i stopniowym ograniczeniem ruchów w stawie. Ból początkowo ma charakter wysiłkowy i jest bardziej dokuczliwy pod koniec dnia. Okresowo pojawiają się zaostrzenia dolegliwości z miejscową tkliwością uciskową, przykurczem, a niekiedy znacznym upośledzeniem czynności stawu, które ustępują po kilkunastu dniach. W miarę rozwoju choroby pojawiają się bóle nocne, a następnie spoczynkowe, także w ciągu dnia. Dolegliwości bólowe, postępujące ograniczenie ruchów, ubytki masy mięśniowej, przykurcze i usztywnienie powodują, że sprawność osób chorych ulega coraz to większemu upośledzeniu, co prowadzi do kalectwa. Kręgosłup jest najczęstszą lokalizacją zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających. Zmiany dotyczą krążków międzykręgowych i stawów międzywyrostkowych. Bóle spowodowane są uciskiem korzenia lub nerwu przez wyrośle kostne, protruzje (przesunięcia) zwyrodniałego krążka międzykręgowego i zwężenie otworu międzykręgowego, powstałego w wyniku podwichnięcia stawów międzywyrostkowych. Ucisk na korzenie nerwów powoduje także parestezje (najczęściej pod postacią mrowienia, drętwienia), zaburzenia czucia, osłabienie siły mięśniowej i odruchów ze ścięgien. Leczenie rozpoczyna się od ogólnych zaleceń dotyczących uregulowanego trybu życia, prawidłowego żywienia, zwalczania otyłości, unikania nadmiernych obciążeń chorych stawów i stosowania ćwiczeń zwiększających siłę mięśniową. Stosuje się leczenie przeciwzapalne i przeciwbólowe, skojarzone z zabiegami fizjoterapeutycznymi (rozgrzewanie, oziębianie, jontoforeza).

---