W dniu 2 lutego 2007 r. Krzysztof Nowak wniósł do Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Psie Pole zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa łapownictwa przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej we Wrocławiu. Nie otrzymawszy po dwóch miesiącach odpowiedzi na swoje zawiadomienie postanowił skorzystać z uprawnień przewidzianych w art. 306 § 3 k.p.k. i wniósł zażalenie na bezczynność organu procesowego. Prokurator do którego trafiło zażalenie zarządzeniem odmówił przyjęcia tego zażalenia ze względu na wniesienie go po 7-dniowym terminie (art. 460 k.p.k.) do jego wniesienia. Czy prokurator postąpił słusznie?
W dochodzeniu toczącym się przeciwko Mariuszowi G. podejrzanemu o handel narkotykami okazało się, że w przeszłości był leczony odwykowo od narkotyków a obecnie okazyjnie zażywa amfetaminę oraz extasy. Czy ta okoliczność ma znaczenie dla toczącego się postępowania? Jakie czynności należy podjąć i kto jest do tego uprawniony?
W trakcie czynności Centralnego Biura Śledczego we Wrocławiu ujawniono, że dwaj funkcjonariusze CBA uczestniczyli w procederze prania brudnych pieniędzy. Prokurator, któremu przydzielono do prowadzenia tą sprawę po analizie materiałów operacyjnych zgromadzonych przez CBŚ zlecił funkcjonariuszom Policji przedstawienie zarzutów funkcjonariuszom CBA oraz sporządzenie aktu oskarżenia w tej sprawie. Oceń słuszność postępowania prokuratora.
W sprawie o oszustwa na szkodę operatora telekomunikacyjnego przedstawiono zarzuty Romanowi D. W toku jednak czynności okazało się, że Roman D. nie dokonywał zakupów telefonów komórkowych i wyłudzeń usług telekomunikacyjnych, a jego podpisy na umowach są prawdopodobnie sfałszowane. Prokurator umorzył więc postępowanie. Uprawomocniło się ono z związku z niedochowaniem terminu wniesienia zażalenia przez pokrzywdzonego. Prokurator nadrzędny jednak, do którego wpłynęło spóźnione zażalenie po przeanalizowaniu materiałów sprawy nie zgodził się z oceną prowadzącego sprawę prokuratora i uznał, że w tej sprawie umorzenie jest niezasadne. Nakazał więc wznowienie postępowania. Czy słusznie?
W Prokuraturze Rejonowej Wrocław Stare Miasto toczy się postępowaniu przeciwko Agnieszce K podejrzanej o czyn z art. 280 § 1 k.k. W postępowaniu tym prokurator zdecydował się wystąpić o tymczasowe aresztowanie podejrzanej, które decyzją sądu zostało orzeczone. W toku toczącego się śledztwa areszt był czterokrotnie przedłużany. Obecnie kończy się okres na jaki został on orzeczony a całkowity czas jego stosowania trwa już ponad rok. Prokurator zdecydował się po raz kolejny wystąpić o przedłużenie aresztu. Jaki sąd i w jakim składzie będzie rozpoznawał sprawę skierowaną przez prokuratora?
W sprawie przeciwko Wiesławowi O. oskarżonemu o czyny z art. 278 § 1 k.k. sąd wyznaczył termin rozprawy na 28 stycznia 2009 r. Wezwanie na rozprawę zostało wysłane na adres podany przez Wiesława O. Ponieważ chwilowo nie było go w domu wezwanie odebrała jego żona. Przekazała je Wiesławowi O., który jednak stwierdził, że nie stawi się na rozprawę, bo jest już umówiony z kolegami na brydża w tym dniu. W dniu 28 stycznia 2009 r. oskarżony nie stawił się na rozprawę. Czy jest możliwe prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego?
W sprawie zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się kradzieżami luksusowych samochodów przed Sądem stanęło siedmiu oskarżonych. Jeden z nich, Ryszard T. zaproponował wydanie wobec niego wyroku skazującego na karę 1 roku pozbawienia wolności. Zarazem jednak odmówił złożenia wyjaśnień. Sąd stwierdził, iż wnioskowana kara jest odpowiednia do winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, okoliczności dotyczące jego udziału w postępowaniu nie budzą wątpliwości, ale nie może uwzględnić wniosku, ponieważ na rozprawie nie byli obecni wszyscy pokrzywdzeni, którzy mogliby wnieść sprzeciw odnośnie wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. Ponadto uznał, że warunkiem koniecznym zastosowania instytucji skazania bez rozprawy jest przynajmniej przyznanie się do popełnienia czynu zabronionego, a najlepiej złożenie także szczegółowych wyjaśnień. Wobec powyższego kontynuował dalej rozprawę.
Czy postępowania Sądu w niniejszej sprawie było właściwe?
W sprawie o oszustwo kredytowe prowadzący postępowanie policjant po zapoznaniu się z aktami uznał, iż konieczne jest przesłuchanie Romana J., który, w ocenie zawiadamiającego banku, miał wyłudzić kredyt bankowy, posługując się podrobionym zaświadczeniem o zarobkach. Policjant uznał jednak, iż na danym etapie śledztwa nie było jeszcze podstaw do przedstawienia zarzutu, więc przesłuchał Romana J. jako świadka w trybie art. 183 § 1 k.p.k. W tym przesłuchaniu Roman J. wskazał, iż wiedział, że posługuje się podrobionym zaświadczeniem o zarobkach. Po kilku tygodniach Romanowi J. postawiono zarzut popełnienia oszustwa kredytowego, do którego się nie przyznał i odmówił składania wyjaśnień. Po wniesieniu aktu oskarżenia do Sądu Roman J. na rozprawie po raz wtóry odmówił wyjaśnień, wobec czego Sąd odczytał stosownie do art. 389 k.p.k. protokół przesłuchania Romana J. jako świadka z postępowania przygotowawczego.
Czy decyzja Sądu była słuszna?
Na rozprawie w wyniku kolejnej z przeprowadzanych w sprawie Wasilija F. opinii biegłych psychiatrów ustalono, że był on w chwili popełnienia zarzuconego mu czynu niepoczytalny. Jakie rozstrzygnięcie w tej sprawie powinien wydać sąd?
W sprawie toczącej się w trybie uproszczonym sąd wyznaczył termin rozprawy na 28 marca 2010 r. Na rozprawę został wezwany oskarżony (występujący bez obrońcy). Wezwanie odebrała - jako dorosły domownik - jego żona 20 marca 2010 r. Oskarżony nie stawił się jednak na rozprawę. Sąd zdecydował zatem o prowadzeniu rozprawy pod nieobecność oskarżonego a po przeprowadzeniu postępowania dowodowego i odczytaniu protokołu przesłuchania oskarżonego z postępowania przygotowawczego, w którym odmówił on składania wyjaśnień wydał wyrok zaoczny. W dniu 3 kwietnia do sądu wpłynął wniosek o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem podpisany przez oskarżonego. Po jego doręczeniu oskarżony wniósł apelację, w której zarzucił, że są wydał w sprawie wyrok zaoczny, choć nie było ku temu podstaw ustawowych. Czy słusznie?