5. Konstruktywizm. (prezentacja)

Konstruktywizm - pogląd opierający się na założeniu, że ludzie aktywnie budują czy konstruują swoją wiedzę poprzez interakcję z otoczeniem.

W pedagogice konstruktywistycznej odchodzi się od poznawania gotowych instrukcji, powielania wzorców na rzecz poszukiwania, modyfikowania, sprawdzania swoich wiadomości.

Ernest von Glasersfeld uznawany jest za ojca radykalnego konstruktywizmu, głosił, iż „świat w którym żyjemy zawdzięczamy samym sobie”. Bóg jest zatem stwórcą świata, człowiek bogiem wytworów ludzkich. Podstawę jego radykalnego konstruktywizmu stanowią poglądy Jeana Piageta.

Według niego podstawowe zasady radykalnego konstruktywizmu to:

1.a) Wiedza nie jest przyswajana pasywnie - ani przez narządy zmysłów, ani przez komunikację

1.b) Wiedza jest aktywnie tworzona przez myślący podmiot.

2.a) Funkcja poznania ma charakter przystosowawczy, i to w biologicznym sensie tego słowa, oraz jest ukierunkowana na zgodność lub użyteczność.

2.b) Poznanie służy organizacji doświadczenia świata przez podmiot, a nie ,,poznaniu” obiektywnej rzeczywistości ontologicznej.

Założenia pedagogiki konstruktywistycznej w kontekście działań pedagogicznych nauczyciela wymagają stworzenia odpowiedniej „przestrzeni edukacyjnej”, aby dziecko mogło odpowiednio rozwijać swoje umiejętności i zainteresowania.

W założeniach pedagogiki konstruktywistycznej nauczyciel staje się przewodnikiem dziecka w jego swoistej wędrówce po ścieżkach edukacji, a w swoich działaniach wychowawczo - dydaktycznych przestrzega pewnych zasad.

Uczenie się jest poszerzaniem możliwości, poprzez poszerzanie naszych obserwacji i zróżnicowanie rozróżnień. Uczący się jest aktywnym konstruktorem swojej wiedzy. Konstruktywizm nie jest teorią nauczania, ale jest teorią uczenia się i zdobywania wiedzy. Nauczyciel pielęgnuje naturalną ciekawość uczniowską. Nie jest dostarczycielem informacji, wspiera jedynie pracę wychowanka.

Nauczyciel jedynie: