Temat: Asertywność - sztuka do opanowania
Cele:
Uczeń:
poznaje znaczenie pojęcia "asertywność", istotę metod asertywnych,
umie określić nazwy metod, wyjaśnić, na czym polega ich istota,
uświadamia sobie, że asertywność ma wielkie zalety, pozwala żyć w zgodzie ze sobą, pozwala wyjść "obronną ręką" z trudnych sytuacji.
Metody: zabawa.
Środki dydaktyczne: film dydaktyczny.
1. Powitanie - zabawa
Nauczyciel mówi:
Witam wszystkich, którzy np. dobrze się czują, mają piwne oczy, są z pod znaku Wodnika...
Uczestnicy, którzy identyfikują się z wypowiedzianym hasłem, podają sobie ręce.
2. Wprowadzenie
Nauczyciel mówi:
Na poprzednich zajęciach mówiliśmy o sposobach porozumiewania się. Przypuszczam, iż uzmysłowiliście sobie przydatność i zalety "języka ja". Dlatego dzisiaj będę Was zachęcać byście posunęli się w sztuce porozumiewania o krok dalej. W życiu zdarzają nam się bowiem sytuacje, gdy musimy wyrazić opinie inne niż inni, sprzeciwić się komuś, odmówić czegoś. Są one szczególnie trudne i warto wtedy znać nie tylko "język ja", ale i metody asertywne.
Co to takiego asertywność - posłuchajcie bohaterów filmu.
Prezentacja fragmentu filmu edukacyjnego "Asertywność - sztuka bycia sobą", Wyd. PWN
Konsultacja: dr hab. Krzysztof Jedliński.
3. Prezentacja metod zachowań asertywnych
Metody zachowań asertywnych.
Kiedy już znamy pojęcie "asertywność", możemy bliżej przyjrzeć się skutecznym metodom asertywnym. Oglądając film postarajcie się zapisać na tych oto karteczkach ich nazwy.
4. Podsumowanie
W filmie zaprezentowano cztery metody asertywne. Podajcie ich nazwy i omówcie istotę. Uczniowie podają zanotowane nazwy, objaśniają jak zrozumieli daną metodę.
Nauczyciel zapisuje ich wypowiedzi flamastrem na przygotowanych arkuszach papieru.
Wszyscy odczytują zapisane nazwy metod asertywnych.
5. Pożegnanie
|
|
Temat: Asertywność - metody w praktycznym zastosowaniu
Cele:
Uczeń:
utrwala pojęcie asertywności, istotę podstawowych metod asertywnych,
umie zastosować metody w praktycznym działaniu,
uświadamia sobie ich przydatność w trudnych sytuacjach życiowych.
Metody:
zabawa,
scenki,
praca w małych grupach.
1. Powitanie
2. Wspólna zabawa "Uniwersalny oponent"
Każdy z uczestników wypowiada dowolny sąd o rzeczywistości. Zadaniem jego sąsiada jest zaprzeczenie mu w kulturalny sposób za pomocą zwrotów:
Mam inne zdanie na ten temat.
Nie zgadzam się z tobą.
Myślę o tym inaczej.
3. Przypomnienie znaczenia pojęcia asertywność
4. Przypomnienie nazw i istoty metod asertywnych
Podkreślenie ich roli w unikaniu konfliktów i obrony swoich praw.
Wywieszenie zapisów z poprzednich zajęć:
Zasłona dymna
Zdarta płyta
Asertywne przyznanie się do błędu
Wypytywanie o strony ujemne
5. Ćwiczenia w praktycznym zastosowaniu ww. metod
Nauczyciel dzieli klasę na 4 zespoły np. wg odliczanki 1, 2, 3, 4.
Każda z grup ma przygotować strategię zachowań w podanych sytuacjach.
a) Jesteście agresywnymi, zaczepnymi kolegami. Próbujcie sprowokować zaczepkami, obrażaniem kolegę do bójki.
b) Zarzucacie koleżance, że nie dopilnowała wykonania powierzonego jej zadania, przez co ucierpiała cała wasze grupa.
c) Chcecie namówić koleżankę do zażycia środków odurzających.
d) Namawiacie koleżankę, by powiedziała wam, jaką informację dostała od innej w liście.
Nauczyciel wciela się w rolę oponenta.
6. Odegranie poszczególnych scenek - ćwiczenia praktyczne
7. Omówienie scenek
Jakiej metody użył prowadzący w danej scence? Czy jej zastosowanie zniechęciło was do zaczepek, nakłaniania kogoś do czegoś?
Uczestnicy wygłaszają swoje spostrzeżenia.
8. Podsumowanie
9. Pożegnanie
Przesyłam ci przyjazny gest.
Każdy z grupy na "trzy-cztery" wykonuje miły pożegnalny gest i dmuchnięciem przesyła go do innych.
Uwaga! Kolejny trzeci moduł zajęć ma charakter ćwiczeń praktycznych z zastosowaniem metod asertywnych. Animatorami scenek są już wyłącznie uczniowie.
Bibliografia:
1. Jolanta Rojewska, Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych, cz. II, Wrocław 2000.
2. Teresa Zubrzycka-Maciąg, Rozwijanie asertywności u dzieci i młodzieży, [w:] Problemy wychowawcze, luty 2002 nr 2.
3. Małgorzata Król-Fijewska, Trening asertywności, Warszawa 1992.