PLAN - KONSPEKT
1. PRZEDMIOT: PRZEPISY O RUCHU DROGOWEGO
2. TEMAT: Zachowanie się kierujących w razie uczestnictwa w wypadku drogowym
3. CELE - a) poznawczy: zapoznanie się z zasadami poprawnego zachowanie się w razie uczestnictwa w kolizji lub wypadku drogowym
b) kształcący: właściwa interpretacja przepisów i zasad dotyczących uczestnictwa w kolizji lub wypadku drogowym
c) wychowawczy: uwrażliwienie na konieczność stosowania się do przepisów i zasad dotyczących uczestnictwa w kolizji lub wypadku drogowym
4. METODYKA - wykład z wykorzystaniem podręcznika
5. ŚRODKI DYDAKTYCZNE - podręcznik
6. CZAS: 45 min.
7. MIEJSCE: Świetlica
8. PROWADZĄCY: Piotr Pisarek
Lp. |
Ogniwo |
Treść |
Czas |
Środki dydaktyczne |
1. |
2. |
3. |
4. |
5. |
1. |
Część organizacyjna |
Przywitanie, sprawdzenie obecności |
3 min. |
|
2. |
Wprowadzenie |
Tematem dzisiejszego wykładu jest Zachowanie się kierujących w razie uczestnictwa w wypadku drogowym. Czynności jakie należy podjąć w razie kolizji lub wypadku drogowego oraz oznaczenie takowego miejsca. |
4 min. |
|
3. |
Zajęcia właściwe |
1. Podstawowe definicje: a) Kolizja drogowa - zdarzenie drogowe, do którego doszło w wyniku ruchu przynajmniej jednego pojazdu a następstwem są straty materialne. b) Wypadek drogowy -zdarzenie drogowe do, którego doszło w wyniku ruchu przynajmniej jednego pojazdu i przynajmniej jedna osoba odniosła obrażenia ciała lub są ofiary śmiertelne. 2. Postępowanie na miejscu zdarzenia a) Kolizja - zasady postępowania - - zatrzymać pojazd nie powodując przy tym zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego; - przedsięwziąć odpowiednie środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu w miejscu kolizji; - niezwłocznie usunąć pojazd z miejsca kolizji, aby nie powodował zagrożenia lub tamowania ruchu - podać uczestnikom kolizji:
b) Wypadek Drogowy - Postępowanie: - zatrzymać pojazd, nie powodując przy tym zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego; - przedsięwziąć odpowiednie środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu w miejscu wypadku; - udzielić niezbędnej pomocy ofiarom wypadku oraz wezwać pogotowie ratunkowe oraz policję; - nie podejmować żadnych czynności, które mogłyby utrudnić ustalenie przebiegu wypadku czyli przemieszczać samochodów pojazdów uczestniczących w wypadku ani żadnych przedmiotów leżących w miejscu wypadku a mających z nim związek - pozostać na miejscu wypadku a jeżeli wezwanie pogotowia lub policji wymaga oddalenia się -niezwłocznie na to miejsce powrócić. 3. Zabezpieczenie miejsca wypadku: • Jeżeli nie ma zabitych lub rannych, uczestniczący w wypadku kierujący pojazdami samochodowymi, obowiązany jest niezwłocznie usunąć pojazd z miejsca wypadku, aby nie powodować zagrożenia lub tamowania ruchu drogowego. • Jeżeli są ranni lub zabici należy zabezpieczyć miejsce wypadku poprzez włącznie świateł awaryjnych pojazdu, a w razie ich braku świateł pozycyjnych oraz ustawienie ostrzegawczego trójkąta odblaskowego Zabezpieczenie miejsca wypadku ma na celu ochronę zarówno poszkodowanego, ratownika, jak i osób trzecich (gapiów, innych uczestników ruchu drogowego, itp.). Procedury zabezpieczania są zależne od sytuacji. Standardowo w wypadkach komunikacyjnych zatrzymuje się ruch na danym odcinku drogi. W tym celu na drodze, w odpowiednio oddalonym miejscu ustawia się trójkąt ostrzegawczy. Praktycznie odległość ustawienia trójkąta od miejsca zdarzenia zależy od rodzaju drogi (inna będzie na drodze gminnej, inna na autostradzie), warunków atmosferycznych, rzeźby terenu, itd. Trójkąt ostrzegawczy w razie konieczności może być zastąpiony np. samochodem, który - o ile jest dobrze widoczny - może spełniać podobną funkcję. 4. Sprawdzenie stanu poszkodowanego U pacjenta nieprzytomnego należy określić, czy oddycha, przykładając policzek nad jego usta, obserwując zarazem czy unosi się klatka piersiowa (tzw. widzę, słyszę, czuję -jeśli ratownik na policzku nie wyczuł oddechu, nie usłyszał jego świstu ani nie zobaczył unoszącej się i opadającej klatki piersiowej powinien uznać, że poszkodowany nie oddycha) oraz sprawdzić tętno, najlepiej na tętnicy szyjnej, uciskając ją w miejscu, w którym leży bezpośrednio pod skórą czubkami dwóch palców (bez kciuka). Przy określaniu innych nieprawidłowości kluczowe znaczenia ma obserwacja nieprzytomnego chorego. O ile pacjent jest przytomny, ratownik może spróbować zebrać wywiad - jest to istotne szczególnie przy chorobach przewlekłych (takich jak cukrzyca), jeśli to one spowodowały, że chory potrzebuje pomocy (np. podania glukozy). 5. Wzywanie pomocy Wezwania pomocy należy dokonać po ustaleniu stanu poszkodowanego, ale przed rozpoczęciem udzielania pomocy (bezwzględnie dotyczy to reanimacji/resuscytacji, ale można poświęcić l minutę na zaopatrzenie obrażeń bezpośrednio zagrażających życiu, jak krwotok, czy wstrząs) lub - o ile to możliwe - równocześnie (np. prosząc przechodnia, aby zrobił to za ratownika). Zwykle zawiadamia się albo pogotowie ratunkowe, albo straż pożarną. Drugą ze służb wzywa się w wypadku, gdy potrzebne może być użycie specjalistycznego wyposażenia do bezpiecznego wyciągnięcia poszkodowanego, ugaszenia pożaru, neutralizacji wycieku z cysterny, baku samochodu, itd. Po zawiadomieniu straży pożarnej na miejsce wypadku przybędą zarazem strażacy, karetka pogotowia, jak i inne potrzebne służby (policja, pogotowie gazowe, itd). Numery alarmowe w Polsce:
Policja 997 Przy zgłaszaniu wezwania należy podać (istotna kolejność): 1.Miejsce zdarzenia 2. Rodzaj zdarzenia (wypadek drogowy, wypadek w pracy, etc.) 3. Liczbę poszkodowanych 4. Stan poszkodowanych 5. Imię i nazwisko wzywającego pomocy
|
29 min. |
film z kasety wideo, plansze |
4. |
Podsumowanie |
Każdy obywatel ma obowiązek niesienia pomocy przed medycznej bez względu na wiedze jaką posiada. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi poważne przestępstwo grożące karą pozbawienia wolności do lat 3 (art. 162 KK) |
5 min. |
|
5. |
Część końcowa |
Pytania sprawdzające:
Dziękuję i do zobaczenia na następnych zajęciach. |
4 min. |
|