Temat
Statyczna próba rozciągania
Statyczna próba rozciągania
Próba rozciągania metali jest to podstawowa próba badania właściwości technologicznych i wytrzymałościowych materiałów. Wartości wyznaczane w trakcie tej próby to:
Wytrzymałość na rozciąganie Rm - naprężenie odpowiadające największej sile rozciągającej, zarejestrowanej w trakcie próby, odniesionej do przekroju poprzecznego próbki. Wartość wytrzymałości na rozciąganie wyrażona jest wzorem:
Rm=Fmax / So
Jednostką jest megapascal [1MPa = 1N / mm2],
gdzie:
Fmax - maksymalna wartość siły rozciągającej w czasie próby,
So - pole powierzchni przekroju poprzecznego próbki zmierzone przed zerwaniem
Granica (wyraźna) plastyczności Re - naprężenie, przy którym występuje wyraźne wydłużenie próbki (tzw. płynięcie materiału) bez wzrostu obciążenia, a czasami nawet przy jego spadku.
Re = Fe / So
Fe -wartość siły rozciągającej, przy której następuje wyraźny przyrost wydłużenia,
So - pole powierzchni przekroju poprzecznego próbki zmierzone przed zerwaniem.
Rozróżnia się ponadto:
- Górną granicę plastyczności ReH - naprężenie rozciągające w momencie pojawienia się nagłego wydłużenia, po którym występuje krótkotrwały spadek obciążenia:
ReH = FeH / So
- Dolną granicę plastyczności ReL - najmniejsze naprężenie rozciągające w trakcie płynięcia materiału.
ReL = FeL / So
Wydłużenie względne An (A5, lub A10) - określane jako procentowy stosunek trwałego wydłużenia próbki do długości pierwotnej próbki, wyraża się wzorem:
An = (Lu - Lo)⋅100% / Lo,
gdzie:
Lu - długość pomiarowa próbki po zerwaniu (mm)
Lo - pierwotna długość pomiarowa próbki (mm)
n- współczynnik wielokrotności długości pomiarowej (5, lub 10).
Przewężenie Z - określane jako procentowy ubytek pola przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do jej pierwotnego pola powierzchni przekroju w tym miejscu.
Przewężenie wyrażone jest wzorem:
Zn = (So - Su)⋅100% / So = [1-(du / do)2]⋅100%,
gdzie:
Su - pole powierzchni przekroju próbki w miejscu zerwania (mm2)
So - pierwotne pole przekroju próbki (mm2)
du - średnica próbki w miejscu zerwania (mm)
do - pierwotna średnica próbki (mm)
Wykres próby rozciągania:
Kształt wykresu zależy od rodzaju materiału - materiały plastyczne (miękkie stale, stopy miedzi, aluminium, itp.) charakteryzują się wykresami podobnymi do pokazanego na rysunku. Materiały kruche (stale utwardzone, żeliwa, itp.) nie posiadają wcale wyraźnej granicy plastyczności - ich wykres jest linia prosta, zakończoną łukiem.
Obciążenie dynamiczne- obciążenia, których wartość i kierunek zmieniają się w stosunkowo krótkim czasie. Zmiany te zachodzą na skutek rozruchu, hamowania lub tez od obciążeń siłami okresowo zmiennymi.
Dzielimy je w zależności od przyspieszeń na:
stałe
zmienne
Przy zmiennych przyśpieszeniach przez długi okres czasu zniszczenie konstrukcji może nastąpić na skutek zmęczenia.
Obciążenie statyczne- obciążenia, których wielkości i kierunek nie ulegają zmianie z upływem czasu, a wzrost ich odbywa się powoli i łagodnie.
Zjawisko udaru- zjawisko, które może występować przy bardzo dużych przyśpieszeniach wywołujących gwałtowne zmiany prędkości badanej próbki czy też części konstrukcji.
Próby udarowe- próby, które maja na celu stwierdzenie czy i w jakim stopniu zwiększenie szybkości obciążenia, a zatem i szybkości odkształcenia, wpływa na przejście materiału w stan kruchy.
Doświadczenie wykazuje, że metale przy zwiększonej szybkości odkształcenia wykazują oprócz tego ogólna tendencje do podwyższonej granicy plastyczności i wytrzymałości.
Ogólnie, niska temperatura wpływa na przejście materiału w stan kruchości.
W podwyższonych temperaturach istnieją pewne charakterystyczne przedziały temperatur, w których przejawia się skłonność metalu do kruchości, co praktycznie wykrywa się za pomocą udarowego zginania w podwyższonej temperaturze.
Próby udarowe mogą również służyć jako kontrola jakości obróbki cieplnej i wykrywanie wad materiałowych.
Próby te dzielimy na:
- udarowa próba rozciągania
- udarowa próba ściskania
- udarowa próba zgniatania
- udarowa próba skręcania
Temat: Statyczna próba rozciągania