WYZNACZANIE ODDZIAŁYWAŃ GÓRNICZYCH
W celu określenia warunków górniczych dla projektowanych budynków wymagana jest prognoza wartości wskaźników deformacji niecki obniżeniowej powodowanej eksploatacją górniczą, mogących występować w trakcie realizacji obiektów lub po ich wzniesieniu. Do obliczania wartości tych wskaźników stosowane są metody mechaniki górotworu. W praktyce najszersze zastosowanie znajduje teoria Budryka-Knothego. Obliczenie deformacji niecki według tej teorii wymaga znajomości następujących parametrów zależnych od warunków geologiczno-górniczych:
g - grubości eksploatowanego pokładu,
H - głębokości eksploatowanego pokładu,
β - kąta zasięgu wpływów głównych,
a - współczynnika eksploatacyjnego zależnego od systemu prowadzonej eksploatacji (z zawałem lub z podsadzką).
r - promień zasięgu wpływów głównych wyznacza się z zależności: r = H/tgβ.
W obszarze niecki obniżeniowej występują:
pionowe przemieszczenia w,
poziome przemieszczenia u,
które powodują deformacje przypowierzchniowej warstwy górotworu, opisywane za pomocą następujących wskaźników:
nachylenia T,
krzywizny K (lub promienia krzywizny R = l/A),
poziomego odkształcenia ɛ.
Wskaźniki te stanowią oddziaływania górnicze, które należy uwzględnić w projektowaniu.
Wartości charakterystyczne oddziaływań górniczych (Tk, ɛk, Kk = 1\Rk) przyjmuje się jako równe wartościom prognozowanym w przypadku nachylenia terenu T. W odniesieniu do poziomego odkształcenia oraz krzywizny terenu (promienia krzywizny) wartości charakterystyczne uzyskuje się przez przemnożenie wartości prognozowanej tego wskaźnika (ɛ, Kk = 1\Rk) przez współczynnik warunków pracy kwp. Współczynnik kwp jest zależny od stosunku długości obiektu L do promienia zasięgu wpływów głównych r (rys. A.2) i uwzględnia zmianę prognozowanych wartości poziomych odkształceń oraz krzywizny terenu na długości obiektu. Ma on praktyczne znaczenie dla obiektów o znacznej długości, jeżeli L/r > 0,3. W przypadku zdecydowanej większości projektowanych budynków kwp = 1.
1