Edytor tekstów
EDYTORY TEKSTÓW
Edytory tekstów są najczęściej używanym rodzajem programów. Nowoczesny edytor to nie tylko możliwość napisania każdego tekstu, ale jest to również możliwość tworzenia złożonych rysunków w programie, wstawianie dowolnych obiektów (rysunków utworzonych w innych programach, arkuszy kalkulacyjnych, baz danych, a nawet plików dźwiękowych i sekwencji video), sortowanie elementów tekstu, sporządzanie tzw. korespondencji seryjnej, sprawdzanie ortografii, korzystanie z gotowych i przygotowanych przez nas samych wzorów i szablonów, automatyczne tworzenie wykresów, wysyłanie tworzonych dokumentów w formie plików i cała garść innych możliwości.
Większa część ekranu jest przeznaczona na obszar roboczy dokumentu. W jego lewym górnym rogu widnieje migający kursor, oznaczający miejsce pojawienia się znaku wpisywanego z klawiatury. Tekst w oknie będzie można przewijać za pomocą pasków
( pionowego i poziomego), oczywiście wtedy gdy tekstu przybędzie na tyle, że przestanie się on mieścić w oknie roboczym. Na samym dole ekranu znajduje się pasek stanu. W jego kilku polach znajduje się szereg informacji o aktualnym stanie. Z lewej strony znajduje się pasek wyboru. W rzeczywistości nie jest on widoczny. Górną część ekranu zajmuje szereg pasków. Są to, licząc od góry:
· Pasek tytułowy - obok nazwy programy widnieje na nim nazwa dokumentu
· Pasek menu - z szeregiem opcji. Jest to menu rozwijalne. Po kliknięciu nazwy opcji ukazuje się okno zawierające szereg pozycji.
· Pasek narzędzi - zawierający zestaw standardowych narzędzi, reprezentowanych przez poszczególne ikony. Ich kliknięcie rozwija okno, kolejny pasek narzędzi lub powoduje podjęcie określonej operacji.
· Linijka - specyficzny obszar pełniący zarówno rolę informacyjna jak i operacyjną. Można za jego pomocą szybko ustawić marginesy, tabulatory, wcięcia tekstu.
PASEK NARZĘDZI STANDARDOWYCH.
Wszystkie ikony Worda zaopatrzone są w tzw. dymki. Wystarczy najechać na ikonę i przytrzymać na niej wskaźnik przez sekundę. Ukaże się mała żółta ramka z podopisem ikony, a jednocześnie na pasek stanu wyświetla się krótki opis zastosowania.
· Nowy - otwiera nowy czysty dokument nadając mu standardowa nazwę „Dokument” z kolejnym numerem
· Otwórz - otwiera istniejący, zapisany na dysku dokument. Po kliknięciu tej ikony otwiera się okno, z którego możemy wybrać żądana pozycję. Do dyspozycji mamy pełne zasoby komputera
· Zachowaj - zapisuje na dysku bieżący dokument. Nie należy tego robić przy pierwszym zapisie nowego, po raz pierwszy tworzonego dokumentu. Nie mamy bowiem kontroli nad zapisem. Chcąc zachować nowy dokument wybieramy z menu opcję Plik a następnie w oknie pozycję Zapisz jako. Można wtedy nadać dokumentowi własna nazwę i określić docelowy katalog, w którym plik z dokumentem ma się tam znaleźć. Opisywana ikona nadaje się doskonale do zachowywania wszelkich zmian dokonanych w zapisanym już wcześniej dokumencie. Zapis wtedy jest w tym samym katalogu i pod tą samą nazwą.
· Drukuj - przesyła bieżący dokument w całości do wydruku wg ustawień standardowych. Jeżeli ustawienie nie są odpowiednie, wybieramy z menu opcje Plik, a następnie Drukuj. W oknie, które się ukaże, można ustawić potrzebne parametry wydruku.
· Podgląd wydruku - pokazuje bieżący dokument dokładnie tak, jak będzie wyglądał wydrukowany. Na podglądzie można jednym rzutem oka objąć całe strony. Ułatwia to ocenę rozmieszczenia tekstu i wyglądu stron. Można też dopasować w prosty sposób marginesy. Okno to posiada szereg własnych ikon umożliwiających zmianę sposobu wyświetlania.
· Pisownia - rozpoczyna procedurę sprawdzania pisowni. Word jest wyposażony w możliwość dokonywania korekty ortografii. Nie jest to jednak narzędzie dość precyzyjne. Nie uwzględnia istnienia wielu słów. Można jednak ignorować poszczególne wskazania. Procedura wyłapie nam jednak większość błędów ortograficznych i tzw. literówek.
· Wytnij - usuwa z treści dokumentu zaznaczony element.
· Kopiuj - kopiuje zaznaczony fragment do Schowka. Razem z następną ikoną Wklej stanowi parę narzędzi używanych kolejno w celu skopiowania jakiegoś fragmentu dokumentu w inne miejsce.
· Wklej - wkleja zaznaczony fragment w miejscu wskazywanym położenie kursora.
· Cofnij - cofa wykonane ostatnio operacje. Klikniecie małej strzałki rozwija okienko z lista czynności, które możemy odwołać
· Ponów - ponawia ostatnią powołana operację.
· Wstaw tabelę - służy do umieszczenia w tekście wstępnie sformatowanego zarysu tabeli.
· Kolumny - formatuje zaznaczony obszar tekstu w zadaną liczbę kolumn.
· Pokaż/Ukryj - pokazuje lub ukrywa znaki specjalne, informując o formacie tekstu np. znak spacji. Wszystkie te znaki wyświetlane są tylko na ekranie (nie są drukowane).
· Skala obrazu - zmienia skale wyświetlania bieżącego dokumentu. Po kliknieciu strzałki rozwija się lista, z której możemy wybrać skalę określona procentowo. Można także kliknąć wewnątrz pola z liczbą i wpisać dowolna liczbę całkowitą pomiędzy
10-200 i nacisnąć Enter. Bardzo użyteczne są 3 ostatnie pozycje:
- szerokość - ustawia automatycznie skalę w ten sposób, aby cała szerokość strony mieściła się na ekranie;
- cała strona - na ekranie mieści się cała strona;
- dwie strony - na ekranie mieszczą się dwie kolejne strony.
PASEK NARZĘDZI FORMATOWANIA.
· Styl - ustala bieżący styl tekstu. Pod pojęciem stylu rozumie się szereg właściwości definiujących tekst, takich jak: krój i rozmiar czcionki, wyrównanie tekstu, tabulatury, wcięcia, ostępy między wierszami itd. Po kliknieciu strzałki rozwija się lista zdefiniowanych stylów, możliwych do zastosowania. Wyboru dokonuje się przez kliknięcie pozycji na liście.
· Czcionka - ustala bieżący krój czcionki.
· Rozmiar czcionki - ustala wielkość zastosowanej czcionki. Rozmiar podany jest w tzw. punktach drukarskich. Normalna wielkość czcionki waha się od 8 do 12 punktów.
· Styl czcionki - grupa trzech ikon używanych do zdefiniowania bieżącego stylu czcionki: B- pogrubienie, I- kursywa (druk pochylony), U- podkreślenie.
· Wyrównanie tekstu - grupa ikon używanych do definiowania wyrównania tekstu. Są to kolejni: wyrównanie do lewego marginesu, wysrodkowanie, wyrównanie do prawego marginesu, wyjustowanie.
· Numerowanie - tworzy formatowana listę z numerowanymi automatycznie, kolejno, pozycjami. Każdy akapit jest uznawany za kolejną pozycję.
· Wyliczanie - tworzy formatowana listę, oznaczoną wybranymi znakami. Każdy akapit jest uznawany za kolejną pozycję.
· Zmniejsz wcięcie - Zwiększ wcięcie - zmiana wielkości wcięcia.
· Krawędzie - otwiera okno z zestawem ikon służących do obramowania wybranych obiektów. Najczęściej używane do tworzenia krawędzi tabel.