Materialne -jest skutek, gdyby go nie było, to nie byłoby przestępstwa,
Trwałe -trwa w czasie
Formalne -samo zachowanie, bez względu na skutek podlega karze,
Na czym polega bezprawne pozbawienie wolności? Jakie okoliczności wyłączają bezprawność tego przestępstwa? Art. 189 K.K.
Wolność człowieka jest to możliwość swobodnego, zgodnego z wolą jednostki przemieszczania się i wyboru miejsca przebywania.
Jest to przestępstwo materialne, trwałe, którego skutkiem jest dłuższe lub krótkotrwałe pozbawienie wolności
Może być popełnione przez działanie (związanie, zabranie wózka inwalidzkiego) jak i przez zaniechanie (sprawca nie uwalnia człowieka wbrew ciążącemu na nim obowiązku)
Może być popełnione z winy umyślnej w formie zamiaru bezpośredniego lub ewentualnego. Podmiotem umyślnego może być każdy (przestępstwo ogólno-sprawcze), nieumyślnego tylko funkcjonariusz publiczny, który nie dopełnia obowiązku uwolnienia osoby zatrzymanej.
Kwalifikowany tym pozbawienia wolności przewiduje art. 189 § 2 K.K. -trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególnym udręczeniem (rozumie się przez to takie warunki i okoliczności więzienia, które stwarzają dla ofiary dolegliwości znacznie większe od tej jaka wynika z samego faktu pozbawienia wolności)
Karalne jest jedynie bezprawne pozbawienie wolności. Pozbawienie wolności przez funkcjonariusza publicznego będące wykonaniem obowiązków i uprawnień służbowych opartych na prawie i realizowanych zgodnie z prawem nie stanowi przestępstwa (kontratyp pozakodeksowy)
Określ istotę groźby karalnej? Jakie różnice zachodzą między groźbą karalną a groźbą bezprawną? Art. 190 K.K.
Groźba bezprawna jest pojęciem szerszym od groźby karalnej. Groźba karalna zawiera zapowiedź popełnienia przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego lub osoby mu najbliższej (dziecka, małżonka, osoby pozostającej we wspólnym współżyciu),
Groźba bezprawna jest to groźba, która oprócz wyżej wymienionych zawiera groźbę spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej.
Przedmiotem ochrony jest tu wolność w sensie psychicznym, wolność od strachu. Groźba może być wyrażona przez każde zachowanie się sprawcy (zapowiedź słowna zawarta w piśmie, wyrażona gestem).
Groźba musi wzbudzić uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Jest to więc przestępstwo materialne, jeżeli groźba nie wzbudziła uzasadnionej obawy a sprawca zmierzał bezpośrednio do jej wywołania zachodzi usiłowanie popełnienia tego przestępstwa
Strona podmiotowa polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego
Wyjaśnij pojęcie „mir domowy” i „tajemnica korespondencji”. Art. 193 K.K.
Przedmiot ochrony -przysługujące człowiekowi prawo do spokojnego zamieszkania wolnego od zakłóceń przez osoby nieporządane. Pojęcie miru domowego obejmuje wolność niezakłóconego korzystania z domu, mieszkania, ale także z lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu. Może to tyć zarówno obiekt prywatny, jak i należący do instytucji, przedsiębiorstwa lub innej osoby prawnej albo organizacji.
Wdarcie się, to wejście przy użyciu przemocy (np. odepchnięcie siłą gospodarzza, wyłamanie drzwi, albo przynajmniej wbrew protestom osoby uprawnionej lub wbrew jej woli (np. wejście do mieszkania po otworzeniu drzwi wytrychem).
Nieopuszczenie obiektu ma miejsce także wtedy, gdy sprawca znalazł się w danym miejscu legalnie, ale następnie stał się osobą niepożądaną, i mimo żądania osoby uprawnionej nie opuszcza mieszkania lub innego miejsca.
Strona podmiotowa -wina umyślna w zamiarze bezpośrednim (quazi -ewentualnym tj. gdy sprawca nie ma pewności czy narusza wolę dysponenta i godzi się z taką możliwością.
Tajemnica korespondencji -art. 267 K.K.
Przepis tego art. chroni tajemnice korespondencji. Określone w nim przestępstwo polega na uzyskaniu bez uprawnienia informacji nie przeznaczonej dla sprawcy w ten sposób, że otwiera on zamknięte pismo (np. list), albo podłącza się do przewodu służącego do przekazywania informacji lub też przełamuje elektroniczne, magnetyczne albo inne szczególne zabezpieczenie informacji.
Co to jest i czym różni się zgwałcenie od czynu lubieżnego? Art. 197 K.K.
Zgwałcenie jest przestępstwem naruszającym wolność decydowania o swoim życiu seksualnym. Polega ono na doprowadzeniu innej osoby przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem do obcowania płciowego albo do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności.
Środkami prowadzącymi do zgwałcenia są przemoc (oddziaływanie środkami fizycznymi, które uniemożliwiają lub przełamują opór ofiary). Przemoc może być skierowana także na osobę bliską ofierze.
Podstęp -stosowanie metod lub środków, które eliminują opór osoby pokrzywdzonej lub też wyłączają świadome wyrażenie przez nią decyzji woli (narkotyki, narkoza itp.)
Zgwałcenie jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej.
Obcowanie płciowe -to klasyczny akt spółkowania oraz akty polegające na wprowadzeniu członka w otwory ciała.
Typ kwalifikowany -ze względu na działanie sprawcy ze szczególnym okrucieństwem lub z inną osobą
Działanie ze szczególnym okrucieństwem to stosowanie środków drastyczniejszych niż konieczne dla przełamania oporu ofiary, ale również zadawanie innych dotkliwych cierpień i godzenie przez to w zdrowie lub inne dobra osobiste ofiary, nawet jeżeli mają one na celu przełamanie oporu,
Odpowiada zarówno ten, kto doprowadził do zgwałcenia jak i ten kto ofiarę obezwładnił. Odpowiada jako współsprawca ten który będąc obecny przy zgwałceniu wykazał gotowość udziału w nim potęgując u ofiary poczucie zagrożenia i beznadziejności oporu.
art. 204 K.K. stręczycielstwo, kuplerstwo i sutenerstwo
stręczycielstwo -czyli nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji.
Kuplerstwo -polega na umyślnym ułatwianiu cudzej prostytucji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej np. przez wynajęcie mieszkania dla uprawiania prostytucji, prowadzenie domu publicznego, przyjmowanie ogłoszeń zawierających ofertę prostytucji.
Sutenerstwo -polega na czerpaniu korzyści majątkowych z cudzej prostytucji. Użycie liczby mnogiej w zwrocie „korzyści majątkowe” zakłada istnienie pewnego powtarzającego się (co najmniej dwukrotnego) zachowania się.
Typ kwalifikowany -stręczycielstwo, kuplerstwo i sutenerstwo w stosunku do osoby małoletniej.