Omawiany przeze mnie rysunek został wykonany przez Klaudię, 5-letnią dziewczynkę, która chodzi do przedszkola.
Klaudia ma już opanowaną orientację w przestrzeni, doskonale wie, jaki element znajduje się w jakim miejscu, zaczyna umieć reprodukować kształty, gdyż ma dobrą percepcję wzrokową. Nie potrafi jednak odtworzyć koło w perfekcyjny sposób. Jej koło jest nieco spłaszczone. Co do odtwarzania innych figur, nie opanowała jeszcze tego procesu, lecz widać, że już się z nim zaznajamia i podejmuje próby. Widać to chociażby na podstawie uszu kota: jedno jest trójkątne, a drugie już bardziej owalne. Klaudia ma już dosyć dobrze rozwiniętą wyobraźnię przestrzenną. Wystarczy spojrzeć na skrzydła pszczoły, na ułożenie wszystkich elementów na obrazku. O ile skrzydła pszczoły są narysowane poprawnie, to jednak widać, że dziewczynka jeszcze nie wykształciła do końca swojej wyobraźni przestrzennej- motyl ma już rozłożone skrzydła. Każdy element znajduje się w odpowiednim miejscu. Nie ma zaburzonego układu poszczególnych elementów. Wszystkie części obrazka Klaudia powiązała jednak w jedną tematyczną całość. Można by zatytułować obrazek np. „Na łące”. Potrafi wyróżnić charakterystyczne dla danego środowiska elementy. Mamy tutaj do czynienia z obrazem kinetyczno-statycznym, owady np. fruwają. Klaudia swobodnie posługuje się ołówkiem, linia prowadzona jest pewnie, dość dokładnie. Nacisk kredki może świadczyć o tym, że Klaudia jest odważna, komunikatywna, otwarta na innych. Świadczyć o tym może rozmieszczenie elementów na kartce- cała kartka jest zajęta. Nierozwinięta jest jeszcze percepcja wielkości. Elementy na obrazku nie mają proporcjonalnej wielkości. Motyl jest taki jak słońce, a kwiaty omalże sięgają chmur. Z kolei kotek jest dość dobrze ujęty na tym obrazku, więc zaczyna się ta zdolność u Klaudii wykształcać. Klaudia rozróżnia świat realny od świata fikcyjnego. Wszystkie narysowane przez nią elementy pochodzą ze świata realnego. Ma również rozwiniętą analizę spostrzeżeniową, potrafi wyodrębnić i zaznaczyć w poszczególnych przedmiotach rozmaite cechy, np. liście tulipana są bardziej spiczaste niż liście żółtego kwiatka. Kot ma łaty na całym ciele, ma podwinięty ogon.
Uważam, że Klaudia jest na etapie stadium schematycznego wzbogaconego, ponieważ jej wytwory, to nie kopie przedmiotów, lecz już jej sposób rysowania jest odmienny, formy graficzne są bardziej giętkie i płynne. Wspominałam już o proporcjach, których odtworzenie sprawia rzeczywiście dzieciom w tym wieku duży kłopot. Na pierwszy plan wysuwają się szczegóły ważne z punktu widzenia rysującego. U Klaudii zanika powoli spontaniczna i swobodna ekspresja jej własnych przeżyć(choć wciąż jeszcze jest- np. trwa, chmury), dąży raczej do tego, by jej rysunki były poprawne, często podobne do tych, które wykonują jej koleżanki. Klaudia jest dzieckiem radosnym, pogodnym, widać to po tym, jakie kolory użyła. Klaudia świadomie użyła kolorów, co więcej, w sposób poprawny. Jest optymistyczną dziewczynką, która wnikliwie obserwuje świat przyrody i wyłapuje cechy danego przedmiotu. Ma dobrze rozwiniętą motorykę małą.