STYLE KIEROWANIA
Wyróżniamy 3 główne style kierowania:
1.styl autokratyczny
2.styl demokratyczny
3.styl nieingerujący (liberalny)
STYL AUTOKRATYCZNY
Kierownik autokrata dzieli pracowników na tych, którzy podejmują decyzje i tych, którzy je wykonują, dąży do koncentracji w swym ręku wszystkich decyzji, pozostawiając podwładnym jak najmniejszy margines swobody.
Stara się, żeby wszystkie istotne decyzje docierały do pracowników tylko za jego zgodą
i pośrednictwem. Oceniając pracę podwładnych utajnia kryteria oceny, co pozwala mu manipulować sytuacją niepewności, w jakiej znajdują się zależni od niego pracownicy.
Styl autokratyczny może być efektywny tylko w zespołach zorientowanych na ilościowe wyniki oraz niewielką oryginalność rozwiązywanych zadań.
Wywołuje agresję i stresy, obniża inwencję pracowników i umiejętność twórczego rozwiązywania problemów. Nie wzbudza aprobaty u podwładnych, a dłuższa nieobecność kierownika powoduje przerwy w pracy.
STYL DEMOKRATYCZNY
Kierownik-demokrata konsultuje ze współpracownikami większość swoich decyzji. Rozstrzygnięcie spraw szczegółowych pozostawia podwładnym. Przejawia zainteresowanie sprawami osobistymi personelu, jest otwarty na krytyczne uwagi. Stara się stworzyć korzystną atmosferę sprzyjającą pomysłowości i inicjatywie współpracowników.
Efektem kierowania demokratycznego jest wyższa jakość i większa oryginalność wykonywanych zadań. Podlegli mu pracownicy wyrażają zadowolenie ze sposobu kierowania, wykazują większą inicjatywę.
Nieobecność w pracy kierownika nie powoduje przerw w pracy.
STYL NIEINGERUJĄCY (LIBERALNY)
Kierownik „liberał” jest najbardziej zadowolony, gdy podwładni nie zwracają się
z żadnymi sprawami, a on sam nie musi podejmować decyzji w stosunku do personelu. Stara się utrzymywać przyjacielskie stosunki z pracownikami .Chcąc być lubiany wkupuje się w ich łaski.
Skutkiem kierowania nieingerującego jest niska wydajność i zła jakość pracy. Z biegiem czasu tworzy się nieformalna struktura wewnątrz grupy pracowniczej, która wypiera powiązania formalne.
Kierownik nieingerujący pozostawia grupę samą sobie. Sam unika podejmowania jakichkolwiek decyzji dotyczących grupy, pozostawiając je jej członkom.
W.Nickels wylicza aż sześć stylów kierowania:
-autokratyczny
-biurokratyczny
-dyplomatyczny
-demokratyczny
-wolnej ręki
-sterowany przez pracowników
Dominujące cechy menedżera biurokratycznego to:
-Stabilność,
-Siła przekonywania
-Rozwaga
-Stałość
Dominujące cechy menedżera dyplomatycznego to:
- takt
-popularność
-przyjacielskość
-inicjatywa
Dominujące cechy menedżera autokratycznego to:
- zdecydowanie
-dominacja
-agresywność
-pewność siebie
-inteligencja
-inicjatywa
Dominujące cechy menedżera demokratycznego to:
- towarzyskość
-elastyczność
-umiejętność oceny
-otwartość
-przyjacielskość
Dominujące cechy menedżera reprezentującego styl wolnej ręki to:
- wyrozumiałość
-integralność
-wizja
-wiara
-ciepło
-przyjacielskość
Dominujące cechy menedżera sterowanego przez pracowników to:
- odpowiedzialność
-wysoka etyka
-takt
-popularność
-inteligencja
-elastyczność