Smolińska Kinga

Szymczak Dorota

Wojtakajtis Magdalena

grupa II żeńska

Pomiar parametrów kinematycznych ruchu człowieka metodą fotogrametryczną.

Wynalezienie i praktyczne wykorzystanie technik tworzenia trwałych obrazów za pomocą aparatu fotograficznego, przy wykorzystaniu materiałów światłoczułych i procesów fotochemicznych stworzyło nowe możliwości badawcze. Zdjęcie fotograficzne daje rejestrację przestrzennych parametrów fotografowanego obrazu, a seria zdjęć - film pozwala na określenie parametrów przestrzeni i czasu.

W 1901 roku jako pierwszy opracował ją E.J.Marey.

W biomechanice posiadanie informacji o zmianach położenia w czasie pozwala na określenie parametrów ruchu - prędkości i przyspieszenia, co z kolei pozwala na optymalizację techniki ruchu.

W czasie filmowania najważniejszym elementem decydującym o jakości zdjęć jest właściwe natężenie światła padającego na światłoczułą taśmę filmową. Parametrami umożliwiającymi sterowanie tą wielkością są:

• przesłona

• czas naświetlania

• światłoczułość taśmy.

Gdy film ma zostać zastosowany jako metoda pomiaru drogi i czasu należy dokładnie przeanalizować niedoskonałości układu mechanicznego i optycznego kamery. Te niedoskonałości są powodem błędów w odwzorowaniu obrazów:aberracja sferyczna i chromatyczna, astygmatyzm, dystorsja, skrót perspektywiczny, błąd odwzorowania kątów oraz błędów w niestałej podstawie czasu, gdzie podstawą czasu jest częstotliwość przesuwu klatek filmowych i wymaga stałej kontroli ( np. filmowanie stopera przed i po filmowaniu właściwym lub ustawienie go w płaszczyźnie filmowania ).

---