AKTYWNOŚĆ RUCHOWA ADAPTACYJNA
Temat: zajęcia ruchowe osób niesłyszących lub słabo słyszących
Prowadzący: Rafał Kowalski - student fizjoterapii II rok II stopnia, gr. 13,
studia stacjonarne, Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Miejsce zajęć: sala gimnastyczna
Czas trwania: 45 minut
Przybory i przyrządy: karimaty, laski gimnastyczne, pomoce służące ułatwieniu pracy z osobami niedosłyszącymi.
Charakterystyka grupy: 9 osób, grupa początkująca, kobiety i mężczyźni w wieku od 25
do 40 lat stanowiący grupę osób słabo słyszących.
Charakterystyka schorzenia
Utrata słuchu (głuchota) - niezdolność do odbierania bodźców akustycznych. Wrodzona, w przeciwieństwie do nabytej często wiąże się z niezdolnością do mówienia (głuchoniemota).
Przyczyną głuchoty może być:
zaburzenie przekazywania dźwięków do ucha wewnętrznego (głuchota przewodzeniowa), najczęściej w wyniku uszkodzenia błony bębenkowej lub kosteczek słuchowych;
uszkodzenie narządu słuchu albo szlaku nerwowego (drogi słuchowej), przekazującego bodźce słuchowe do kory mózgowej (głuchota odbiorcza).
Dalszymi przyczynami głuchoty są często: zapalenie ucha środkowego; ekspozycja na nadmierny, długotrwały hałas; starzenie się komórek słuchowych i neuronów (głuchota starcza); wrodzone uszkodzenie narządu słuchu; zatrucie; otoskleroza.
Podział głuchoty ze względu na przyczynę wad słuchu
Głuchota wrodzona
Może być spowodowana m.in.: chorobą matki w czasie ciąży (szczególnie w pierwszych 12 tygodniach ciąży), konfliktem serologicznym, czynnikami toksycznymi uszkadzającymi płód (m.in. leki, używki) i zaburzeniami hormonalnymi.
Embriopatie
Jeśli głuchota jest spowodowana przez czynniki działające w pierwszym trymestrze ciąży, to takie uszkodzenia dotyczą zawiązków narządu słuchu i określa się je jako embriopatie.
Fetopatie
Jeśli głuchota jest spowodowana przez czynniki działające na rozwinięte narządy to takie uszkodzenia określa się jako fetopatie.
Głuchota nabyta
Spowodowana wcześniejszym bądź patologicznym porodem, urazami mechanicznymi powstałymi podczas porodu. Powodują ja także czynniki występujące w dalszym rozwoju, m.in.: ostre lub przewlekłe choroby ucha, choroby zakaźne, choroby wysokogorączkowe (zapalenie opon mózgowych), antybiotyki, urazy chemiczne, mechaniczne oraz psychiczne.
Głuchota dziedziczna
Głuchota dziedziczna - gdy głuchota występowała wcześniej u innych członków rodziny i zależy od określonych genów; może być dziedziczona autosomalnie recesywnie lub autosomalnie dominująco i występuje jako wada odosobniona lub w zespołach wad.
Zespoły dominujące w których występują uszkodzenia słuchu to np. zespół Sticklera, zespół Waardenburga.
Zespoły recesywne w których występują uszkodzenia słuchu to np. zespół Pendreda, zespół Ushera.
W niektórych przypadkach możliwe jest leczenie chirurgiczne. Osoby niedosłyszące mogą poprawić swoją zdolność słyszenia za pomocą aparatów słuchowych.
Funkcjonowanie psychiczne osób głuchych jest przedmiotem działu psychologii - surdopsychologii, natomiast ich nauczanie - działu pedagogiki - surdopedagogiki. Osoby głuche znacznie skuteczniej niż językami fonicznymi mogą się posługiwać językami migowymi.
W środowiskach osób głuchych od urodzenia istnieje bardzo silne negatywne nastawienie do ujmowania głuchoty jako choroby bądź niepełnosprawności. Takie ujęcie odbierane jest jako stygmatyzujące. Szczególnie w Ameryce (środowisko Uniwersytetu Gallaudeta) akcentuje się istnienie tzw. "kultury Głuchych" (Głuchych pisane wielką literą), a więc grupy społecznej o odrębnym języku (migowym), własnych obyczajach i tradycjach. W Szwecji głusi (Głusi) traktowani są jako mniejszość językowa.
Częściowa głuchota
Głuchota częściowa (ang. Partial Deafness) - rodzaj niedosłuchu, w którym chory ma znacznie zaburzone odczuwanie tonów wysokich natomiast prawidłowe lub tylko nieznacznie ograniczone odczuwanie tonów niskich. Częściowa głuchota dotycząca obu uszu stanowi znaczny problem dla chorych, ponieważ zaburza w znacznym stopniu prawidłowe funkcjonowanie takiego chorego w społeczeństwie. Przykład: chory z częściową głuchotą słyszy pukanie do drzwi natomiast wysoki dźwięk dzwonka telefonu jest przez niego nie słyszalny.
Przyczyny częściowej głuchoty nie są do końca poznane jednak wydaje się, że są podobne do tych, które powodują utratę słuchu. Chory z częściową głuchotą jest postawiony w niekorzystnej sytuacji, ponieważ klasyczne aparaty słuchowe wzmacniając dźwięki na wszystkich częstotliwościach nie są u tych chorych przydatne. Najlepszym rozwiązaniem u tych pacjentów jest wszczepienie elektronicznego urządzenia, implantu ślimakowego, który stymuluje tylko odpowiednie, wysokie częstotliwości. Implant ślimakowy pozwala na zdecydowaną poprawę jakości życia tych chorych i powrót do normalnego życia.
Część oraz tok zajęć. |
Treść - przebieg zajęć |
Ilość potów-rzeń / Czas trwania |
Uwagi organizacyjno- metodyczne |
Część I - Przygotowanie grupy do zajęć. Wprowadzenie ćwiczeń rozgrzewających, przygotowujących do dalszego wysiłku
|
1. Zbiórka w szeregu 2. Chód po okręgu - krążenie głową - krążenie barkami w przód i w tył - trucht -trucht z wysokim unoszeniem kolan -trucht z uderzaniem piętami o pośladki. - podskoki z naprzemiennym wyrzutem kkg - cwał bokiem - przeplatany cwał bokiem
|
10 minut |
-zachowujemy bezpieczne odległości |
Część II - Realizacja zajęć zgodnie z tokiem głównym 20-30 minut.
|
Ruch: 1- wdech nosem z jednoczesnym wznosem ramion w górę, 2- wydech ustami z opuszczeniem ramion.
Ruch: 1- wznos ramion przodem w górę, 2- opuszczenie ramion za głowę, 3- wznos ramion w górę, 4- opust ramion przodem w dół.
Ruch: 1- wykrok prawej nogi w przód, pogłębianie z jednoczesnym wymachem laski w tył, 2, 3, 4- powrót.
Ruch: naprzemienne skręty ramion przed sobą: 1- Prawa ręka w górę, lewa ręka w dół, 2- powrót do pozycji wyjściowej, 3-lewa ręka w górę, prawa ręka w dół, 4- powrót do pozycji wyjściowej.
Ruch: 1- skłon tułowia w prawą stronę, 2- wyprost, 3- skłon tułowia w lewą stronę, 4- wyprost.
Ruch: 1. Przeniesienie ciężaru ciała na jedną stronę, 2 ,3- pogłębianie, 4- powrót.
Ruch: skłon tułowia w przód z przesuwaniem dłoni w przód 1, 2, 3, wyprost 4.
Ruch: skrętoskłony tułowia w przód z jednoczesnym dotknięciem prawą ręką do lewej nogi- 1, wyprost- 2, dotknięciem lewą ręką do prawej nogi- 3, wyprost-4.
Ruch: przyciąganie naprzemiennie kolan do brzucha (1- kolano prawe, 2- kolano lewe).
Ruch: przyciąganie obu kolan jednocześnie do brzucha.
Ruch: 1- Wznos miednicy wraz z wyprostowaną prawą nogą, 2, 3- wytrzymanie, 4- opust.
Ruch: przeniesienie złączonych nóg w bok do położenia kolan na podłodze, bez odrywania stóp od podłoża (1- w prawą stronę, 2- w lewą stronę).
Ruch: uniesienie nóg nad podłogę i wykonywanie nimi ruchów jak przy pedałowaniu na rowerze, tzw. „rowerek”
Ruch: 1- uniesienie wyprostowanych nóg nad ziemie, wykonanie tzw. „nożyc poziomych”, 2- opust
Ruch: 1- wznos prawej nogi w górę, 2- opust, 3- wznos lewej nogi w górę, 4- opust.
Ruch: 1- wznos do góry prawej nogi i lewej ręki, 2- opust, 3- wznos do góry lewej nogi i prawej ręki, 4- opust.
Ruch: ściąganie łopatek 1, 2, 3, rozluźnić 4.
|
x 5
x 5
x 5
x 5
5x
x 5
x 5.
x 5
x 5
x 5
x 5
x 5
3x 10sek.
x 5
x 5
x 5
x 5
|
- stajemy w rozsypce w bezpiecznych dla siebie odległościach
-stopy na szerokość bioder,
- plecy wyprostowane
-wdech nosem, wydech ustami
- kończyny górne wyprostowane w stawach łokciowych
-wolne wykonywanie ćwiczeń, tempo dopasowane do najsłabszego osoby
-kontrola prawidłowego wykonywania ćwiczenia
- wdech nosem, wydech ustami
- po każdym powtórzeniu następuje całkowity wyprost kkd
- staramy się nie odrywać barków od podłoża |
Część III- Ćwiczenia oddechowe Ćwiczenia relaksujące Podsumowanie
|
Ruch: 1- wznos ramion przodem w górę z jednoczesnym wdechem, 2- opust ramion bokiem w dół z jednoczesnym wydechem.
Ruch: 1- wznos ramion bokiem w górę z jednoczesnym wdechem, 2- opust ramion przodem w dół z jednoczesnym wydechem.
Ruch: 1-wspięcie się na palce z równoczesnym wdechem, 2- opust z równoczesnym wydechem.
|
5 min |
|